Lahat ng Kabanata ng Unexpected Marriage (Bud Brothers Series 1): Kabanata 41 - Kabanata 50

I carry her through my wide bed with our bodies still intertwined. I cursed while she keep on rubbing herself against mine. Damn.. temptress!Dahan-dahan ko s'yang nilapag sa kama without cutting our contact. Kinubabawan ko s'ya kaagad and spread her legs more wider. Then trust my shaft hard and deep, in and out in between her legs. She scream out of pain at my harsh move. I stop and become more gentle but then when I heard her delirious moaned, I became impatient and chance my pacing. "Ah...Wayne." halos naiiyak n'yang d***g pero wala namang luha. Para s'yang nasasaktan pero ang mukha ay kabaliktaran. It seems like she's in great ecstacy. Lalo akong nabaliw ng paulit-ulit n'yang dinadaing ang pangalan ko. Tinitigan ko s'ya habang mabilis na naglalabas pasok sa kanya. She stared back at me. Hindi ko mabasa kung ano ang nasa utak n'ya. Ngunit ang nagniningning n'yang mga mata habang nakabukas pa ang mga labing nakatitig sa akin ay naghahatid ng saya sa aking dibdib. Parang may mainit

Natigilan ako sa aking naisip. Wala kami nito. Timbang may takip lang nilalagyan namin ng bigas. Ngayon lang ako nakakita ng ganito. Ang gara naman. I smiled. Iba talaga pag may trabaho. Nabibili ang ano mang gusto.Kaagad kong prinito ang meatloaf habang inaantay maluto ang sinaing kong bigas.Ilang minuto pa ang inantay ko at naluto na rin ito. Nagsimula na akong kumain. Pagkatapos, hinugasan ko ang aking pinagkainan. Lumabas ako ng kusina at binitbit papasok ng kwarto ang mga paper bag na puno ng mga gamit ko. Isa-isa ko itong maingat na sinalansan sa bakanteng pwesto sa gilid ng closet n'ya. Tinabi ko rin sa mga sapatos n'ya na nasa isa pang kabinet na nakita ko ang mga high heels at sapatos ko. Pagkatapos, isa-sa kong tinupi ang mga paper bag at nilagay sa bakanteng drawer sa pinaka ibaba. Ngunit tapos na ako lahat-lahat, wala pa rin s'ya.Saan na ba kasi 'yon? 'Di man lang nagpasabi kong saan pumunta ang lalaking 'yon.Naiinis akong tumayo at lumabas ng kwarto. Naupo ako muli sa

Kinunutan n'ya ako ng noo sa ginawa ko. "That's all?""Huh?"Bigla akong naguluhan sa tanong n'ya sa akin. Bakit that's all? Hindi ba dapat you're welcome?"Let me teach you how to say thank you, wifey." sabi n'ya sa'kin sabay dampi ng mga labi sa bahagya ko pang nakabukas na mga labi.Hindi ko inaasahan ang ginawa n'ya. Malakas akong napasinghap ng lumapat ang mainit n'yang labi sa mga labi ko. I moaned when I tasted his sweet lips, he groaned. He automatically snaked his arms around my waist and pulled me closer to his body and deepened the kiss. The slid his tongue inside my mouth. Nang mahimasmasan ako ikinawit ko ang kaliwang braso ko sa leeg n'ya and copied the way he kiss me. It's feels like... home. Am I been longing for his kiss?We're both panting when he released my lips. "Now you know how to say thank you to me next time, baby." wika n'ya sa akin at muling hahalikan pa sana ako ngunit umiwas na ako at tinanggal ang brasong nakapulupot sa baywang ko."L-Lalamig na ang pagkai

"Hindi ko kilala. Taga Engineering Department...""Anong ginagawa ng taga Engineering na 'yon sa inyo e pagkalayo-layo na no'n? Dumayo pa talaga. Nagpapaligaw ka ba?"Kaagad ko s'yang nabitawan sa tanong n'ya sa akin. Nasasaktang tinitigan ko s'ya sabay atras palayo sa kanya. Hinuhusgahan n'ya ba ako? Ganun ba kababa ang tingin n'ya sa akin? Bakit ganun... bakit ang bilis n'ya akong husgahan? Wala ba s'yang tiwala sa akin? Pakiramdam ko para akong unti-unting dinudurog sa biglang sakit na pumulupot sa puso ko ng tanungin n'ya ako kung nagpapaligaw ba ako.'Yong feeling na patay na patay ka sa kanya pero s'ya parang patay na walang pakiramdam. Mas mabuti pa nga 'yong patay e nagpaparamdam. E, siya? Buhay pero parang patay. Hindi marunong makiramdam. Hindi n'ya ba ramdam ang pagmamahal ko sa kanya? Napangisi pa ako sa aking naisip at mabilis pinalis ng aking kamay ang luhang biglang tumulo sa aking mga mata.Natatarantang kaagad n'ya naman akong nilapitan pero umatras ako. Sumasakit an

Malalim akong napabuntong hininga muli at pinaalalahanan ang aking sarili na mas mainam na ako na lang ang umiwas. Tutal alam ko naman sa sarili ko na wala akong ginagawang masama at mas lalong wala akong inaagaw sa Monique na 'yon.Papasok na ako ng classroom namin ng mapatigil din ako mismo sa hamba ng pintuan ng makita kong halos lahat ng tao doon ay nakatingin sa akin. Nakakunot-noo'ng tiningnan ko din silang lahat.Bakit puro sila... lalaki?Mga nakangisi pa sa akin. Teka... iginala ko ang aking paningin. Hindi ko sila kilala. Umatras pa ako para masiguro kung room ba namin ito at hindi ako nagkamali lang ng pinuntahan pero room talaga namin. Humakbang ako ng kunti papasok. Tiningnan ko ulit sila. Nangunot pa lalo ang aking noo ng mamukhaan ko si Ivan. Siya 'yong lalaking humarang sa amin noon ni Cait habang naglalakad kami palabas ng campus noong first day of school ko dito.Napasinghap pa ako ng malakas ng mapadako ang paningin ko kay Luigi na nakadekwatrong nakaupo sa upuan ko.