Camilla Point of ViewNapapikit ako ng tumama sa mukha ko ang malamig na simoy ng hangin. Nandito ako sa roof top sa rest house ni Akihiro sa Bacolod. Kaya pala sa private plane na niya piniling sumakay ay para hindi na hassle ang byahe. Kaya sa isang iglap nandito na kami, tanging kaming dalawa lamang ang narito. May caretaker naman dito sa resthouse niya kaso pinauwi muna ni Akihiro sa bahay ng mga ito. Nasa kusina siya habang nagpi-prepare ng tanghalian namin. Nagprisinta na nga akong magluluto kaso, ayaw niya. Siya raw ang mag-aasikaso sa akin habang nandito pa kami. Reyna niya raw ako dito sa resthouse niya. Kinilig naman ako dahil iyan na naman siya. Nagpapakilig na naman. Why naman 'di ba? Gusto ko nga habang buhay na niyang reyna e. “You're my king, you're my lover. I am yours, I am your queen.”“You're my king, you're my lover. I am yours, I am your queen.”Habang nakapikit ako, kumakanta ako.“You're good to sing huh?” napamulat ako ng aking mata nang may yumakap sa a

Ibinaba ako ni Akihiro mula sa pagkakapasan sa balikat niya nang tumigil kami sa harapan ng isang bahay kubo. May matandang nag-aabang sa pinto at mukhang inaasahan na kami ay darating. Nakakamangha lang dahil kahit na kawayan lamang ang ginamit para makabuo ng isang barung-barong ay napakaganda pa rin. Marami rin ang nakatanim na halaman sa gilid ng kawayang bahay.“Nandito na kayo. Kayo'y pumasok,” anyaya ng matandang lalaki sa amin. Nagkatinginan kami ni Akihiro at sumenyas ito na pumasok na kami sa loob ng kawayang bahay. Tumango lang naman ako kahit puno ako ng pagtataka.“Pasensya na at hindi kami nakapaghanda ng Nanay Elly mo, Hijo.” Pinaupo ako ni Akihiro sa kawayang upuan ng makapasok kami sa loob. “It's okay, tay. Hindi ko naman nasabi sa inyo kaagad na darating ako dito sa Bacolod,” nanatili akong tahimik at hinahayaan lamang si Akihiro na magsalita. “Kumusta na pala? Matagal-tagal din noong huli mong punta dito ah?” nilingon ako ng matandang lalaki at ngumiti ito ng pag

Camilla Point of ViewHawak ko ang aking noo nang magising ako. Ang huling natatandaan ko ay tinakasan ko ang tauhan ni Akihiro sa resthouse niya kahapon, at ngayon nakabalik na ako sa Maynila. Hindi ako umuwi sa condo niya kahit na nandoon naman ang mga gamit ko. Para saan pa? Panigurado naman wala ro'n si Akihiro dahil honeymoon nila ng asawa niya. “Mabuti't gising ka na,” bungad sa akin ni Odessa. Nandito ako sa apartment niya, dito ako tumuloy. Broken ako, wala akong ganang pumasok sa opisina. Sa totoo lang nawawalan na ako ng gana magtrabaho sa kumpanya niya. Dapat siguro magresign na ako? “Bakit nandito ako sa kuwarto mo, Dessa? Hindi ba't nasa sala tayo?” tanong ko. Isinandal ko ang aking likod sa headboard ng kama nang makabangon ako mula sa pagkakahiga. Lumapit siya sa akin, at naupo sa gilid ng kama. “Hindi mo ba natatandaan?” Umiling ako. Wala akong ibang natatandaan, basta ang huling naalala ko kagabi, umiyak lang ako nang umiyak kasi ang sakit na ng dibdib ko. Sa s

Camilla Point of ViewBuntis ako. Kaya pala ako nahimatay dahil may laman na ang tiyan ko. Hindi lang basta laman, sanggol na nabuo sa pagitan naming dalawa ni Akihiro. Matapos ang eksena sa hospital mas pinili ko na lamang na umalis na sa hospital. Naiilang ako sa pagiging malapit naming dalawa ni Brandon. Masama ba kung masama pero may utang na loob nga ako sa kanya ngunit wala siyang karapatan para panghimasukan ang buhay ko. Ngayon na alam na niya na si Akihiro ang ama nang dinadala ko. Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isip ni Brandon. “Ano pala ang sasabihin mo sa'kin best?” kaagad na tanong ni Odessa nang makalapit ito sa'kin. Nasa sala kami ng apartment niya, dapat niyang malaman na buntis ako. Tama pala talaga ang mga what if, what if niya. “Dessa, totoo ngang buntis ako. 'Yung what if, what if mo. Naging totoo nga, I am two months pregnant.” Paos kong sambit. Namaos na ko dahil magmula nung pag-alis ko sa hospital ay umiiyak na ko. Di lang ako makapaniwala na

CAMILLA POINT OF VIEWMabilis akong tumalikod ng bigla akong mataranta. Kararating ko pa lamang sa hospital na tinutukoy ni Eunice. At akala ko ay kaya kong pumunta ro'n dahil nais akong makita nito. Kaso hindi pa pala. Kasama ni Eunice ang Mama niya at ang kuya niyang si Akihiro. Malayo pa ako sa kinatatayuan nila ng biglang lumingon si Akihiro sa gawi ko na siyang nagpataranta sa'kin. Pinagsikapan kong magmadali maglakad ngunit tila bumabagal ang paghakbang ko na imbis bumilis at mas bumagal pa. Tila may pumipigil sa akin na huwag tumakbo at harapin ang kapalaran ko. Napatigil ako ng may isang kamay na humablot sa braso ko. Napalingon ako sa likuran ko dahil sa pagkabigla, “Aalis ka na agad?” walang emosyong tanong ni Akihiro sa'kin. Naipaiwas ako ng tingin sa kaniya, para akong matutunaw sa pamamaraan ng pagtitig niya sa'kin. Hindi ko masabi kung anong emosyon ang nakikita ko sa mga mata niya pero isa lang ang masasabi ko. Halo-halong emosyon ang nakikita ko sa mga mata niya, p