YVONNE'S POV. Palihim kong sinundan si Ervin. Nakarating kami sa isang sosyaling restaurant. Palihim akong nakasunod. Nakapaikot sa ulo ko ang balabal na dala ko at nagsuot ako ng isang makapal na salamin para hindi niya ako makilala kung makita man niya ako.Pasensya na kung nagdududa ako. Hindi naman niya siguro ako masisisi kung nawalan na ako ng tiwala sa kaniya. Gusto kong makita na tunay na siyang nagbago.Umupo ako sa isang sulok at um-order ng inumin habang palihim pa rin akong nakasunod tingin sa kaniya. May kausap siyang dalawang babae ngayon at nagtatawanan sila. Napakuyom ako ng kamao. Hindi na yata talaga 'to magbabago, e.Maya maya ay umupo na si Ervin sa isang lamesa at kinuha ng isang waiter ang order niya. Ilang sandali pa ay may dumating na isang propesyonal na tao. Isang lalaki at umupo iyon sa harap niya. Doon ay seryoso silang nag-usap at nagpakitaan ng mga papel na dala nila.Napahinga ako nang maluwag. Para akong nabunutan ng tinik.Buti naman at hindi babae an

YVONNE'S POV.Nanghihina si Keith nang puntahan ko siya sa loob ng kwarto. Si Keith ang anak ni Akiro na dinapuan ng sakit na Malaria. Ilang araw na pa lang pabalik-balik ang lagnat niya bago siya nadala sa hospital. Walang kaalam-alam si Akiro na malaria na pala iyon. Ngayon ay problemado siya lalo na ngayon na wala rito ang asawa niya. Ayoko na lang sabihin pero nakita ko kanina ang asawa niya na nasa sugalan at abalang-abala. Kapag nalaman iyon ni Akiro, tiyak na magagalit siya."Uminom ka muna ng tubig, Akiro."Kinuha niya ang inaabot kong baso at ininom. Nasa tabi siya ngayon ng anak niya at lungkot na lungkot. Malaki ang eyebags niya. Halatang-halata na wala pa siyang tulog kakabantay sa anak niya. Iyong panganay niya naman, iniwan lang nila sa bahay. Baka makakuha pa raw ito ng sakit lalo na at mahina rin pala ang katawan niya."Frenny, hindi ko alam ang gagawin. Hindi bumababa ang lagnat ng anak ko. Lagi siyang d*******g na masakit ang ulo niya at nanghihina siya. Nag-aalala pa

YVONNE'S POV.Naging sunod-sunuran ako sa lahat ng utos ni Ervin sa nagdaang mahigpit dalawang buwan. Wala akong magagawa kung hindi ang sundin iyon at huwag magsalita kung hindi ay posible akong mapahamak at hindi na sikatan pa ng araw. Palagi siyang wala sa bahay. Halos maging katulong niya ako sa loob ng bahay. Walang araw na hindi ako umiyak lalo na sa tuwing nahuhuli ko siyang may ka-chat o ka-text na babae. Sa tuwing sinisita ko siya, nagagalit siya sa akin. Siya pa ang mas galit. Gusto ko na nga lang mamanhid para hindi na ako masaktan, e. Kapag daw bigla ay umalis ako ng bahay, ang mga magulang ko ang babalikan niya. Sa mga magulang ko siya gaganti. Ayokong mangyari iyon kaya nagpapakatanga at nagpapaalipin na lang ako sa kaniya, huwag niya lang sasaktan ang mga magulang ko. Kailan kaya ako makakawala sa mga rehas na ito? Kailan kaya ako magkakaroon ng kapayaan? Kailan kaya walang magiging bakas ng pasa sa mukha o katawan ko? Kailan kaya babalik sa normal ang buhay ko? Pinag

ERVIN'S POV.Nananabik akong naghihintay sa pagdating ni Sheila. Napakatagal naman kasi niya. Hindi na ako makapaghintay. Gusto ko nang maglabas ng init ng katawan."Babe, nasaan ka na?" lumalambing na tanong ko nang sagutin niya ang tawag ko."Malapit na, babe. Ikaw talaga. Excited ka na naman," pilyong sagot niya na halata kong kinikilig habang nagsasalita."Syempre naman. Ikaw 'yan, e.""Oh, sige na. Malapit na ako. Hintayin mo lang ako."Hindi na ako nakapagsalita pa nang ibaba na niya ang telepono.Nakatayo ako sa gilid ng front desk kung saan ko hinihintay ang pagdating ni Sheila. Isang motel ang pinuntahan namin para maglibang at kalimutan ang problema.Galing siya ng Cebu at halos dalawang linggo roon kaya't parehas kaming sabik na sabik sa isa't isa. Susunduin ko sana siya sa kanila pero pinagbawalan niya ako. Dito na lang daw kami magkita para mas makapaghanda raw siyang ikinatuwa ko naman.Habang lilinga-linga sa paligid, isang anghel na kumakaway ang nakita ko. Gumuhit ang

YVONNE'S POV.Malawak ang ngiti sa aking mga labi nang sagutin ko ang tawag ni Akiro."Hello, frenny!" masayang panimula ko."Ay, wow! Kinikilabutan ako, ah? Ano'ng meron? Parang ngayon mo lang yata ako tinawag na frenny, ah? May good news ba?" tumatawang tanong niya."Of course! Magsisimula na ako bukas sa trabaho. Nakumpleto ko na ang lahat ng requirements ko.""Talaga? Oh, magandang balita! Uminom tayo sa unang sweldo mo," biro niya."Sige. Sagot ko ang alak at pulutan. Magdala ka na lang ng pitchel, baso, at yelo," biro ko rin.Parehas kaming nagtawanan habang magkausap sa telepono. Nandito ako sa kwarto at nakahiga. Sobrang gaan ng pakiramdam ko."E, maiba nga tayo? Alam na ba ito ng asawa mo?" Bigla siyang sumeryoso. Bumuntong hininga muna ako bago magsalita. Bigla tuloy bumigat ang pakiramdam ko."Teka, huhulaan ko. Hindi niya pa alam, 'no?""Hindi. Alam na niya. Nahuli niya ako kagabi na inaayos ang ilan sa mga requirements na naiwan sa envelope ko. Doon ay nalaman niyang nag