Lahat ng Kabanata ng I'm His Personal Maid : Kabanata 11 - Kabanata 20

"ARAY!" sigaw ko ng biglang may malakas na pwersang tumama sa kanang bahagi ng mukha ko. Para akong sinuntok ng sobrang lakas dahil sa lakas ng impact niyon. Bahagya pa akong napaatras. Parang naalog ang ulo ko dahil sa malakas na pagtama ng bagay na iyon sa akin.Napangiwi ako ng maramdaman ang sakit ng mukha ko dahil sa tumama roon. Gusto kong maiyak dahil sa sakit. Sinapo ko iyon."Are you okay, Mara?" narinig kong tanong ni Kevyn na ikinainis ko dahil halata namang hindi talaga siya concern.Marahas kong inalis ang kamay ko sa aking mukha at inis na humarap sa kaniya. "Sa tingin mo pagkatapos kong matamaan ng bolang ligaw na 'yon, okay lang ako?" inis kong tugon. Ngumiti ang mokong na lalong nakapagpadagdag sa inis ko. "Nagagawa mo pa talagang ngumiti, natamaan na nga ako ng bola, oh!""Ano kasing iniisip mo at hindi mo nakita 'yong bola?" natatawa pa rin niyang tanong.Ikaw. Kung pwede ko lang sanang isatinig iyon, sinabi ko na sa kaniya at sinisi siya sa nangyari. "Kasalanan mo

"HINDI NA po kailangan, magta-tricycle na lang po ako papunta sa amin," agad kong tanggi ng alukin ako ni Donya Melissa na ipapahatid na lang raw niya ako sa anak niya na si Kevyn na ayaw kong mangyari dahil sisirain lang niya ang araw ko na dapat masaya ako."Sige na Mara, para mabilis kang makarating sa inyo.""Hindi na po–""No buts and excuses, Mara. Whether you like it or not, ihahatid ka ni Kevyn sa inyo." Saglit akong napayuko at palihim na sumimangot. Nag-angat ako ng tingin at pilit na ngumiti dahil kahit ano'ng sabihin ko, mukhang hindi naman papayag si Donya. Pero kapag naiisip ko na si Kevyn ang driver, parang mas gusto ko na lang na mag-tricycle.Hindi ko maunawaan ang lalaking iyon. Kahapon ay okay naman kami, 'tas kanina, sinusungitan na naman niya ako. Hindi ko maunawaan ang ugali niya. Para bang seasons na pabago-bago.Akala ko pa'y tuloy-tuloy na ang pagbabago niya dahil may ilang mga bagay na siyang naibahagi sa akin. Pero ewan ba kung bakit biglang tila pasan na ni

NAKUSOT KO ang aking mga mata ng tumama roon ang sikat ng araw. Uminat ako at nagmulat ng tuluyan nang mapagtantong umaga na. Nanliliit pa ang mga mata ko pero kapagkuwa'y ngumiti ako ng masilayan ang sarili kong silid. Mas masarap pa rin ang naging tulog ko kahit wala ako sa malambot at malaking kama. Napagtanto kong wala nang mas hihigit pa sa himbing ng tulog ko kapag narito ako, kapag malapit ako sa pamilya ko. Nanatili ang ngiti sa labi ko habang pinagmamasdan ang walang pagbabagong silid namin ni Melanie. Naroon pa rin ang ilang mga larawan, maliit na table, at dalawang cabinet. Hindi magara pero mas komportable ako sa silid na ito."Nandito na ang sundo mo." Nawala ang ngiti ko nang marinig ang sinabi ni Mama. Napakunot noo ako. Sundo ko? Ibig bang sabihin pinasundo ako ni Donya Melissa? Mabilis akong bumaba ng katre at lumabas ng silid.Nakalimutan kong ngayong araw nga pala ang balik ko sa mansyon dahil sa masyadong pananabik ko sa bahay at sa pamilya ko."Pakisabi po, 'Ma

PUMIKIT ako ng bahagya at kinusot ang aking mga mata. Medyo nakaramdam kasi ako ng uhaw at kailangan kong mapunan iyon. Madilim ang palaigid at sa tantiya ko'y halos alas-dose na ng hatinggabi. Bumaba ako ng kama. Sinuot ko ang tsinelas at tinungo ang pinto. Pinihit ko 'yon para buksan, saka lumabas ng silid ko kahit bahagyang madilim sa labas. Napahikab pa ako bago pumihit at naglakad patungo sa hagdan. Nang makarating ako sa kusina, madilim doon at tanging sinag lang ng buwan ang nagsisilbing ilaw, hindi sapat para maliwanagan ang buong bahagi ng kusina.Naglakad ako patungo sa switch ng ilaw, madilim ang bahagi iyon. Hindi pa man ako nakakarating, napahinto ako ng may mga yabag akong narinig. Utay-utay akong nakadama ng takot sa kung sino iyon. Nakiramdam ako. Mayamaya pa'y nawala ang mga yabag. Halos hindi ako makagalaw, natatakot ako. Kinagat ko ang pang-ibaba kong labi at dahan-dahang humakbang palapit sa switch. Pero nang malapit na ako roon, narinig ko ang yapag palapit sa ak

DAHIL LINGGO nandito ako ngayon sa bahay para umuwi katulad nang napag-usapan namin ni Donya Melissa. Katulad noong una ,si Kevyn ang naghatid sa akin patungo rito kahit parang labag naman iyon sa loob niya, marahil napilitan lang siya kasi nga utos iyon ng Donya Hindi ko na siya hinayaang pumasok pa sa bahay dahil baka hindi na siya pauwiin ni Melay."Ate naman eh, dapat pinatuloy mo na si Kevyn dito," reklamo ni Melay habang parang batang nagpapadyak. Paano kasi'y gustong-gusto niyang papasukin ko si Kevyn sa loob ng bahay, para daw makausap man lang niya."Melay, para kang sira. Nakakahiya do'n sa tao, naabala ko pa nga siya kasi hindi naman siya obligadong ihatid ako," paliwanag ko at bumaling kay Mama at Papa na nakatayo sa likod ko."Ma, Pa, nababaliw na 'tong anak n'yo. Parang sira!" sumbong ko sa kanila at muling bumaling kay Melay na busangot na busangot ang mukha."Melay, tama na 'yang kadramahan mong 'yan," saway ni Mama at pinanliitan ng mata si Melay."Tsaka, baka busy '