CAMILLA POINT OF VIEWKaharap ko ngayon si Brandon. Nandito siya sa apartment ni Odessa at hindi ko alam kung paano niya nalaman na nandito ako. Gusto ko siyang tanungin kung sinsundan niya ba ulit ako ngunit mas pinili ko na lamang manahimik. May mga dala siya, isang bunton ng pulang rosas at isang box ng chocolate. “A-ano pala ang ginagawa mo rito?” tanong ko nang makaupo siya sa upuan na nasa sala. Si Odessa ang nagpapasok kay Brandon sa loob ng apartment niya at sinabi niya sa'kin na ako na ang bahala sa bisita ko at siya'y mag-aayos na para sa pagpasok sa opisina. Wala akong magawa kundi tumango lang. Inabot niya ang isang bunton ng rosas at isang kahong chocolate sa gawi ko. Pinagmasdan ko lang ito, ano ang gagawin ko rito? Hindi naman ako mahilig sa tsokolate, si Odessa ang mahilig dito. Dapat kay Odessa na lamang niya ito ibinigay. Mukhang napansin naman niya na wala akong balak kunin ito. “This is for you. Peace offering na rin dahil sa nangyari noong nakaraang araw,” pil

“Talaga bang iiwan mo na ako best? Sama na lang ako sa'yo tiyak naman na papayag si bebe Brandon eh,” nagpapa-cute na sabi ni Odessa. Nabanggit ko na kasi sa kaniya na tinanggap ko na ang alok ni Brandon na trabaho sa akin. Kaso nga lang hindi ako dito sa Pilipinas magtatrabaho, kundi sa Singapore. Maganda raw ang benefits do'n at ang magiging tirahan ko raw do'n ay libre. Tatanggihan ko pa ba? Pero hindi pa ako nakapagpaalam sa kapatid ko at kay Papa. Hinihintay ko ngayon si Brandon dahil ang sabi niya sasamahan niya raw ako sa bahay namin. Nagpumilit pa nga na sasama siya kaya wala akong nagawa kundi sumang-ayon. “Dessa, hindi mo naman kailangang sumama sa'kin. Kung nag-aalala ka dahil sa'kin ay huwag mo na akong isipin. Ayos lang ako,” mahinahon kong sabi. “Ehh... hindi ko na talaga kaya pa'ng magstay sa kumpanya ni Sir Smith. Nakakainis ang asawa niya, sa totoo lang!” inis na sabi niya. Napakunot ang noo ko. Ang tinutukoy niya ba ay si Christelle? Bakit naman siya maiinis kay

Camilla Point of View“Good Morning, Miss Camilla and Miss Odessa. Welcome to my restaurants!” Saad ng binatang kaharap namin ngayon. Nandito kami sa office ng may-ari nitong restaurant na pagtatrabahuhan namin ni Odessa. Kaya ko nasabing binata pa ang owner ng restaurant na ito ay dahil mukhang kaedaran ito ni Brandon as far I know, kaibigan ito ni Brandon. “Thank you sir, Zian! ” “Thank you sir.” Sabay naming sabi ni Odessa. “No need to call me 'sir', just call me Zian. Since we are friends now, ” nakangiti nitong sabi. .Nagulat ako ng biglang lumapit sa akin si Odessa at bahagya itong bumulong sa tainga ko. “Best parang iba na nag type ko... Hehe ang guwapo naman nitong kaharap natin.” Bahagya naman akong lumayo dito, nagsitayuan ang balahibo ko dahil sa binulong ng kaibigan ko sa akin. Sa lagay na natitipuan niya ang boss namin? Wala na talagang pinipiling lugar itong kaibigan ko. “There's have a problem?” kunot ang noong tanong ng owner ng restaurant na pagtatrabahuan nami

AKIHIRO —“Hanggang kailan mo ba gagawin 'yan pre? Hanggang kailan ka magpapanggap na ibang tao para masubaybayan mo lang ang mahal mo sa Singapore?” Napabuntong hininga ako, kakauwi ko pa lang galing Singapore. Hindi sana ako uuwi kundi lang pumutok ang balita tungkol sa aming dalawa ni Christelle. I'm enjoying to see my lover in Singapore. But I didn't expect that she's pregnant and I'm the father of her pregnancy. Bakit hindi niya sinabi sa'kin na buntis siya? May karapatan akong malaman ang tungkol sa pagbubuntis niya dahil kasama akong bumuo sa sinapupunan niya. Bakit mas pinili niyang lumayo sa akin? She love me, I know. But I don't know why she hide her pregnancy. Kung hindi pa pala ako nagpanggap biglang isang taxi driver sa kanya ay hindi ko malalaman. “Hey, kinakausap kita pre?” “She's pregnant Carl. She's pregnant,” I said seriously. Naguguluhan ang mga mata niyang tumitig sa akin, maya- maya ay natawa ito. “Yes, your wife is pregnant, umalis ka lang ng ilang a

Camilla Point of ViewIsang linggo mahigit ang lamay na naganap. Napakabilis ng araw… Sa isang iglap kaming dalawa lamang ni Lance ang magkasama kasama ang nasa sinapupunan ko. Nailibing na si tatay, payapa na ang buhay niya ro'n. Sana kung nasaan man siya, sana kasama niya si Nanay. Marahan kong pinahid ang luha ko bago tumayo sa harapan ng puntod ni tatay. Isang araw pa lamang ang lumipas nang ilibing siya. Pero hindi ko matiis na huwag bisitahin ang puntod ng ama. Dati kaya ko naman huwag makita si itay nang matagalan, kasi alam ko naman na maayos siya. Pero ngayon gusto kong dalawin maya't maya ang lapida niya. Nailahad ko ang palad ko sa harap ko nang maramdaman kong may butil- butil na patak ng ulan ang bumabagsak mula sa itaas. Malungkot din siguro ang langit? “Hindi mo dapat pinapabayaang maambunan ka.” Mabilis akong napalingon sa aking likuran nang marinig kong may nagsalita. “Akihiro?” Bakit s'ya nandito? May dadalawin ba siya rito? “ Let's go, hindi ka