----LUTTRELL put his phone back on his pocket bago inilagay ang lab coat sa upuan niya at kaagad na umupo.Napahilot na lamang siya sa sentido sa labis na pagod. Kanina lang ay halos dalawa ang ipanaanak niya ni wala pa siyang pahinga dahil kaagad na bumabalik siya sa station niya o di kaya ay pinapatawag siya ni Allan dahil may ipapasuyo na naman.He look at his wrist watch, at bigla yatang sumakit ang sentido niya ng makitang lagpas na siya sa oras para mag lunch, he sigh bago napahilamos sakanyang mukha.Sakto namang biglang bumukas ang pinto at iniluwa ang batang makulit na talagang pinaglihi yata sa bakal dahil sa tibay ng loob nito. "Good afternoon Luttrell gutom ka na ba? I brought you lunch," Alouette said and give him with her signature sweet smile. Tila naman gumaan ang pakiramdam niya dahil sa ngiti nito. Minsan talaga nakakahawa ang aura nito, he smirk. This kid never missed to amused him everyday, talagang pinapahanga siya nito sa persistency na mayroon ito. Ano nalan

Noon lamang tila natauhan ang mga ito. ******Alouette blink when she heard Lauren cheerfully clap her hands. Matapos kumanta ni Beatrice sa harap nilang lahat. She roll her eyeballs in so much annoyance. Hindi niya alam kung pano niya natagalan ang ingay nito, especially kung ang bukam bibig nito palagi ay kesyo si ate Beatrice ganyan si ate Beatrice ganito. Nakakasuya! Sa totoo lang. Katabi pa niya ang makulit na himala ay hindi siya pinagsasalitaan ng kung ano-ano. Panay lang ito irap sakanya sa tuwing nagtatama ang tingin nila tapos ibabalik ulit ang atensiyon sa pagpapapansin sa kuya nito. Pero ramdam niyang may iba itong pinaplano kaya medyo ilag siya rito. Napabaling na lamang siya sa parents niya na may ngiti rin sa mga labi, mukhang nagandahan rin sa boses ni Beatrice, katabi ng mga ito sina Tita Kazie at Tito Lurenzo pati si Luttrell, When her eyes landed on him. Her eyebrows automatically raised when she saw him looking at Beatrice with full of admiration. Her eyes be

Luttrell POVInis na napailing siya bago ini-alis ang tingin sa pintuan, he look at his wrist watch again at mas lalong nainis na halos kalahating oras na siyang tila balisa. He was waiting for a particular person na nakasanayan na niyang makita araw-araw. But to his dismay ay hindi parin ito dumarating. He irritatingly massage his nape and take his stethoscope off bago iyon ilagay sakanyang mesa.“What is f*cking wrong with me?” His forehead knotted in bewilderment. Napasandal siya sakanyang upuan at naniningkit ang matang tumitig ulit sa pintuan na tila ba nagbabakasakaling sa pagtitig doon ay mawawala ang inis na nararamdaman na siya namang hindi nangyari. He had been doing that for almost half an hour, kalahating oras nalang ay malapit ng mag alas dyes at hindi na niya alam kong bakit sa bawat oras na lumilipas ay hindi siya mapakali. “She supposed to be here before ten ano at hindi parin ito dumarating..” Napahilamos na lamang siya sakanyang mukha sa naisip at kaagad na tum

Bulong ulit ni Hazel sakanya bago siya nito tinulak ng may kalakasan kaya naman na expose siya ng wala sa oras, kitang kita na tuloy siya ni Luttrell na parang tangang nakatingin rito. Hindi naman siya kaagad nakagalaw dahil sa bilis ng pangyayari. Lumapit ito sakanya at sinuotan siya ng helmet at ng matapos ay nakuha pang titigan siya nito ng nakakalusaw sakanyang mga mata. “Safety first baby loves..” he said while smiling. Bago hinawakan ang kamay niya and what shocked her is that he intertwined his hand on her na talagang ikanabuhay hindi lang ng buong katawan niya kundi ang puso niyang kanina lang ay talagang pagod. Pero ngayon mukhang na fully charged yata at hindi na magkamayaw sa pagtibok ng malakas. And did he just called her bebe loves?She blink again thinking that she was just imagining things pero ng marinig ang malakas na tilian ng mga studyante doon ay nakumperma niyang totoo nga ang mga nangyayari.He let her sit first to his motorcycle he even take his leather jacke

“Where do you think you're going?” malamig na tanong nito sakanya na hindi man lang makabakasan ng awa sa sinapit niya. Napasimangot tuloy siya. “I'm going home..” aniya at aalis na sana ng higitin nito ang braso niya.“Don't grip her too much Kazmer at baka masaktan mo siya..” she heard Beatrice small voice na tila ba talagang concern ito sakanya. She almost rolled her eyeballs dahil sa kaplastikan nito.Muntikan pa niyang malimutan ang isang 'to. Naramdaman naman niyang medyo lumuwag ang pagkakahawak nito sakanya. But instead of feeling relieve mas nasaktan lang siya sa kaalamang gan'on na lamang nito kadaling sumunod sa kong ano mang sasabihin ni Beatrice rito.Pag sakanya kasi kailangan pa niya ng ibayong effort para lang makuha ang buong atensyon nito. “Let's stay for a while, Allan left you with me I can't allow you na umuwi kang mag-isa.” he said in a flat tone na ikinasikip ng dibdib niyang lalo. She shivered a little when she feel his coldness at tila rin bang napipilitan