KADA araw na diet ay mas lalo akong nanghihina at nahihilo. Dagdag pa ng exercise."Take a rest. You look really pale. Hindi ka p'wedeng magkasakit," sabi sa akin ni Blake kaya hindi na ko sumama sa kanya na mag-jogging.I stayed at home and have been like this for five days. Mag-re-report kami sa office bukas tapos sa susunod na araw na 'yong first shoot para sa isang magazine.Nanghihina talaga ako at tingin ko talaga dahil sa diet ito. Mukha namang effective because I lost six pounds na kaagad. The only disadvantage for this extreme diet is, mahihilo at manglalata ka talaga.Mukhang okay naman kay Blake and ginagawa namin. He used with this kind of lifestyle, and ako naman. Matagal na bago natigil. Kaya sigurado akong itong nararamdaman ko ay dahil sa strict diet namin."I prepared a soup for you, and I will let you eat a cup of brown rice. Hindi na p'wedeng um-exceed baka hindi mo mahabol agad kapag dumagdag ang timbang mo. The shoot will be in two days. Ayoko sana na pakainin ka d

I began to embrace the changes in my life. I was scared at first because I had doubts and worries. But when I started my first step of moving on, nagkaroon na ako nang mas malinaw na plano para sa sarili at sa anak ko.My line up projects got canceled. Nagbayad ako sa kanila at nagamit ko iyong pera na naipon ko maging ang shares ko sa negosyo. I decided to reserve Tito Joaquin's money from my account, and will use it for my child instead. Siguro naman karapatan nang anak ko gamitin iyon? Hindi ko kasi maatim kung pang personal ko gagamitin dahil iniisip ko talaga iyong mga ginawa ko noon at nagmumukha akong pera."Do you have regrets?" tanong ni Blake habang kumakain kami ng pizza at nakatambay sa trunk ng sasakyan.Nabitin sa ere ang hawak kong pizza. Tumitig ako sa mga bituin na tila ba doon ko mahahanap iyong sagot sa tanong niya.Marahan akong tumango at kumagat sa pizza bago ko siya binalingan. Saglit lang niya akong sinulyapan at binuksan ang can soda na hawak niya.I swallowed

IT was awkward for the three of us to sit at the table when I witnessed what they did in the room. Hindi ko sila matignan dahil ako ang nahihiya at naalalala ko 'yong ginawa nilang dalawa.I have a gut feeling about it, and when I knew that it's true. Hindi ako makapaniwala na tama ang hinala ko. Panay ang tingin sa akin ni Blake habang kumakain. Tahimik naman si Mela at panay ang tango at iling kapag kinakausap ni Emily.Do they have any idea?Laging kasama si Anthony sa dalawa pero hindi niya ba iyon napansin? O alam din niya pero wala silang sinasabi sa akin?I am not mad or have negative feelings toward them. In fact, I am happy. Happy that finally, Blake found someone to love. Hindi ko man alam kung ano ang real score between them kung sila ba talaga o katulad din ng iba nasa flirting stage pa lang din.But I hope na sana mahal nila ang isa't-isa at sila nang dalawa lalo na kaibigan ko silang pareho.Mela is beautiful. Hindi lang sa panlabas, sa panloob din. She's kind and with s

MY name became the talk of the town in just three months when my face started to be seen in magazines and commercials. Sabi nila na-ma-magnet ko raw ang blessings.Kaya lang kapag naalala ko na na-li-link pa rin ako kay Blake, hindi ko maiwasang hindi isipin na dahil sa kanya rin kaya nahahatak ang career ko. I know that I did my best kaya ako mas nakilala. I was a model before even when I didn't link to him. May naka-recognize naman ng skills ko kaya hindi ko dapat isipin na nakilala ako dahil lang sa connections.I should stick that in my mind.Dahil sa biglang arangkada ng career. Dumami ang offers at mas naging busy. I was recognized as the first Filipina mom who became a supermodel. Nalulula ako at natatakot na baka isang araw bigla lahat maglaho.Ang bilis kong nakuha, mabilis ding mawawala."Malapit nang umuwi si Mommy!" sabi ni Ate Rhea habang ka-videocall ko silang dalawa ni Cassiopeia.Suminghot ako at ngumuso. Mabilis na nanubig ang aking mga mata."Hey! Why are you crying?"

I was shaking when driving my way to the hotel. Napamura ako nang limang minuto na kong nagmamaneho at naalala ko sila Anthony."Damn it!"Tumatawag na sila sa akin."Where are you?" Napangiwi ako."I'm on my way home. Nagmamadali ako kasi nasa parking..." I sighed."Ano? Gosh, iniwan mo kami?!"Nakagat ko ang ibabang-labi habang tutok pa rin ang mga mata sa kalsada. Kahit malapit lang naman iyong venue sa hotel. Mahirap pa rin kung maglalakad dahil sa mga bitbit nilang gamit."Book an Uber na lang. Ayoko ng bumalik do'n.""Sige na nga. Mag-ingat ka.""Yeah."Ibinaba ko na agad ang tawag. Mabuti at nakauwi ako ng matiwasay kahit na maraming gumugulo sa isip ko. I am so worried about my daughter that I didn't even bother to change when I came home."Nakatulog na pero kanina iyak ng iyak. Tignan mo mugto ang mga mata," bungad ni Ate Rhea."Gaano siya kainit?""Nag-39 siya kanina. Pinainom ko ng gamot kaya medyo bumaba.""I'll check again," sabi ko at nilahad ang kamay sa kanya para iabo