" France, huh?" Nakangising sabi ng lalaking sumisimsim ng alak habang nakatingin sa litrato ng dalagang nakangiti sa loob ng airport. " We have found out that Mr. Cromwell was looking for the person you know. " Report pa ng tauhan nito habang nakayukod sa lalaking may tattoo ng dragon. " And who is that lucky person?" Nakangiti pang tanong nito. " It's SLee. " Dahil sa isinagot nito ay tumawa ng walang patid ang lalaking kanina lamang ay nakatingin sa litrato. Nakakalokong hinampas-hampas pa nito ang kaharap na table na para bang tawang-tawa sa narinig. " Really?" " Yes, my lord." Lalo pang natawa ito saka iling na kinuha ang isa pang litrato kung saan makikita ang dalawa na magkaharap. " How did the hell he ended up taking his father place with his kind of thinking? Idiot." " We don't think he knows who is he looking for. " " Then that leaves to one thing. He's no match for me. A fvcking boyfriend wannabe." Sumandal ito saka ibinato sa ere ang litrato saka mabilis na

" Alright, send me the documents immediately, I want everything. Do your job right this time, Kheed." Nagising ako sa malamig at pamilyar na boses. Kunot ang noong napalingon pa ako sa pinanggagalingan nito at doon ay nakita ang pamilyar na kunot na noo ng boyfriend ko habang nakaupo sa sofa at may kausap sa phone. May ilan pa itong sinabi sa kausap ng sa wakas ay napansin na ako, agad naman na binaba ang hawak na phone saka ako nito nilapitan. " How's you?" Walang bahid nang galit pero hindi ko din mahagilap sa tono nito ang pag-aalala. Tumingala ako at tumingin sa mukha nito, mas okay na din siguro ang ganito kaysa lagi niya akong sinusungitan. Ngumiti ako dito, " okay naman." " Are you sure? Or do you need more time to recover? " Muli pang tanong nito. Nagtataka naman ako sa biglang pagbabago nito. Parang kagabi lamang ay nagkaron kami ng pagtatalo. Papaanong nagbago agad ang pakikitungo nito ngayon sakin? May nangyari ba kagabi na hindi ko matandaan? May nagawa ba akong tama?

After the call, Luther never let Samantha get away from him. Hindi na ito nakalabas pa ng kwartong tinutuluyan. Maging ang pagsilip sa bintana ay ipinagbawal ng binata na hindi naman maintindihan ng dalaga. She doesn’t know why does she have to stuck herself on the four lonely corners of room. Napakaganda ng bansang pinagdalhan sa kanya ng kasintahan, madami silang pwedeng mapuntahan; bakit mas pinipili nitong ikulong siya sa loob? Walang ideya ang dalaga sa biglaang pagbabago ng kasintahan. Akala niya, matapos ang naging maayos na pag-uusap nila simula ng maospital siya dito ay magbabago na ang pakikitungo nito sa kanya. Hindi nya akalaing mas magiging matigas pa ang pagtrato nito sa kanya. Umaalis ito at babalik lamang pagmadilim na ang kalangitan. Araw-araw, ganito ang nararanasan ni Samantha sa loob ng tatlong araw. Gustuhin man niyang lumabas ay wala siyang magawa, hindi na niya gusto pang dagdagan ang galit ng binata kaya pikit-mata niya itong sinusunod. Ngayon ay nag- aay