Semua Bab Still into you (Book 2 of Still holding on): Bab 21 - Bab 30

KINABUKASAN ay nagising si Anna na ang laman ng isipan ay ang bagay na napagpasyahan niya kagabi. Buo na ang loob niya at hindi na siya uurong pa. Ngunit sa pagbaling niya sa katabing higaan ay wala naroon si Brett. ‘Siguro nasa kitchen siya!’ Ang nasabi ng isipan niya.Napabuntonghininga si Anna. Hindi bale, pupuntahan niya ito ngayon.Nangangalay man ang mga tuhod at sa nananakit niyang katawan ay dahan-dahan siyang bumangon gamit ang kumot na siyang nakatakip sa hubad niyang katawan, upang silipin muna ang anak sa crib nito.Subalit paglapit ni Anna sa crib ay wala na roon ang anak niya."Siguro dinala ni Brett sa kitchen," pag-kumbinse niya sa sarili.Binalingan niya ang wall clock, pasado alas syete na ng umaga. Wala silang pasok ngayon ni Brett dahil araw ng sabado. Siguro nga dinala ng lalaki ang bata sa kitchen. Isinawalang bahala na muna ni Anna ang tungkol kay Brave dahil alam naman niya na hindi pababayaan ni Brett ang bata. Nagpasya na muna siyang pumasok sa banyo at mali

Chapter 24-NewSOBRANG nangungulila na si Anna sa nawawalang anak na si Brave. Ang tatlong araw na pagkawala ng bata ay nauwi sa isang linggo, at pakiramdam ni Anna ay isang taon na ang katumbas niyon. Para sa kanya ay wala nang mas sasakit pa sa nararamdaman niya ngayon dahil sa pagkawala ni Brave. Ni hindi siya makakain o makatulog, maging ang pag-iisip ng matino ay hindi magawa. Wala siya sa sarili, parang mababaliw siya sa kakaisip kung nasaan ang anak at kung saan ito hahanapin. It causes her a lot of pain. Sakit na ngayon lamang niya naramdaman. Iba ang sakit na nararamdaman niya ngayon sa sakit na naramdaman niya noong heart broken siya kay Brett. Ganito pala talaga ang pakiramdam kapag nawala ang iyong anak, nakakabaliw, nakakasira ng isip.Anna is sitting on the chair from the balcony of the suit, while she is looking nowhere. Nakatulala siya sa kawalan at walang ibang iniisip kundi ang anak. Brett, on the other hand, was looking at Anna too. Nakatayo lamang siya at nakasanda

Nagising si Anna kinabukasan na ang hinahanap kaagad ng mga mata ay si Brett, pero nalungkot siya nang hindi niya makita ang lalaki sa loob ng silid.Pupungay-pungay ang mga mata ng dalaga na bumangon mula sa kinahihigaan nito, at kaagad dinampot ang mini clock sa bedside table upang tingnan kung anong oras na ba.Pasado alas otso na ng umaga, mataas na rin ang sikat ng araw na tumatama sa glass door ng balcony. Binalik ni Anna ang mini clock sa bedside table, pagkatapos ay naglakad siya papunta sa balcony. Hinawi ni Anna ang kurtinang nakatabon sa glass door upang salubungin ang sariwang hangin mula sa labas. Panibagong araw, panibagong lungkot na naman para sa dalaga sapagkat hindi niya kapiling ang anak.Ang aga-aga pero naiiyak na naman siya.Hanggang kailan ba siya maghihintay na maibalik ang anak niya? Hanggang kailan siya iiyak? Kailan pa siya maghihintay sa aksyon ng grupo ni Rico o ni Brett para mabawi ang bata?Bakit hindi na lang siya ang gumawa ng aksyon total naman alam

She was standing on the veranda of a mansion while she was holding a one-year-old baby boy. Nakaharap sa malaking gate ang veranda ng mansion. It has a classy design, black and white ang kulay. Puti ang apakan at itim naman ang kulay ng bawat railing.Umiiyak ang bata at hindi niya malaman kung ano ang gagawin dito. Sinasayaw-sayaw naman niya ito at sinasamahan pa ng pagkanta pero talagang napaka-iyakin ng bata since the day na dumating ito sa kaniya."Stop crying, baby, mommy's here." masuyo niyang sabi sa bata. Pero walang epekto iyon sa bata at lalo lamang ito umiyak nang umiyak.Hindi niya maiwasang mainis, may pagkakataon pa na gusto na lang niyang ihagis ang bata palabas ng veranda, pero bumabalik siya sa katinuan kapag nakikita niya ang imahe ng yumaong anak."Shhh… what do you want, baby? Are you hungry?" aniya. Hinawakan pa niya ang bata at itinaas ito sa ere upang amoyin ang puwetan kung amoy popo nga ba. "Ay, hindi naman nag-popo, eh. Ano ba want mo?" pagkausap niya sa bata

"WALA pa rin balita sa anak ko?! Kung ganoon, hanggang kailan ako maghihintay sa wala, ha, Brett? Hanggang kailan ako aasa na bukas paggising ko nasa tabi ko na si Brave! Hanggang kailan ako aasa sa inyo na mahahanap ninyo ang anak ko! Nauubusan na ako ng pasensya at… bait… mababaliw na ako, Brett!"Masakit sa kalooban ni Brett na hanggang ngayon ay wala siyang magawa para ibalik ang anak nila ni Anna. Nasasaktan siya na makitang nasasaktan si Anna. Nahihirapan siya pero mas nahihirapan si Anna sapagkat ito ang ina ng bata.Ginagawa naman nila ang lahat para ma-locate ang kinaroroonan ni Carol at Tekla, bantay-sarado na rin ng otoridad ang mga daan patungong Airport. Maging ang Airport ay bantay-sarado na rin para masigurong hindi makakalabas ng bansa si Carol.Brett heave a deep breath, trying to hug Anna but she refused. Ni ayaw siya nitong tingnan at hawakan, at nasasaktan siya para doon. Naipikit ni Brett nang mariin ang kaniyang mga mata. He stay calm as much as he could. Ayaw ni