“WALA pa ‘rin bang balita?” Seryosong tanong ni Ryc ng pumasok siya sa loob ng secret room na nasa bahay nila. “Wala pa ‘rin R,” malungkot na sagot ni Dexter. Nasa loob niyon si Nicole at Dexter dahil sa mga oras na iyon ay regular silang gumagawa ng hakbang sa paghahanap kay Isabella. Kung hindi naman nila hinahanap si Isabella ay dahil iyon sa problema sa kanilang organization. Ganito ang naging takbo ng buhay nila sa loob ng isang buwan, kung hindi siya busy sa opisina ay busy siya sa org. Nasanay na si Rycsa ganitong takbo ng buhay pero ngayon na dumating na ang anak niya at si Isabella ay parang unti-unti siyang hindi nasasanay lalo na at nararamdaman niya na mayroong kulang. “Isang buwan na siyang wala R, paano kung ano nang ginawa nila kay Ella? Paano kung pinahirapan na siya? ‘Di pinakain?” na-paparaniod na sabi ni Nicole na ikinatingin ni Dexter sa kaniya ng masama. “Hindi nakakatulong Nic.” Inginuso nito si Ryc na nakatulala lamang sa isang tabi kaya napatahimik nalaman

NANDITO ako ngayon sa CR habang sinusubukang buksan ang cellphone ko. Mukang napalakas ata ang bagsak nito dahil ayaw niyang bumukas agad. “Nakakainis ka Glaiza! Ayaw tuloy bumukas ang cellphone ko!” bulyaw ko dito habang nasa loob pa ‘rin siya ng cubicle. Hindi na kami nakaabot sa bahay dahil sobrang sakit na daw ng tiyan niya kaya sa pinakang malapit na restroom nalang kami pumasok. “Wala akong kasalanan! Hindi ko kasalanan kung mahina ‘yang kamay mo at masyado kang magugulatin!” napairap ako sa sinabi niya at maya-maya pa ay nagdiwang ako ng bumukas ito. “Alam mo bang nag video ako kanina sa crush mo at tumingin siya saakin!” natahimik sandali si Glaiza na mukang pina-process pa ang sinabi ko hanggang maya-maya ay tumili na ito ng pagkalakas-lakas at lumabas ng Cr. Nagmadali pala ang loka. “OMG! Patingin! Patingin!” itinaas ko ang cellphone para hindi niya maabot at dahil mas matangkad ako sa kaniya ay hindi niya ito maabot. “Isabella ano ka ba! ‘Wag kang makasarili! At isa pa

Samantalang si Leandro naman ay dali-daling tumakbo papunta sa kaniyang kotse matapos niyang patayin ang lalaking nagtatangka sa kaniyang buhay. Nagpunta siya doon para sana tignan kung ayos lang ang dalawa dahil naalala niyang umalis ang mga ito. Hindi na siya nakabalik pa sa bahay ni Glaiza dahil mayroon siyang inasikaso. Mabilis niyang pinaandar ang kotse pauwi sa kanila bago pa siya tuluyang masundan ng mga taong sumusunod sa kaniya. Hindi niya akalain na darating pa ang araw na matatagpuan sila ng mga taong iyon. Gusto pa naman niyang magtagal sa Canada lalo na at andoon si Glaiza at Isabella. “Ma! Pa!” Nabulabog ang natutulog na magulang niya dahil sa lakas ng boses nito. “L-Leandro? Bakit ba nasigaw ka?” inaantok na tanong ng papa niya habang ang mama niya naman ay nagtaklob ng kumot dahil sa pagkaistorbo ng pagkakatulog. “Alam na nilang nandito tayo! Siguradong papunta na sila dito ngayon at kailangan na nating umalis!” dahil sa sinabi ni Leandro ay nagising ang inaanto

Napasandal ako sa labas ng kotse dahil sa panghihina, tingin ko ay hapon na based sa pagbaba ng araw. “P-Pumunta kami sa bahay ni Leandro Kim, pagdating namin ay sira-sira ang mga gamit at hindi ko naman akalain na may ibang tao dito dahil tatlong araw na ang nakakaraan magmula ng umalis ang mga ito.” “Dapat sinabi mo saakin Glaiza for godsake! Alam mong may matang nakabantay kila Leandro! Sh*t!” natahimik ako dahil sa sinabi niya saakin at napahawak sa mata ko dahil sa mga lapastangan na luha. “Kailangan natin siyang mahanap sa lalong madaling panahon! Sigurado akong gagamitin nila si Isabella laban kay Leandro! ‘Yang magkapatid na ‘yan sakit talaga sa ulo ko kainis!” ‘yan ang huli niyang sinabi at ibinaba na ang tawag. Naihagis ko pabalik sa loob ng kotse ang aking cellphone dahil sa inis. Kasalanan ko kung bakit nawala si Isabella. Hindi ko manlang siya naipagtanggol, napakawala kong kwenta! Kinalma ko ang sarili ko at pinahid ang aking mga luha at handa na para umalis pero mayroo

Ngayon naiintindihan ko na ang lahat. Naiintindihan ko na kung bakit ayaw umuwi nila mama at papa, walang kinalaman si lolo. Sadyang nabulang lang siya sa maling katotohanan at sigurado akong pinapaikot pa siya ni lola hanggang ngayon. “K-Kung uuwi ka ng Pilipinas ay uuwi ‘din kami Leandro, hindi namin kayo hahayaan ni Ryc na mag-isa.” Napatingin ako kay mama dahil sa sinabi niya kung kaya dali-dali akong tumayo at pumunta dito para yakapin ito. “I-I’m sorry ma, I’m sorry pa.” hinging patawad ko sa kanila at sinagot lang nilang naiintindihan nila ako lalo na at hindi ko nga maalala ang nakaraan. Ilang minuto pa kaming nalagay sa ganong sitwasyon hanggang sa kumalma na kami at bumalik sa dati. “Pasensya ka na hija nakita mo pa kaming ganito.” Hininging paumanhin ni mama na ikinangiti lang ni Glaiza at umiling. “’Wag po kayong mag-alala tita, naiintindihan ko po kayo.” Dahil sa sinabi niya ay napakunot ang aking noo. Natatandaan ko na crush na crush niya si Ryc, paanong nangyari na