SIX HOURS nang naghihintay si Marco sa labas ng Operating Room ngunit hindi parin lumalabas si Axel.. Gusto na niyang pasukin ito sa loob. Another Two hours ulit siyang naghintay, pabalik-balik siyang naglalakad sa hallway, hindi mapakali, at parang nababaliw na sa kakaisip kung ano na ang nangyari kay Katleah sa loob. Ilang sandali pa'y lumabas na si Axel na parang nanlalata ang katawan, bagsak ang mga balikat at parang hindi alam kung paano sabihin sa kanya ang lahat. Niyugyog ni Marco ang balikat ni Axel habang pinipigilan ang pagtulo ng kanyang mga luha. “Axel, sumagot ka! Ligtas na ba si Katleah ha?” sigaw niya sa kaibigan dahil takot na takot na siya mula pa kanina. Hindi niya kayang mawala si Katleah. Ngunit ang sumunod na sinabi Axel ang tuluyang nag pagunaw sa mundo niya. "I'm sorry. I did everything I could but I couldn't save them". Pareho silang hindi nakaligtas." Nagbabadya ang luha ni Axel habang sinasabi ang lahat ng ito sa kanyang kaibigan. Nagtaka si Marco sa sinabi

Ganun nalang ang pagkagulat ni Sandra, ng makita ang madilim na anyo ni Marco habang nakatitig sa kanya. Bagama't may nakalagay na busal ang kanyang bibig, kahit gusto niyang sumigaw ay hindi niya magawa. Nasa loob siya ng abandonadong building na hindi niya alam kung saang gubat naroroon. Pero umaasa siyang hindi magtatagal ay matutunton na rin siya ng mga tauhan ni madam Mia upang tulungang makatakas. Natatakot siya sa maaring gawin ngayon ni Marco sa kanya. Mas lalo siyang nanginginig ng makitang papalapit si Marco, kaya impit siyang pumikit habang hinihintay ang katapusan niya. Ngunit ilang minuto na ang nakalipas ay wala paring kahit anong masasakit na bagay ang dumapo sa kanyang balat. Nagdilat siya ng mga mata para lamang masindak ng kanyang makita na hawak-hawak na ni Marco ang maliit na hairclip na kanina lang ay nakaipit at nakatago sa buhok niya. "Sa tingin mo ba hindi ko alam kung anong klaseng hairclip to? Kaya pala, hindi ka mahuli-huli ng mga tauhan ko dahil dito huh? K

Nanlalambot ang mga paa ni Katleah, habang naglalakad papalayo sa kanyang asawa. Gustong gusto na niyang yakapin ito kanina, pero pinigilan niya ang sarili, dahil ayaw na niyang maulit pa ang nangyari sa nakaraan. Pitong taon na ang nakalipas, ngunit hanggang ngayon, ramdam na ramdam parin niya ang sakit na parang nangyari ito kahapon lang. Sinubukan niyang kalimutan si Marco, ngunit bakit hindi pa rin niya magawa? Bakit hanggang ngayon, sariwa parin sa puso niya ang lahat ng kanilang mga ala-ala? Pinahid niya ang mga luha sa kanyang mga mata, atsaka taas ang noo na naglakad papunta sa opisina ng pinsan niya. Kailangan niyang maging matatag at matapang ngayon para sa mga anak niya. Hindi pwedeng maging malambot ang kanyang puso dahil lang sa lalaking minahal niya, lalo na ngayon, marami pa siyang dapat harapin at pagtu-unan muna ng pansin, lalo na't malapit na niyang matapos ang kaso sa pagkamatay ng kanyang mga magulang. Pumasok na siya sa opisina ni Axel at kinuha ang mga documenton

ALAS SYETE na nang gabi, pagod na pagod ang kanyang buong katawan dahil inabot ng pitong oras ang kanyang surgery kay Marco."Congratulations doc, for the successful operation." Sobrang saya namin dahil kami ang napili mong mag-assist sayo. Nasaksihan mismo ng aming mga mata, kung gaano ka kagaling bilang neuro surgeon. Marami kaming natutunan sayo.""It's okay..salamat din sa lahat, ng pag assist nyo sa akin. Magpahinga na muna kayo"Sumang-ayon ang lahat, at nauna na silang lumabas ng operating room, at silang dalawa na lang ni Eramae ang naiwan."Era, ikaw muna ang bahala sa mga anak ko..pakisabi na lang sa yaya nila, na bantayan silang mabuti. Kapag naayos na ang lahat, saka na lang sila babalik ng skwelahan para mag enroll." pagod niyang pagkakasabi kay Eramae."Huwag kang mag-alala sa kanila, aalagaan ko silang mabuti. Ikaw, sigurado ka bang okay ka lang dito?". nag-alalang tanong ni Eramae sa kanya."Nagsisinungaling ako kung sasabihin kong okay lang ako Era.," namumuo na ang m

Nilingon ni Marco ang dalawang anak at sabay na niyakap niya ang mga ito. "Hmmm. bakit ba nagseselos ang little princess ko sa mommy niya?" iba kayo, iba na rin si Mommy, okay?, siyempre mahal na mahal din kayo ni Daddy. Sorry mga anak kung nasaktan kayo ni Daddy ha? Hindi ko pa kasi maalala ang lahat, blanko pa sa ngayon ang isipan ko, but don't worrry, gagawin ni daddy ang lahat para mabilis na maka recover ang utak niya. Magkakasama na rin tayong lahat." ang naging paliwanag niya habang masuyong hinahagod ang likod ng dalawa niyang anak.Nakamasid lang si Katleah sa kanyang mag-ama, ngunit hindi maiaalis sa isip niya ang mangamba para sa kaligtasan ng kanyang pamilya. Hindi niya alam kung may nalaman nang impormasyon si Madam Mia, tungkol sa kanya. Kailangan niyang maghanda na ngayon lalo na't mag-isa lang siyang kikilos dahil si Marco wala pa ring ma-aalala. Kinuha niya ang kanyang cellphone at tinawagan ang isa mga tauhan na kanyang pinagkakatiwalaan sa aerie.SA KABILANG BANDA..