Nang makapag shower at bihis na ako gumaan na ang pakiramdam ko. Bago lumabas napatingin muna ako sa salamin. Halos umabot na sa tuhod ko ang damit ni Giovanni sa akin. Ngayon ko napatunayan na maliit nga talaga akong babae. Kaya tinatawag niya akong shorty ‘e. Saka kapag kinakausap ko siya kailangan ko pang tumingala. Pag labas ko sa kwarto nakakahalimuyak na amoy ng pagkain ang sumalubong sa akin. Biglang tumunog ang tiyan ko, bigla akong natakam at nagutom! Hindi ako nakakain kanina ng maayos sa reception kahit ang sasarap ng pagkain na nakahain sa table namin ni Giovanni. Naiilang ako dahil sa dami ng tao kaya patikim-tikim lang ang ginawa ko. Naglakad ako patungo sa kitchen pero natigilan din dahil nakita kong nakatalikod si Giovanni sa akin habang abala sa pagluluto. Naka-apron pa ito. Hindi ko maiwasan na hindi mamangha, marunong pala siyang magluto? At sa amoy pa lang nito mukhang masarap na! Pinag-patuloy ko ang paglalakad at tumikhim para kunin ang kanyang atensy

HABANG kumakain kami ng almusal ay tahimik lang ako. Ewan ko ba bigla na lang akong nailang sa presensya ni Giovanni lalo't pa pasulyap-sulyap siya sa akin. Bahagya akong nakayuko ngayon dahil naiilang talaga ako. Isusubo ko na sana ang bacon ng biglang magsalita si Giovanni. “Are you alright? Kanina ko pa napapansin ang katahimikan mo. Naiilang ka ba sa akin?" Nanlaki ang mga mata ko at agad nag-angat ng tingin sa kanya. “H-huh? A-ah hindi! A-ano hindi ko lan—” “Dahil ba sa ginawa ko kanina kaya ka nag-kaka ganyan?” Napalunok ako ng makitang sumeryoso ang mukha nito. Binaba na rin niya ang hawak na kutsara't tinidor tapos nag punas ng tissue sa kanyang labi. “H-hindi ah! ano kasi, naninibago lang ako. Oo, ayon naninibago lang." Jeez, Natasha! anong klaseng alibay ‘yon? Tumaas ang isang kilay ni Giovanni halatang hindi naniniwala sa sinabi ko. “Finished your food then let's talk." ’Yun lang ang sinabi niya bago pinag patuloy ang pagkain. Oh my! ano naman k

NATASHA'S POV TAHIMIK lang ako habang nakatingin sa labas ng bintana ng kotse ni Giovanni. Pabalik na kami ng Manila ngayon. Pagkatapos na pagkatapos kumain, pinag-asikaso na niya agad ako. Mabilisan kong inayos ang mga gamit namin at pinaglalagay sa maleta. Hindi ko na nga nagawang tiklupin ‘yon dahil sa pagmamadali. Simula ng makausap ng asawa ko si Kiel naging seryoso na ito at hindi umiimik. Tila rin malalim ang iniisip. Kaya mas minabuti ko na lang na manahimik at hayaan siya. Baka sa akin pa ibuntong ang galit, mahirap na. Mukhang may problema ata kaya napatawag si Kiel. Sa totoo lang medyo nalungkot ako dahil hindi pa nga namin na eenjoy ang bakasyon na antala na agad. Pero ayos lang mas importante na makabalik na kami sa manila para maayos na ni Giovanni kung ano man iyong problema. Hanggang sa makarating kami sa mansyon. Finally! Kulang na lang matuyuan ako ng laway dahil apa't na oras din ang naging biyahe namin. Hindi niya talaga ako kinausap. Pagkaparada

NATASHA'S POV “What?!” Hindi makapaniwalang sambit ko. Ako ang maghahandle ng kompanya? Bakit ako? Bumuntong hininga naman siya. “I'm sorry Wife, I don't want to, but you are my wife and you will be the one in charge of everything. Don't worry Lolo J, Larry and Kiel will accompany you and guide you to the company." Kinabahan tuloy ako, anong alam ko sa pag papatakbo ng isang kompanya? Ays! Hindi lang basta basta isang kompanya ha! Pinaka malaki at sikat pa. Ano na lang iisipin ng mga tao o empleyado nila? Hindi ako tapos ng pag aaral. “Sigurado ba kayo na ako? Baka pwedeng si Kuya Larry na lang o kaya si Kiel?” Umiling naman siya kaya mas lalo akong nanghina. “Like I said, only you can handle the company because your my wife. Alam mo namang hindi pwede si Old man dahil sa kalagayan niya. Bawal siyang ma-stressed. Isa pa hindi ko pwede ipag katiwala kung kanino na lang ang kompanya. H'wag kang mag-alala hindi ka pababayaan ni old man. He will teach you wh

NATASHA'S POV Binaba ko ang binabasang folder bago nag unat ng katawan. Bumaling rin ako sa bed side table para tignan ang oras. Ala's kwatro na ng madaling araw. Siguro malapit na si Giovanni sa Malaysia, kanina pa siya umalis dito mga 1:30. sabi niya ang private plane ng Silvestre ang kanilang gagamitin ni Sean para mabilis. Bago nga siya umalis kanina niyakap niya ako ng mahigpit at binilinan pa ng kung ano ano. Napansin ko ang paper bag na binigay niya sa akin, Kinuha ko iyon para buksan na. Sinilip ko lang naman kasi ito kanina. Nanlaki ang mga mata ko ng matitigan maigi ang karton ng cellphone! Kanina ay hindi ko agad napansin kung anong klaseng phone ngayon ay para akong mahihimatay! Latest phone ng Apple! Omg! Dali-dali kong binuksan ang box omg! ang ganda! Nanginginig kong kinuha ang cellphone at inopen ito. Gosh! Sa tanang buhay ko ngayon pa lang ako makakahawak ng ganito kamahal na cellphone! Nang bumukas ay napamaang ako. Natulala na lang sa scree