I would check on them whenever I am free maybe because of guilt. Kinakumusta ko iyong dalawa pero hindi tulad ngayon na tatlong beses yata sa isang linggo ako kung tumawag.Hiyang-hiya ako kay Blake na noon pa ay kapakanan ko na ang iniisip niya. Now that he's in love with Mela, may problema pa.My weight dropped as what I am aiming. I gained abs for continous exercise. Nag-wo-worry nga si Ate Rhea dahil naniniwala sila sa binat. I should rest pero hindi ganoon ang ginagawa ko dahil gusto ko na rin bumalik sa trabaho.Nababawasan na ang savings ko at hindi biro ang gastos sa ibang bansa kumpara sa Pilipinas. I will not ask anyone for help when it comes to finances."Ilang buwan ka pa lang na nanganak, nagbubuhat ka na. Kami kasi noon, alam mo na kapag Pinoy... maraming pamahiin, paniniwala. Bawal pa nga maligo kapag bagong panganak," ani ni Ate Rhea habang nagtitimpla nang gatas para kay Pia.Ngumuso ako. When I gave birth, the first thing I did was to took a bath. I felt stinky. Hind
MY name became the talk of the town in just three months when my face started to be seen in magazines and commercials. Sabi nila na-ma-magnet ko raw ang blessings.Kaya lang kapag naalala ko na na-li-link pa rin ako kay Blake, hindi ko maiwasang hindi isipin na dahil sa kanya rin kaya nahahatak ang career ko. I know that I did my best kaya ako mas nakilala. I was a model before even when I didn't link to him. May naka-recognize naman ng skills ko kaya hindi ko dapat isipin na nakilala ako dahil lang sa connections.I should stick that in my mind.Dahil sa biglang arangkada ng career. Dumami ang offers at mas naging busy. I was recognized as the first Filipina mom who became a supermodel. Nalulula ako at natatakot na baka isang araw bigla lahat maglaho.Ang bilis kong nakuha, mabilis ding mawawala."Malapit nang umuwi si Mommy!" sabi ni Ate Rhea habang ka-videocall ko silang dalawa ni Cassiopeia.Suminghot ako at ngumuso. Mabilis na nanubig ang aking mga mata."Hey! Why are you crying?"
HE gawked at me like an eagle ready to eat his prey. Muntik na kong mauntog sa nauna sa akin dahil sa mas mabilis kong lakad. The woman beside him is a socialite too. I knew her as I'd met her at some social gatherings. If I remember it right, it was two weeks ago. She is whispering to him, but Dustin's eyes are on me. Para bang inaantay niya na magkamali ako. Ganoon ko nakikita kung paano siya kung makatingin ngayon. Na para bang pinapaalam niyang ang laki ng kasalanan ko. I was spacing out when I met his cold stares. I pretended I didn't notice him and continued walking. And when I finally reached the end and went backstage to change my clothes, I was already not in myself because of him. I am not dreaming. He was there… sitting with Anastacia Brown. Are the two official now? Ipinilig ko ang ulo. Ano namang pakialam ko do’n. "Cassy! What the hell are you doing?!" Napaigtad ako sa sigaw ng coordinators. Hinila ako ni Anthony. “Anong mayroon? Bigla kang natulala? Isuot mo muna
I was shaking when driving my way to the hotel. Napamura ako nang limang minuto na kong nagmamaneho at naalala ko sila Anthony."Damn it!"Tumatawag na sila sa akin."Where are you?" Napangiwi ako."I'm on my way home. Nagmamadali ako kasi nasa parking..." I sighed."Ano? Gosh, iniwan mo kami?!"Nakagat ko ang ibabang-labi habang tutok pa rin ang mga mata sa kalsada. Kahit malapit lang naman iyong venue sa hotel. Mahirap pa rin kung maglalakad dahil sa mga bitbit nilang gamit."Book an Uber na lang. Ayoko ng bumalik do'n.""Sige na nga. Mag-ingat ka.""Yeah."Ibinaba ko na agad ang tawag. Mabuti at nakauwi ako ng matiwasay kahit na maraming gumugulo sa isip ko. I am so worried about my daughter that I didn't even bother to change when I came home."Nakatulog na pero kanina iyak ng iyak. Tignan mo mugto ang mga mata," bungad ni Ate Rhea."Gaano siya kainit?""Nag-39 siya kanina. Pinainom ko ng gamot kaya medyo bumaba.""I'll check again," sabi ko at nilahad ang kamay sa kanya para iabo
THE busy street and traffic in Manila made me realize that I am really now in the country. It feels nostalgic. Na-miss ko rin naman pala kahit na hindi ko naman inisip noon pa kung makakauwi pa ba ako rito o hindi na.Sinuot ko ang aviators at sumandal sa upuan habang nasa biyahe pa. We are heading now to our hotel where we will stay there for our whole duration of my contract.Saglit lang naman ang biyahe dahil sa White Grand Hotel kami mag-se-stay nang anak ko at si Ate Rhea. I left my team with Blake. Hindi papayag iyong isa kasi na sumama sa akin si Mela. Iyong dalawa naman ay gustong magpa-iwan dahil gusto talaga nila iyong trabaho na kung saan-saang bansa sila napapadpad kakasama sa kay Blake.Hinayaan ko na lang sila. Hindi naman ako nagtatampo na walang sumama sa akin. I just don't care. I am with my manager anyway.Naabutan kong ngiting-ngiti si Ate Rhea nang makatapak kami sa suite. Kitang-kita ang kinang sa kanyang mga mata."This will be your home for a year," sabi ng staf
I wasn't in myself while doing my job. Masyado akong na-conscious sa galaw ko dahil nanunood siya. If I could shoo him away, that would be better. Kaya lang hindi ko magawa. People would be curious on us. Lalo na kung kakausapin ko siya nang kami lang dalawa at sasabihin ko sa kanya na umalis siya.At bakit ko rin gagawin na utusan siya? He's the owner. He was the one who can shoo me away instead of me."Cut!"Huminto ako. Kumabog ang dibdib ko dahil sa kaba. I'm not yet done. Iikot pa ako nagkamali ba ako?Everyone was looking at me, and I was even more conscious now."You forgot to turn around. After five seconds, turn around na 'di ba?"Shit!Tumango ako at nag-init ang buo kong mukha. I supposed to show them how focus and good I am at this lalo na napansin ako sa ibang bansa pero ngayon simple instructions lang ay hindi na ko makasunod.I know the reason why. But I should still be professional, and I shouldn't be affected by his presence. I can still see him sitting there—watching
I can't remember the last time I was so conscious of my movements. Ngayon na lang ulit dahil katabi ko siya."Do you like this?" He said, and his voice wasn't a whisper kaya dinig ng iba naming kasama.I know they are watching us, but I don't dare to look at them now. Nahihiya ako. I don't know if they have the idea that we knew each other. Kung alam nila na kasal si Dustin sa kapatid ko, maybe they know about me too."Anything will do. Thank you," maliit ang boses ko at hindi man lang inabala na tignan ang menu.He frowned, andlooked at me tapos tumingin na sa mga kasama namin. Tumikhim siya. Ngayon lang niya napansin na nakukuha niya ang atensyon ng iba. Nagpatay-malisya na lang ako."We knew each other since her teenage years. So, don't worry if we talk like we have known each other for so long because we are."I bit my lower lip. Alam kong maraming katanungan ang nasa isip nila lalo na si Lyka pero binigyan niya lang ako ng makahulugang tingin na parang sinasabi niya 'you-owe-me-a
TAHIMIK ako habang nasa biyahe. Akala ko ay sa SUV kami sasakay at kasabay sa biyahe si Lyka pero ang nangyari ay sinakay niya ako sa sports car niya. Dalawa na naman kaming nasa sasakyan lang niya.I could feel his stares, but I pretended I was busy looking outside the window. Wala akong maapuhap na sasabihin. The awkwardness every time I see him is still there. Gusto ko na lang makarating na kami sa Manila para makaalis na ko.If I had known about this early, siguro hindi na talaga ako pumirma nang kontrata sa kanila. I don't want to associate myself to him. Tahimik na ang buhay ko."Do you want to eat?""Thank you pero hindi pa ako gutom," I answered and glanced at him.Nakita kong tumango ito. Hindi na rin naman nagsalita pagkatapos. Inantok ako sa kakanuod ng mga sasakyan at puno sa labas at hindi ko na namalayang nakatulog na ako.Nagising na lang ako na nasa expressway na kami. When he noticed that I woke up, magsasalita sana siya kaya lang ay ipinikit ko na ang mga mata.I don'