Paglingon ko ay si Angel ang babaeng nakita ko sa may di kalayuan sa akin. I just wave at her as a hi."Woah! Talagang dinalaw mo ang shop ko, a," she said between grinning.Nagtaas baba lang ako ng balikat saka siya sinagot. "What can I do, I have to buy your exotic clothes so you could make profit." Pagkatapos ay nakipagbeso sa kaniya nang huminto siya sa harapan ko.Si Angel Mercado Hermosa, she's one of my classmates when I was a first year college dati noong old curriculum pa lang ang system ng education. We we're both taking up arts and design at ka-block ko siya dati. But somehow, hindi lang arts ang kinahiligan ng bruhang 'to. Mas napalapit sa puso niya ang fashion. Kaya ayon, matapos ang first sem, lumipad siya sa Paris para mag-aral ng Fashion. Kaya heto ang Lola niyo, nakabalik sa Pinas na bigating pasyonistah!Nakita ko siyang umismid. "F. Y. I, Dearest, ang dami kayang bumibili dito sa shop ko.""Kita ko nga." Makahulugang nakipagsukatan siya ng tingin sa akin."Ba't ka

I saw how defeated he looked like. Wala na siyang nagawa. Aangal pa sana siya but instead, bumuntong hininga na lamang. Pagkatapos ay dahan-dahang kinuha sa akin ang pajama set bago pumasok sa loob ng dressing room.That's my boyI smiled at the back of my mind. This is the most memorable day of my life!Habang naghihintay na matapos masuot ni Xeno ang damit, iniisip ko naman kung anong mga bagay pa ba ang dapat kong bilhin. Since my first item is pajamas what will my nine items would be?Hmm..."Hindi ka pa tapos, Xeno? Come on! Hurry up! We only have one hour and forty minutes left." Aba! Masyado na yata siyang natagalan. Pagbibihis lang ng pajamas matatagalan pa siya? Alam naman na may hinahabol kaming oras.Kakatukin ko na sana ang pinto ng dressing room, mabuti na lang at lumabas na si Xeno - hindi maipinta ang mukha, at panay takip sa katawan niya."Ayusin mo nga. Para kang bading""Do you think I'm joking? E, ikaw nalang kaya ang magsukat.""Ang dami mong reklamo. Ikaw naman n

HE'S SO UNFAIR!Para saan 'yon? Teka, totoo ba talaga 'yon? Ba't niya naman kasi ginawa 'yon, e wala sa usapan namin 'yon! Arg kaasar! Lutang tuloy akong sumunod kay Xeno. Wala sa isip ang paglakad at nakatulala pa. Maya-maya ay inangat ko ang aking paningin  at nakita ko siya na naunang naglakad sa akin. Ganoon na lamang ang paglaki bahagya ng mga mata ko nang lumingon siya sa gawi ko. Automatic naman akong napaiwas ng tingin sa kaniya."Saang store 'yong gusto mo?" Pagkarinig na pagkarinig ko sa boses niya, my heart skipped a beat. Pero hindi ko pinahalata 'yon, baka isipin niya pang affected ako. I cleared my throat at tumingin ng diritso sa kaniya. "Ang store na 'yan." Sabay turo don sa store na pinagmulan ko kanina.Lumingon siya sa dakong tinuro ko at nagpatuloy na sa paglalakad. Saka palang ako nabunutan ng tinik nang tumalikod ulit siya sa akin.Aaaargh! Leylah, snapped out of it! Ano ka ba?

Ngayon lang 'to nangyari at ngayon ko lang na realized. Nasabi ko bang ngayon ko lang na realized? Ay oo nga pala. Na sabi ko na pala. Ang kulit ko lang. Excited e, pasensya. Pasensya kung marupok ang bida. Hehehe. Pero hayaan niyo na ako, last naman na 'to e. Nadivert ang atensyon ko sa nagba-vibrate na cellphone ni Xeno sa mesa. I took a glanced at it, and I'm not mistaken, may tumatawag nga sa kaniya. 'D' ang name na nakaflash sa screen.I looked at him na wala paring kamalay-malay sa tumatawag sa kaniya."Xeno" I called him. Tumingin naman siya sa akin. "May tumatawag sayo." Sabay nguso sa cellphone niya.Sakto namang nag-end call. Kinuha ni Xeno ang cellphone niya, then their is something in his eyes. It was a mixture of fear and nervousness. Binaba niya ulit ang phone at nagpatuloy na sa pagkain. Habang ako naman sobrang nako-curiuos na kung sino 'yong tumawag. But, I stayed silent. Wala pa kami sa scene kung saan sobrang close na

Natawa ako. Sobrang tawa ko after I cried. Baliw na yata talaga ako.I stand up then I went to the edge of the rooftop, mabuti na lang talaga at may harang. Then I shouted, and screamed to my lungs content. It's good dahil ako lang mag-isa dito and for sure walang makakarinig sa baba kapag sisigaw ako mula rito since this is the rooftop of the ten floor storey building ng hospital. Walang makakarinig kung anong isisigaw ko. No one will notice what I'm doing. Wala.I looked down. Ang taas pala ng kinatatayuan ko. I can even see small cars driving their way. Huminga ako ng malalim, and once more, I appreciated the night view in front of me, but I still feel lonely. Sumandal ako sa harang pagkatapos ay napaupo. I put my arms above my knees before my knees give up, at napatitig sa madilim na kalangitan. It's dark out there, but there are those twinkling little stars keeping the darkness company. Malamig din pala ang simoy ng hangin. But somehow, it calms me d