Clayton Pov"Clayton, Clay sorry. I'm so sorry." nangingiyak na hingi ng tawad sa akin ni Jersey.Nandito kami ngayon sa canteen ng ospital. Patungo na kasi sana ako ng hospital room ni mama nang dumating si Jersey. Inaya niya ako dito sa canteen para daw makapag-usap kami."Clay, naipit lang din ako noon. Kailangan ko rin kasi ng pera at nandun si sir Lorcan. Inalok niya ako ng pera kapalit ng alam mo na. Hindi ko talaga intensyong lokohin ka ng ganito Clay. Alam ko galit ka siguro ngayon dahil sa ginawa ko sayo wag kang mag-alala tanggap ko iyon at maghihintay ako hangga't mapatawad mo ako." Huminga ako ng malalim. Si Jersey ay isa lang sa mga taong ginamit lang din ni Lorcan upang makamit niya ang gusto niya. Ang kagustuhan ni Lorcan na makapaghiganti kay Christiano. Napatawad ko nga si Lorcan na siyang grabe ang ginawa sa akin. Si Jersey pa kaya ang hindi ko kayang patawarin. Oo nagalit ako sa kanila pero ayaw ko kasing ikulong ang sarili ko sa ganito. Ayaw kong mapono sa galit a

Clayton PovNakangiti kong sinagot ang tawag ni Lorcan. Kagagaling ko lang sa MU at nagbibihis ako ngayon dito sa kwarto namin. "Babe, can you turn on your camera?" rinig kong tanong ni Lorcan sa kabilang linya. Tinatanggal ko ang butones ng uniporme ko at ni-loud speaker ko lang ang cellphone ko na nasa bedside table. Tumigil ako sa pagbukas ng uniporme ko at pinulot ko ang cellphone."Naghuhubad ako ngayon Lorcan." ako.Inipit ko sa tenga at balikat ko ang cellphone saka naglakad pabalik sa walk in closet namin. Tuluyan ko nang nahubad ang uniporme ko. Kumuha ako ng bakanteng hanger at hina-nger ko ang uniporme ko."It's okay babe I wanna see you." hinawakan ko ang cellphone at in-open ko ang camera. Kumaway ako sa kanya sa camera. Ito ang pangalawang araw na nasa Rome, Italy si Lorcan. Bukas ang huling araw niya doon and the day after tomorrow na ang byahe niya. "Are you seducing me, babe?" Tanong niya sa akin. Nakahilig siya sa isang railings. Hula ko ay nasa balcony siya ng h

Clayton Pov"Papa, can I play with my friends?" tanong ng anak ko. Kakapasok lang nito sa kwarto ko habang nagtutupi ako ng damit ko dito sa kama. Ang tagal ko na kasing hindi nakakapagtupi ng damit ko. Nagsama na ang damit pambahay at damit panglakad ko. Hindi kasi ako komportableng pinapatupi ko sa ibang tao ang damit ko.Tumingin ako sa kanya saglit. "Saan kayo maglalaro baby?" sagot kong tanong sa kanya. Lumapit siya sa kama saka niyakap ako mula sa likuran ko. Naglalambing ang anak ko."D'yan lang sa basketball court pa. Hindi naman po ako lalabas ng village dahil dito lang din naman po ang mga kalaro ko." aniya saka kiniskis ang mukha niya sa likod ko."Sige, basta wag mong kakalimutang umuwi kapag tanghalian na." bilin ko sa kanya. "Yes!" masaya niyang sambit saka hinalikan ako aa pisngi ko. "Thank you pa.""Basta wag lalabas ng village at wag kakalimutan ang bilin ko," mahigpit kong bilin sa kanya. "Ipapahatid ba kita o gusto mong ako na ang maghatid sa inyo doon." Pahabol k

Clayton Pov"Babe," anang ng Lorcan na nasa harapan ko na pala. Nahulog ang baso na nasa kamay ko nang hinawakan niya ako. Sa lahat kasi ng panaginip hindi siya nagsasalita at mas lalong hindi niya ako nahahawakan.The glass fell into the granite tiling of the floor, the broken pieces of woundly glass scattered on the floor. I didn't bother to look where my foot is fixed, it unconconsciously move back on its own without breaking my eyes to the eyes of the guy in front me, whom is meter away from me. It feel surreal. He feel surreal. It feel surreal but my heart is beating irregularly. I fixed my eyes on his warmth, calloused palm that never leaves my forearms. My tears trickled on cheeks. If it's dream, I don't wanna wake up yet. I want to enjoy and cherish this moment with him. The best gift that I received so far.I swallowed the lump on my throat. I want to speak. I want to hold him but there's part of me that supressing me not to do it. Because anytime now, he will fade away. Li

Warning: SPG!!!Clayton Pov"Does your feeling for me change too?" Tanong sa akin ni Lorcan. "Lorcan," napakahina kong bulong."Just answer me." I begged.Tinakpan ko nang kamay ko ang mukha at humagulhol ng iyak. Mahal na mahal ko pa rin siya. Kahit na sa kabila ng ginawa niya mahal ko pa rin siya. Pero iyong takot ko kinakain ako. Nakaka-trauma na kasi iyong nangyari sa amin. Nasasaktan ako ngayon na nakikita siyang umiiyak. Gusto ko siyang lapitan at yakapin. Gusto ko ulit sa piling niya. Iyong init niya gusto ko ulit maramdaman iyon. Gusto ko ulit na kapag gumising na nasa braso niya ako. Konti na lang bibigay na naman ako. Magiging marupok na naman ako. "Answer me babe." Saad niya at pinaglapat ang labi niya sa isa't isa.Babe pa rin siya ng babe kahit sa nangyayari ngayon. Basang basa kami pero heto kami parang hindi nilalamig. "Mahal... mahal na mahal pa rin kita Lorcan. Isa lang ang hindi nagbago mula noong nawala ka at iyon ay ang nararamdaman ko sayo. Sinubukan kong kali