Tama naman kasi siya at some point. Isang C.E.O/owner ng company ang kasa-kasama ko and my clothes seem out of place whenever he's closing his deals with his business partners. Compared to his and the other employees, para akong dukha sa tuwing magkasama kami.Sa huli ay tumayo na ako. Aakyat nalang muli ako sa kuwarto at magpapalit. Ayoko pa naman ng masyadong magarbong damit. Siguro dahil nasanay din ako sa mga simple at komportableng damit noong nasa States pa lang ako."Where are you going?"Masamang tumingin ako sa kaniya. "Aakyat. Magpapalit," simpling tugon ko saka pumihit paalis ng upuan pero hindi palang ako nakahakbang ay narinig ko na siyang nagsalita."Huwag na. Maganda ka naman kahit anong suot mo, e." Pagkatapos ay nakita ko siyang ngumisi. "Umupo ka na lang at kumain. We'll get late if magpapalit ka pa."I rolled my eyes after I sat. Nakakainis talaga siya! At ang gulo pa! Can't he say one and not two different things at the same time? Naguguluhan ako sa kaniya, e. Sas

~Part 2 of the special chapter, still on Kien Limansag's POV~She rolled her eyes when she saw my reaction. Chaka niya ah. May tirik-tirik ng nalalaman."Anong guwapo don? E, mukhang pinagsakluban lagi ng langit at lupa ang mukha," saad niya before she sipped her coffee."Makalait ka, parang hindi ka rin tumili dati nang nakita mo siyang nag speech dati sa University, a."Kapal ng mukha ng bruhidang 'to. Laitin ba naman ang crush ko sa aking harapan. Aba! Landi first before friendship no! Isa pa, wagas kaya 'yang tumili dati noong nag-speech si Mr. Mañuz sa University namin nong first year pa lang kami. She even claimed she's his wife. Kung hindi lang ako naawa nito dati kasi wala pa siyang friendship baka pinadispatiya ko na siya dati pa. "Totoo naman e. He look like a walking zombie with his messy hair and eyebags. Hindi na nga 'yon naligo nang pumasok siya sa opisina kanina, e." "Walking zombie." I mumbled as I nod my head. Bakit ibang klaseng walking zombie ang naiimajen ko? Ba

*Flashback*"XENO, saan ba kasi tayo pupunta?" Kasalukuyan kasing natatakpan ang aking mga mata ng kakarampot na piraso ng tela habang akay-akay naman ako ng isa sa mga maid ni Xeno.Narinig ko siyang tumawa bago nagsalita. "Basta maglakad ka na lang. Sigurado akong magugustuhan mo rin 'to promise." Mas lalo tuloy akong na-curious sa sinabi niya. Ano kayang pakulo 'to at kailangan pa talagang piringan ang dalawang mata ko? Napakamot na lang ako sa sariling ulo dahil sa kawalan ng alam sa mga nangyayari. Haist.Maya-maya ay pinahinto ako ng kamay na umaakay sa akin bago ko narinig muli ang boses ni Xeno. "Sige, tanggalin mo na."Iyon ang ginawa kong hudyat upang tanggalin ang telang nakapiring sa akin. Pagkatapos ay dahan-dahan kong dinilat ang aking mga mata. Bumungad agad sa aking harapan ang napakamaraming stuff toys at balloons at syempre ang paborito kong red Tulip na pumuno sa loob ng aking kwarto. I was an awe to the view. Halos hindi ako makapagsalita.I turned to face Xeno

LEYLAH MONTENEGRO MAÑUZMatapos kumain ay umakyat na ako sa kwarto para maligo. May bukod kasi akong bathroom doon. Nadaanan ko pa ang sala kanina ngunit wala na si Hans at Xeno do'n. Tss. I'm sure ako na naman ang pinag-uusapan ng dalawang 'yon. O baka nga may balak na namang masama sa akin ang Hans na 'yon. Hay naku! Simula't sapol talaga nang magtagpo ang landas namin ng hinayupak na Hans na 'yon ay wala na siyang ibang ginawa kung hindi ang ipahamak ako. Pagkatapos kong maligo ay lumabas na ako sa banyo at tinungo kung saan naroroon ang closet. Huminto ako sa tapat nito bago ito binuksan. Saka ay tinanggal ko ang natatanging bumabalot sa aking katawan. Kinuha ang lotion at marahang nilagyan ang aking balat habang nagha-hum. Ayokong sirain ang araw ko dahil sa Hans na 'yon noh! Hindi na nga maganda ang naging tulog ko at panaginip, pati ba naman ang araw ko masisira dahil sa kaniya?! I refuse."Leylah?"Nabato ako sa kinaroroonan ko nang narinig ko ang boses ni Xeno sa labas ng

Gosh, how many years has it been since I walked with him in public like this? To top it off, holding hands? I think the only genuine one was before he got amnesia and after that.., now. I don't know. Wala naman kasi siyang sinserong pinapakita sa akin dati, ever since nang magka-amnesia siya. Even today... I don't think I can say it's real. That everything that is happening today is genuine, since I know it's not.'yan ka na naman, Leylah, nagiging makakalimutin ka na naman. Remember, never, as in never ever forget that everything, that all of this is a lie. Because once you forget, then that will be your another downfall. Magiging kawawa ka naman.'I felt despondent as my conscience utter those words. Oo nga naman. I should never forget the purpose as to why I'm doing this. I-I can't fall even more deeper than this. I can't. But I still don't know how, knowing that the risk I'm risking is too much for me to ask. Haist.... ewan. Maybe for now, I should focus more of what is important