Semua Bab THE GANGFIA QUEENS : Bab 61 - Bab 66

Sa gitna ng isang nag-aalab na sagupaan sa loob ng magarang resort, ang tunog ng mga putok ng baril at sigawan ay bumabalot sa paligid. Lumiliyab ang hangin ng tensyon habang tumatakbo si Emerald sa gitna ng mga nagkakagulong tao, ang kanyang mga mata’y tumutok sa batang nakuha muli ng armadong kalalakihan pabalik sa loob ng resort. Mabilis ang kanyang mga galaw at lahat ng mga humaharang sa kanyang mga armado ay mabilis niyang napapatumba. Isa lang ang nasa isipan niya ang makuha ang batang babae. “Shit!” Muntik na siyang mabaril ng isang babae na humarang sa kanya mabuti na lang nakatalon siya sa may pader. Ngunit nasundan siya nito. Nagtagpo ang kanilang mga tingin at parehong gulat ng mapag sino ang isa't isa. Ngunit mas unang nakabawi ang babae, “What a small world, nagkita din tayo, Emerald. At buhay ka pa pala.” Napangisi ang babae habang nakatutok ang baril sa kanya. “At talagang nagladlad ka na pala sa totoong kulay mo, Tanda. Ikaw ba ang may pakana ng pagpa

Dahan-dahang minulat niya ang kanyang mga mata, bumibigat ang kanyang mga talukap habang pilit niyang inaaninag ang puting kisame. May naririnig siyang mga beep mula sa makina sa tabi niya, at ramdam niya ang sakit sa bawat bahagi ng kanyang katawan. Lalo na sa ulo niya. “Ouch!” Napadaing siya sabay hawak sa ulo niya. Napapikit siyang muli at napapakagat na lang sa labi dahil sa kirot na nararamdaman niya. May benda pa sa may noo niya. Ilang saglit pa, minulat niyang muli ang mga mata ng maramdaman niya na may yumakap sa bewang niya. Nakita niya ang isang pamilyar na pigura na nakaupo sa gilid ng kanyang kama—si Drix. Nakayuko ito, at tila nakatulogan na ang pagbabantay sa kanya. Biglang bumalik ang lahat ng ala-ala sa isipan niya, ang paghahalikan nito sa ibang babae, ang selos at galit na bumalot sa kanya, ang pagkamatay ng kanyang mommy at ang aksidenteng dulot ng kanyang emosyon. “Mommy… Mommy ko…” Hindi niya napigilang mapahagulgol kaya nagising ang lalaki sa tabi niya. “O

Habang naghihintay ng taxi ang dalawa walang tigil ang daldalan nila. Magaan ang usapan, may halakhakan, at ramdam ang pag-gaan ng loob nila kahit may mga iniindang sakit sa katawan. "Grabe, Mars," natatawang sabi ni Emerald habang masayang nakasukbit ang braso sa braso ng kaibigan, "ang tagal kong hindi natawa nang ganito." Wala silang pakialam sa mga napapadaan at patingin-tingin sa kanila. "Same, Mars. Parang ang tagal din bago ko ulit naramdaman na... buhay pa pala ako, ang daming nangyari sa mga nakalipas na taon, " sagot ni Marian, bahagyang nangingilid ang luha pero pilit pa ring ngumingiti.“Huwag kang emo dyan, Mars! Panira ka talaga ng moment. Akala na lang ng mga tao rito, baliw na tayo.” Humahalakhak na turan ni Emerald. Sakto namang may dumating na itim na SUV sa tapat ng entrance. Bumaba agad ang isang babae — si Yanah. Mabilis ang pintig ng puso niya habang pinagmamasdan ang dalawang pamilyar na mukha sa unahan ng ospital."Emerald? Mariam?!" halos hindi makapaniwal