Chantria“Tapos na agad?” tanong ko nang magsimulang magbabaan ang mga kasama namin sa ride.Mahinang natawa si Gab sa gilid ko. “Yeah, sorry. You didn’t get to enjoy the ride because of me.”Mabilis akong umiling. “Hindi ah! Hindi mo kaya kasalanan. Ako nga itong madaldal eh.”Nauna siyang bumaba ng bangka habang nakasunod naman ako sa kaniya. He held out his hand for me. Agad ko iyong tinanggap at saka bumaba. He smiled and I did the same bago kami lumabas ng ride.Agad na hinanap ng mga mata ko sina Iwatani pero wala akong nakita. Mukhang nahuli sila sa ride dahil napuno iyon agad. Kaya naman napagdesisyunan kong bumili muna ng ice cream sa isang stand habang naghihintay. Medyo matagal kasi ang naging ride namin."Do you want one?" tanong ko."Sure." May dinukot siya sa bulsa bago inabot sa 'kin. "Here. Bayad ko."Mabilis akong umiling. "Huwag na. Libre ko na 'to."Inabot ko sa kaniya ang strawberry flavor na ice cream samantalang vanilla naman ang akin. Hindi ko inaasahang mahilig

Chantria“What’s that about a while ago?” tanong ko habang papauwi.“What do you mean?”Binaling ko ang tingin sa kaniya. “May nangyari ba sa inyo ni Gab na hindi ko alam? It feels like… there’s tension.”Hindi agad siya nakasagot sa tanong ko. O baka nag-iisip na siya ng kung anong kasinungalingan dahil ayaw niyang malaman kong mayroon ngang tensyon na namamagitan sa kanila.“It’s nothing, Seanne. Wala kang dapat ipag-alala.”“What? Is it a guy thing? Hindi ko ba pwedeng malaman kung ano ‘yon? Or are you hiding something from me?”“Like what I’ve said, wala ‘yon. Nag-o-overthink ka lang. We’re just competing with each other as a former member and a new member.”Tinitigan ko siya na para bang may hinahanap sa mukha niya. I don’t know what he’s thinking. But it feels like there’s really something. Or am I overthinking just like he said?“Really?” pagkukumpirma ko.“Really. Hindi ko rin alam kung paano nagsimula. I just thought, I can't bear to lose to him.”Pinasadahan niya ako ng ting

Chantria“Wala kaming mabilan ng malaking styro dito,” ani Erin sa kabilang linya.“Okay,” sagot ko. “Maghahanap kami rito ni Lorreine kung meron. Kumpleto na ‘tong mga binili namin. Bale, iyan na lang ba kulang niyo?”“Oo. Iyon na lang. Meron dito kaya lang maliit. Hindi magkakasya ‘yong gagawin natin.”“Sige. Tawag na lang ulit ako kapag nakahanap na kami.”Nang ibaba ko ang phone ay agad kaming naghanap ni Lorreine ng styro. Sinubukan kong tawagan si Gab para itanong kung may kailangan pa siya pero hindi siya sumasagot. Baka busy pa siya sa paghahanap at pag-aayos ng mga kailangan namin sa kanila.“Oh? Sige. Nandito pa naman kami sa mall. We’ll try to look for one.”Napatingin ako kay Lorreine na may kausap na sa phone. Agad akong lumapit sa kaniya. “May kailangan pa raw ba sina Erin?”Binalik niya ang phone sa kaniyang bulsa bago ako sinagot. “Si Gab ‘yon, tumawag. Wala na raw pala silang maliliit na turnilyo sa kanila kaya nagpapabili siya.”Napanguso ako dahil doon. Kanina ko p

ChantriaHabang hinihintay ko si Iwatani na tinawag sa teacher’s office ay mas pinili ko na lang na mag-stay sa sasakyan. Sobrang init ngayon kaya ayokong malayo sa air condition ng kotse. Ngayon ko lang napagtanto kung gaano talaga kainit sa Pilipinas.Mayroon namang summer sa Canada pero hindi ganito kainit. Sobrang humid pa kaya ang lagkit sa katawan kapag pinawisan. Habang naglalaro sa phone ko ay napatingin ako sa labas. Agad akong lumabas nang makita si Gab na papunta sa sasakyan niya. Ngunit bago pa man ako makalapit ay may lalaki nang lumabas sa kotse na pinagbuksan ng driver.Napatigil ako sa paglapit nang muli kong makita ang tatay ni Gab. Ngayong nakita ko siya nang mas malapit ay roon ko lang napagtanto kung gaano ito kalaking lalaki. Malaki ang pangangatawan nito at matangkad. Moreno ang kulay at asul ang mga mata.Para bang permanenteng nakakunot ang noo nito habang nakatingin sa kaniyang anak. Ngayon ko lang siya nakita nang malapitan kaya hindi ako sigurado. Pero naka

ChantriaBumuntonghininga ako habang nakatitig sa kawalan. Hindi mawala sa isip ko ‘yong lalaking sumugod kay Gab.I’m worried for Gab. Baka kasi bumalik iyon at kung ano na naman ang gawin sa kaniya. Paano kung wala nang ibang dumating para tulungan siya? Paano kung hindi na lang isang lalaki ang c-um-orner sa kaniya at isang dosena na? How can he defend himself then?Napatingin ako sa kinakain ko nang lagyan iyon ni Iwatani ng isang parte ng manok. “Eat,” ani niya. “Kanina ka pa nakatulala. Matatapos na ang break time natin.”“Sorry.”“Bakit ka naman nag-so-sorry?”“Magkasama tayo pero nakatulala ako rito mag-isa. Pasensiya na. I was being rude.”“I don’t care about that. Kahit hindi mo ako kausapin, ayos lang sa ‘kin. Ang akin lang, kumain ka dahil buong hapon pa ang klase natin ngayong araw.”Napangiti ako at nagsimulang kumain. Hindi ko maiwasang titigan siya habang kumakain. Masyado na ba akong mababaw kung sa ganitong pagkakataon lang ay napapangiti ako? I just like watching hi