ChantriaSa unli Samgyupsal namin napiling mag-dinner dahil mahilig pala ‘tong dalawa sa mga korean foods. Honestly, I’ve never tried korean foods before. Ang madalas kong kainin sa Canada ay Canadian, Thai at Mexican foods. Kahit nga roon ay hindi ako kumakain ng Fililipino foods maliban kung magpaluto si Carleigh. Siya kasi ang mahilig doon.Itong si Lorreine naman ang mahilig sa Samgyupsal at sa Japanese foods naman itong si Louella. Noong nakaraan daw kasi ay nag-ramen na sila kaya pinagbigyan naman niya ngayon ang kaibigan.Habang kumakain tuloy kami ay hindi ko maiwasang hindi mainggit sa pagkakaibigan nila. Sobrang close kasi nila kahit na medyo tahimik talaga ‘tong si Louella. Iyong simpleng pagpapaabot lang ng dish ay sobrang natural sa kanilang dalawa.I have a friend in Canada, Jackson. Pero hindi kami ganito ka-close. Siguro close kami kapag sa gala. Mahilig kasi kaming dalawa mag-travel noon lalo na ang mag-hike. Doon din kami nagkakilalang dalawa kaya iyon na ang naging

Chantria“Una kong naging kaibigan ang kakambal mo, si Carleigh,” panimula ni Iwatani. Narito kami sa bakuran ng bahay nila habang nakatanaw sa mga dumadaang sasakyan. Pareho kaming umiinom ng kape matapos naming makapag-dinner.Tahimik lang akong nakikinig sa kwento niya. Gaya ng sabi ko, hahayaan ko siyang ipaliwanag kung ano talaga ang nararamdaman niya. Kung galit siya sa ‘kin, kailangan kong tanggapin ‘yon.“Nagkakilala kami dahil pareho kami ng gym na pinupuntahan noon sa Canada. Noong nabubuhay pa kasi si tatay ay palagi niya akong sinasama roon dahil mas maganda ang turo kaysa rito. At isa pa, naroon ang main business ng pamilya niyo kaya kailangan ko rin iyong pag-aralan.”“Bata pa lang pala ay magkaibigan na kayo,” sabi ko, “pero bakit hindi kita kilala? Madalas din akong magpunta sa gym kasama siya at si Chanel.”Humigop muna siya sa kaniyang kape bago nagsalita. “Lagi na kitang nakikita noon kasama si Carleigh pero sa tuwing darating kayo ay pauwi naman ako. Hindi gaya niy

Chantria“Ang laki naman pala ng bahay mo para sa sarili mo lang,” komento agad ni Lorreine pagkababang-pagkababa sa tricycle.Kasunod niyang bumaba si Louella na inilibot din agad ang tingin sa paligid. Mayamaya ay bumaling ang tingin niya kay Iwatani na nasa tabi ko naman. “Sasama ka ring mag-review?”“Nope. I live here.” Tinuro naman niya ang katabing bahay.“Oo nga pala. Childhood best friends nga pala kayo.” Napahagikgik pa si Lorreine sa sinabi niya pero hindi na lang namin pinansin. Ang kalog niya talaga kahit kailan. Walang pinipiling lugar. But it’s not like it’s a bad thing.“Tara na sa loob para maaga tayong makapagsimula at matapos,” pag-aya ko sa kanila.Nauna akong pumasok at sumunod lang silang dalawa. Nagpaalam naman na sa ‘kin si Iwatani at tawagin ko na lang daw siya kung may kailangan kami. Hindi ko alam kung ano ang kakailanganin namin para tawagin ko pa siya pero hinayaan ko na lang.“Dope!” bulalas ni Lorreine nang makita ang mini bookshelf ko sa sala. Nagsimula

Chantria“Our class is having a field trip on the 18th,” our adviser stated, “so I know how excited you all are. Pero kailangan kong ipaalala na ang deadline ng activity sa subject natin ay before the trip. Failure to submit the activity and failing grades mean you can’t participate in the trip.”Some groaned at the announcement, while some didn’t give a d-mn. Hindi ko maiwasang hindi mapabuntonghininga dahil I really hate physics. Hindi ako confident na makakapasa ako sa activity na binigay niya.Una, hindi ako pwedeng mangopya. Ikalawa, wala naman akong kokopyahan in case meron. At ikatlo, iba-iba ang content ng activity depende sa kung anong row ka nakaupo.Iwatani is sitting beside me, so iba ang content ng kaniya. Sina Lorreine at Louella ang magkasama sa iisang row kaya pareho sila, samantalang naiba naman ako sa kanilang dalawa. Kahit sana sino sa kanilang tatlo ang makagrupo ko ay secure na ako.“Stop sighing.” Napatingin ako kay Iwatani. “Kanina ka pa bumubuntonghininga diyan

Chantria“Mga dadalhin ko lang ‘to bukas sa trip,” sagot ko sa tanong ni Lorreine. “Kayo? Bumibili rin ba kayo para bukas?”“Syempre! Ang dami nga naming nabiling chichirya kasi panigurado maraming manghihingi sa byahe. Mga timawa kasi mga kaklase natin.”Natawa kami dahil sa sinabi niya. Hindi ko pa gaanong kakilala ang mga kaklase namin kaya hindi ko alam kung nagsasabi siya ng totoo. Malalaman ko naman iyon bukas mismo sa trip. Pero dahil halos kakilala at ka-close ni Lorreine ang lahat ng mga kaklase namin ay mukhang hindi malabong totoo nga ang sinasabi niya.Sabay-sabay kaming napatingin kay Iwatani na hinihingal na lumapit sa ‘min. Nang mapansin niyang hindi ako nag-iisa ay bahagya siyang napaatras at may kung anong tinago sa likod niya. Hindi ko na naitanong kung ano ‘yon dahil inulan na siya ng mga tanong ni Lorreine.“’Tapos na ba kayong mamili? Bakit hindi na lang kayo sumama sa ‘min ni Louella? Balak naming mag-lunch ‘tapos mag-aarcade kami. Kung hindi lang naman kayo busy