CASSIE POV"WHY?" Napapakamot sa ulong tanong ni Tristan habang palipat-lipat ang tingin sa akin at sa pamilya ko. Narito kami ngayon sa harap ng gate ng bahay namin para ihatid si Tristan. Ngayong araw kasi ang alis niya patungo sa probinsya para bisitahin si Mia at ang farm niya. At kaya kami natatawa ay dahil kanina pa siya nagpapaalam sa amin pero hanggang ngayon ay hindi pa rin siya sumasakay sa kotse niya. Hindi yata niya napapansin na nakakatatlong mano na siya sa parents ko. "Bakit po?" Muli niyang tanong habang nakatingin kay Mama na hindi na napigilan ang pagtawa.Nagmano na naman kasi siya pero paulit-ulit namang hinahayaan ni Mama at maging ni Papa. "Tristan, kanina ka pa nagpapaalam sa amin pero nandito ka pa rin. Ikaw ba'y aalis pa o magpapaalaman na lang tayo buong maghapon?" Natatawang sabi ni Mama. Namula ang mukha ni Tristan na tila nahiya. "Pasensya na ho, Ma. Sa totoo lang ho kasi ay ayaw ko talagang maiwan si Cassie rito." Tumigil siya sandali at tumingin sa a

CASSIE POV "TRISTAN!" Nabigla ako nang pagpasok pa lang namin sa k'warto ay kaagad na akong sinibasib ng halik ni Tristan. Isinara niya ang pinto gamit ang paa dahil ang mga kamay nito'y abala na sa aking katawan. "Tristan, wait!" pigil ko sabay hawak nang mahigpit sa kamay niya. Sinasabi ko na nga ba, hindi pahinga ang gagawin namin kaya maaga siyang nagpaalam sa parents ko na magpapahinga na raw dahil pagod. Mukhang tototohanin niya ang banta kaninang umaga na parurusahan ako at tataniman. "Tris--, sandali!" "What?" aniya habang patuloy na hinahalikan ang leeg ko. Napaungol ako. Ramdam ko na malapit na akong madarang sa kapusukan ni Tristan kaya kaagad ko siyang itinulak. "Tristan, sandali lang." "Why?" Tila naiinis na tanong niya. "May sasabihi--" "Makakapaghintay naman siguro ang sasabihin mo, Hon. Pero ako hindi na. I want you so bad. Right now, right here," aniya sa paos na boses. Naramdaman ko ang kamay niya na ilalim ng damit na suot ko. At nilaro-laro ang dunggot k

CASSIE POVMAAGA akong bumangon ng araw na 'yon dahil nagising ako na may gustong kainin. Para akong nalalaway na hindi ko maintindihan. Dahil tulog pa si Tristan at medyo masama ang loob ko sa kanya kaya umalis ako nang walang paalam at nagtungo sa taniman ng mga mangga. Pagdating ko roon ay kaagad akong namitas ng mga manibalang pa lang at kinain ang mga 'yon. Takam na takam ako sa mangga at nakarami na ako. Napadighay ako matapos kong maubos ang pang-anim na mangga. Busog na rin ako pero gusto ko pa. Lumipat ako sa ibang puno at doon kumuha ng mga bunga. Mabababa kasi ang puno kaya walang kahirap-hirap kong makuha ang gusto ko. Umupo ako sa tapat ng isang puno at muling kumain. Nang hindi na talaga kaya ng tyan ko ay nagpasya na akong bumalik sa bahay. Kandong ang mga mangga ay naglakad na ako pauwi. Hindi pa man ako nangangalahati na nilalakad ko nang tila bumaliktad ang sikmura ko. Napatigil ako at ibinaba muna ang mga mangga na kandong-kandong ko. Sumuka ako. Kinikilabutan a

CASSIE POV"AYAW mo talagang sumama sa akin?" Napangiti ako nang marinig ang tanong na 'yon ni Tristan. Pang-ilang tanong na niya iyon kung sigurado raw ba ako na hindi ako sasama sa kaniya paluwas ng Maynila. "Hindi nga." "Why?" Nang-aarok niya akong tiningnan. "Natatamad akong magbyahe. Tapos babalik ka rin naman agad, mapapagod lang ako." Pagdadahilan ko pero bukod doon ay gusto kong humanap ng tiyempo na makausap si Mia. Gusto kong bumalik kami sa dati, 'yong kinakausap na niya ako. Kung gaano kasi kabilis naayos ang samahan namin ni Tristan ay ganoon naman kahirap sa amin ni Mia. Yes, dahil pagkatapos ng nangyari noong nakaraang araw, naging distant na naman siya sa akin. Hindi ko muna siya kinausap dahil alam kong mainit pa at baka hindi siya maniwala sa paliwanag ko. Pero ngayon ay buo na ang desisyon ko na kausapin siya dahil hindi ko gusto ang maya't mayang pagsulpot ni Emmanuel dito sa bahay, lalo na sa tuwing wala si Tristan. Hindi ko alam kung sinasadya ba niyang wa

CASSIE POV"ANAK, puwede bang huwag nang matigas ang ulo mo? Sumama ka na lang sa amin ng Mama mo pabalik ng Maynila." Halata ang tinitimping inis sa tinig ni Papa nang sabihin 'yon. Dalawang araw na nila akong kinukulit at pinipilit na sumama pabalik ng Maynila pero nagmatigas ako. Hindi ako sasama sa kanila hangga't hindi ko alam ang tunay na dahilan kung bakit bigla na lang akong papaalisin ni Tristan dito. Lalo pa't alam ko sa sarili ko na wala akong kasalanan. "Anak, makinig ka muna sa amin," segunda ni Mama. Marahas akong umiling. "Tulad ho ng paulit-ulit na sinasabi ko, Ma, hindi po ako sasama hangga't hindi kami nagkakausap ni Tristan. Kailangan ko hong malaman kung anong tumatakbo sa isip niya. Bakit kailangan niya akong ipasundo sa inyo at ibalik ng Maynila? May nagawa ba akong mali? Galit ba siya? Pinagbibintangan ba niya ako na ako ang gumawa niyon kay Mia?" Bahagya akong tumingala upang pigilan ang nagbabadyang pagtulo ng mga luha ko. It hurts. Naiisip ko pa lang na '