Galit na galit na binalibag ko ang cellphone ko. Tumalbog pa ito sa carpeted floor ng opisina ko. Inabot ko ang bote ng whiskey at kaagad dinala sa aking mga labi at tinungga na iyon. T'ngna... maisip ko pa lang na may ibang lalaking pumuporma sa kanya lalo't hindi nalalayo sa edad n'ya, halos kainin na ang kamalayan ko sa subrang panibugho. Pakiramdam ko parang pinipiga ang puso ko at unti-unting nadudurog. Parang tinutusok ng malalaking karayom at 'di tinitigilan hanggang sa 'di magkagutay-gutay ng pino.Matapos naming pag-awayan ang Luigi na 'yon, I called Suarez right away. Hindi umabot ng ilang oras ay may balita kaagad akong natanggap mula dito. Halos uminit ang ulo ko sa subrang bilis nito. Meaning tanyag ang lalaking 'yon! Lalo pa akong nagulat ng malaman kong anak 'yon ng isa sa shareholder ng University kung saan nag-aaral si Sam. Kaya malakas ang loob ng gago para pormahan ang asawa ko.Hindi ko namalayan na nakakuyom na ang mga kamao ko sa subrang selos. Napaigtad pa ako ng

"Teka... saan ka ba umuuwi at ihahatid na lang kita.""Sa Mckenley Tower." sagot ko sa kanya. Bahagya pang nanlaki ang mga mata n'ya ng sabihin ko ang pangalan ng Tower na 'yon. Siguro nagtataka s'ya ba't doon ako nakatira e mukha akong mahirap. Well my husband lived there. Napangiti ako sa aking naisip.Ilang minuto ang lumipas ng huminto s'ya sa harap ng Tower. Natanawan ko pa si Kuya guard na nakangiting nakatingin sa akin."Dito ka pala nakatira." nagtataka pa rin na ani n'ya sa akin."O-Oo." alanganing ngiti ko sa kanya."Sige. Thank you for saving my life again.""Wala nga 'yon. Salamat sa paghatid at dito sa binili mong gamot at sa pagpapagamot na rin sa akin.""Naku, maliit na bagay. Kulang pa nga yan e. Bawi na lang ako next time sayo. Alam ko naman na kung saan ka nakatira, baka makita kita ulit, pwede mo naman siguro ako paunlakan sa paanyaya ko?""Sure. No problem. Ingat ka sa pagmamaneho." paalam ko sa kanya at kaagad ko ng tinalikuran.Malalaking hakbang na nagtungo na a

Napaangat ako ng tingin matapos kong makita ang kamay na may hawak na panyong nakalahad sa harapan ko. Nanlaki ang aking mga mata at mabilis pa sa alas kwatro na kaagad akong nagpunas ng luha sa aking mga mata ng mapagsino ko ang lalaking nakatunghay sa akin.Talaga naman!"Anong ginagawa mo dito, Luigi?" galit kong tanong sa kanya sabay iwas ng tingin.Kasalukuyan akong nakaupo sa lilim ng paborito kong punong kahoy ng Molave na tambayan. Nagpaalam ako sa mga kaibigan ko kanina sa canteen na magbabanyo at dito ako kaagad dumeritso. Gusto kong mapag-isa at ilabas ang lahat ng sama ng loob ko sa asawa kong babaero. Sinungaling! Walang kwenta! Paasa!Ilang araw na ang matulin na lumipas simula ng tumawag ang Maureen na 'yon sa bahay pero ang lintik na lalaking 'yon wala man lang sinabi sa akin. Para kaming hangin sa isa't isa. Hindi nagkikibuan. Makailang ulit ko pa s'yang nahuhuling nakatitig sa akin. Akmang may sasabihin pero kaagad ding tumatalikod. Animo'y may pumipigil sa kanya. Hi

Hindi ko inaasahan na bigla na lang tatawag si Maureen sa bahay at ang masaklap si Sam pa ang nakasagot. Nagtaka pa ako kung pa'no nalaman ng babaeng 'yon ang numero ng telepono ko. Matagal na kaming walang ugnayan at hindi na nagkikita pa simula ng palayasin ko s'ya sa opisina ko bago dumating ang kaibigan kong si Miguel galing States. Simula ng ikasal kami ni Sam nagpalit ako kaagad ng bagong sim card at passcode ng unit ko.Kinabahan ako at kaagad tinubuan ng takot. Ngunit ng makita kong parang wala lang sa kanya hindi ko mapigilan malungkot na isipin na hindi man lang siya nagselos sa mga naging babae ko. Hindi man lang n'ya ako kinompronta or magtanong man lang tungkol doon. Tapos ako itong si tanga hinayaan ko na lang din. Pinabayaan ko at hindi ko man lang magawang magpaliwanag. Natatakot ako. Takot na takot na sumbatan n'ya ako sa mga pambibitang ko sa kanya pero ako pala itong maraming lihim na tinatago.Iwan ko ba. Pagdating sa kanya nabobobo ako. Nawawalan akong utak. Palpa

May isang luhang umalpas sa mga mata ko ang kaagad kong pinalis at pinagkakalas ang kanyang braso. Ngunit hinigpitan n'ya pa lalo ang pagyakap sa akin. Ayaw n'ya akong pakawalan.Hindi ako tumigil. "W-Wayne hindi na ako makahinga." mahinang sabi ko sa kanya. Naramdaman kong dahan-dahan lumuwag ang mga brasong nakapulupot sa akin. Kaagad akong lumayo sa kanya at nakangiting hinarap s'ya."Kararating mo lang ba? Kumain ka na?" tanong ko sa kanya habang panay iwas sa mapanuring mga mata n'yang nakatitig sa akin. "Wait lang at maghahain...""Sam..." tawag n'ya sa akin sabay abot sa kamay ko at hinatak ako palapit sa kanya.Hindi ako makaalpas sa mahigpit n'yang hawak sa kamay ko. Kaagad n'yang hinawakan ang baba ko saka itinaas paharap sa kanya para magtama ang paningin namin. Umiwas ako pero binaling n'ya muli ang mukha ko.I smiled at him.He heaved out a deep sighs. "Umiyak ka ba?" nag-aalalang tanong n'ya sa akin.Hindi ko maipaliwanag ang nakikita ko sa kanyang mga matang nakatunghay