Maingat niyang inilapag si Katleah, sa malambot na kama. Matagal muna niya itong tinitigan bago pinasadahan ng mga maliliit na mga halik ang buong mukha nito. "I love you so much my wife, ngayon ko lang napagtanto na hindi ko pala kayang mawala ka sa buhay ko. Ang isipin ko palang na may mangyayaring masama sayo ay ikakabaliw ko na." "Babe ano ka ba? Bakit ba mula pa ng dumating ka kanina, yan na ang bukambibig mo? Walang mangyaring masama sa akin okay? Di ba sumumpa ako sayo nung kasal natin na lagi akong naririto para sayo? Sayong-sayo ako babe at hinding-hindi ako mawawala sa tabi mo.” malambing na sabi niya sa asawa. Masuyong pinagmasdan ng mabuti ni Katleah ang kanyang asawa, at nakikita niyang may namumuong luha sa mga mata nito. Naramdaman niyang may tinatago itong problema. "Babe, sabihin mo na sa akin kung ano ang gumugulo diyan sa utak mo, handa akong makinig. Asawa mo na ako ngayon, ayoko rin na mawala ka sa buhay ko babe, hindi ko kaya, Baka magugulat nalang ak..... "S

Masayang lumabas ng company building ang mag-asawang Marco at Katleah, habang magkahawak kamay, nang biglang inabot ng bata ang isang bouquet ng white roses sa sa kamay ni Katleah. Nakakunot noo na tinanong niya ang bata. "Bata, kanino galing to?"Tumingala ang bata sa kanya. “Hindi ko po kilala ang gwapong mama eh. Sabi, po niya tingnan mo nalang daw yong card." at agad na itong tumakbo papalayo sa kanila. Mabilis niyang tiningnan ang card na nakasabit sa bouquet at binasa ang nakalagay doon."A flowers cannot blossom without sunshine, and I cannot live without your Love." - frm. Raven ColsterUmangat siya ng ulo para lang makita ang kanyang asawa na kanina pa nagdidilim ang paningin sa galit. Hinablot nito ang ponpon ng bulaklak sa kamay niya, pinag hahampas sa sahig atsaka inapak-apakan. Nagwawala ito, at pinagsusuntok suntok ang malaking haligi ng parking lot."Raven Colster! papatayin kita!” sigaw nito habang nanlilisik at namumula ang kanyang mga mata sa galit. Pati mga tauhan

Maagang nagbihis si Katleah at naghanda ng bumaba ng hagdan. Hindi na siya naka tulog pa hanggang umaga dahil sa kakaisip niya ng kanyang panaginip. Parang andoon talaga siya sa eksena na yon, ngunit hindi niya maipaliwanag sa sarili kung bakit hindi maalis sa isip niya ang pangalang Amarah." Hinimas himas niya ang kwintas niyang suot, bakit niya nakikita ang kwintas niya sa kanyang panaginip? may malaking parte kaya ito sa nakaraan niya? Hindi na siya makapaghintay pa na makausap ang lalaking tumawag. Akmang nasa pintuan na siya palabas ng Mansion ng tawagin siya ni Don Philip."Katleah, saan ka pupunta, bakit hindi ka muna mag-almusal?” pag-aaya nito sa kanya.Nahiya naman si Katleah, kaya bumalik siya at pumunta na rin sa dining upang kumain.""Mamaya na ako kakain manang, nawalan na ako ng gana,” Padabog na tinulak ni Marie ang sariling plato ng akmang uupo na si Katleah sa harap ng mesa."Marie!, Huwag kang bastos.! Bumalik ka dito!” sigaw ni Don Philip sa anak ngunit parang wala

3 YEARS AFTER"Katleah!.. Sandali!..”Napatigil siya sa paglalakad ng marinig niyang may tumatawag sa kanya. Nang lingunin niya ito ay nakita niya si Marie na humahangos habang malalaki ang mga hakbang na papalapit sa kanya. “Pwede ba kitang makausap sandali?, doon sa may coffee shop sa labas nitong University natin nalang tayo mag-usap ng maayos.""Bakit? wala akong oras.. Kailangan ko nang umuwi ngayon para mag-aral, may exam pa ako bukas.""Kailangan mo pa ba yan? Simula ng pumasok ka dito sa University, Ikaw lagi ang nangunguna. Lahat ng professor bilib na bilib sa katalinuhan mo, kaya pwede bang mag chill chill ka na lang muna kahit sandali , Sister?"Saglit siyang natigilan ng tinawag siya nitong sister. “Sabihin mo na kung ano ang kailangan mo Marie nagmamadali ako. ""Umaasa ka pa bang susunduin ka ni Kuya? Hindi mo ba alam na magkasama sila ngayon ni Sandra?”"Anong ibig mong sabihin?'’ nakakunot-noong tanong niya dito."Well, dahil hindi ka naman sasama sa akin para magcofee

" Boss, nandito ang mga damit mo na ipinadala sa akin ni Aling Martha. Limang araw na daw kasi kayong hindi umuwi." sabi ni James na kanina pa nakamasid kay Marco. Kakarating lang niya sa hospital, ngunit hindi niya maiwasan ang hindi maawa sa sitwasyon ngayon ng kanyang boss. Lumingon sa kanya si Marco na halatang namumugto parin ang mga mata mula sa pag-iyak. Araw-araw na yata ang boss niya umiiyak at naghihintay kung kailan magising ang kanyang asawa." Salamat, James. ilagay mo nalang diyan at bumalik na muna sa opisina. Dalhin mo nalang dito sa hospital ang lahat ng mga papeles na kailangan kong pirmahan." matamlay na sagot ni Marco sa kanya.Tulalang nakatayo sa gilid ng pinto si James habang nakatingin sa kanyang boss. He's on the side of Katleah's bed while holding her hand. Napabayaan na niya ang sarili. Magulo ang buhok, gusot ang damit, at kahit sa oras ng pagkain nito ay halatang nakakalimutan na niya. Hindi na siya nagtagal pa sa silid na yon. Agad na siyang umalis pabali