All Chapters of Arrianne's Door: Chapter 41 - Chapter 50

She came to a standstill and met my gaze, but she said nothing. Her look and scorching glare imply that she is trying to contain her anger.Napangisi ako. Akala siguro niya ay madadaan niya ako sa pagmamaldita at pagsusungit niya. Dahan-dahan akong humakbang palapit sa kan'ya. Huling-huli ko ang pag-iba ng ekspresyon niya habang papalapit ako."S-sir, lalabas na nga po ako, d'yan!" utal niyang sabi. Turo niya pa ang maindoor. Ang laki pa ng mga hakbang niya papunta roon. Nauna na nga siyang lumabas at iniwan ako. Ang bait naman pala niya kapag tinakot. Hindi ko mapigilan ang matawa. Pero matapos ang sandaling tawa na 'yon ay malakas na buntong-hininga. Sa ngayon, nagawa ko pa ang tumawa, ewan na lang mamaya kung makakatawa pa ba ako. Mabagal ang ginawa kong paghakbang palabas ng pinto. Ang bigat kasi ng katawan ko. Ang sikip ng pakiramdam ko. Utak ko nga parang sasabog na. Halo-halo kasi ang nararamdaman ko. Excitement, kaba, tuwa. Pero mas nangingibabaw ang pangamba. Pangamba na

DANNY POVNagising ako dahil sa naramdamang mabigat na nakadagan sa akin. Pero dahil sa nanghihina pa rin ako ay hindi ako kaagad nagdilat.Hanggang sa maramdaman ko ang kakaibang init na humaplos at nagumapang sa loob ng t-shirt ko. Awtomatikong bumuka ang mga mata ko.Umawang ang bibig ko at napakurap ng paulit-ulit nang makita si Arrinanne na yakap-yakap ako. Napigil ko ang paghinga ko nang gumalaw siya. Lalong humigpit ang yakap niya. Pinatong niya pa ang hita sa puson ko. "Sh¡t ..." pabulong kong mura. Anong nangyayari? Bakit magkatabi kami ni Arrianne? Dahan-dahan kong iginala ang paningin sa buong silid, nakita ko ang mga bowl na may tubig at may bimpo na nakababad doon.That explains why Arrianne is sleeping in the same bed with me. Naalala ko, sumama nga pala ang pakikiramdam ko dahil sa kaganapan kaninang umaga.Sa kabila ng sakit at lungkot na naramdam ko, hindi ko akalain na sasaya pa ako ng ganito. Napangiti ako habang nakatingin sa kan'ya. Kahit halos maduling na ako sa

ARRIANNE POVByudo at may mga Anak? Ano ngayon? Matinong tao naman siya. Naging lasinggo pero dahil naman sa nawasak ang puso niya.Patunay lang 'yon na matindi siyang magmahal. Kaya talagang maswerte ang babaeng mamahalin niya. Nasa kan'ya na kaya lahat. Guwapo, mayaman, may mala nokia 5110 sa tigas na abs, at higit sa lahat buang. Saglit akong napangiti. Ano ba ang nangyayari sa akin. Dati, asar na asar ako sa pagkabuang niya. But now I find it cute and sweet. Sekreto kong nakurot ang sarili. Hindi ko na rin kasi maintindihan ang sarili ko. Simula kasi no'ng mapindot ko ang abs niya ay nag-iba na ang takbo ng isip ko. Iyong mga kilos niya na kinaiinisan ko dati ay biglang sweet na ang dating sa akin ngayon. Hibang na rin yata ako. Alam kong hindi dapat, hindi tama. Boss ko siya. At 'yong ginawa ko gabi ay wala ngang malisya. Dapat hindi ko lagyan ng ibang kahulugan. Dahil hindi naman niya alam na ginawa ko 'yon. Ay ewan ... kaya ako nasasaktan ng mga lalaki dahil ang bilis kong l

Napako ako sa kinatatayuan ko. Ni hindi ko na nga magawang umatras. Hinayaan ko lang siyang lumapit ng husto sa akin, sa punto na halos magdikit na ang mga mukha namin. "Manhid?" tanong ko, matapos ang sandaling pananahimik. "Pinagsasabi mo, Sir? Ang issue natin ay tungkol sa pagdala mo sa akin dito na hanggang ngayon ay hindi ko pa rin makuha kung ano ba talaga ang dahilan mo!" Bahagya ko siyang tinulak matapos sabihin 'yon. Pero hindi siya natinag kaya ako na lang ang umtras. Nakakatunaw na rin kasi ang titig niya. "Oo, 'yon nga ang issue ... pero dahil sa manhid ka nga, kaya hindi mo pa rin makuha ang totoong dahilan kung bakit kita dinala rito," may diin niyang sabi kasabay ang paghakbang palapit sa akin. "Kita mo nga 'yan." Turo niya ang balikat ko. "Sa sobrang manhid mo, pati hapdi ng balat mo, hindi mo na ramdam." Nakakalito na talaga to si Sir. Panay iwas sa akin. Pero ngayon, gustong-gusto namang dumikit sa akin. "Ako manhid?" tanong ko, habang turo ko ang sarili. "Ako pa

ARRIANNE POVAng OA ... 'yon ang nasa utak ko, habang nakikinig sa mga sinasabi ni Sir. May pa iyak-iyak pa talaga siyang nalalaman. But why can't I stop myself na makaramdam ng kilig. I feel the sincerity in every word he uttered. Damang-dama ko dito sa puso ko ang mga sinasabi niya. Pero kahit na ganito na ang nararamdaman ko. Kahit lumulundag-lundag na ang puso ko at parang may kumikiliti na sa kaibuturan ko. Hindi ko pa rin maiwasan ang mangamba. Totoo ba? Totoo nga ba talaga ang sinasabi niya? Baka kasi mapagtripan na naman ako at mangyari na naman sa akin ang ginawa ni Joel. Nakakatakot na magtiwala at magmahal. Habang tahimik ko siyang pinagmamasdan na nagsasalita. Nag-flashback lahat sa utak ko ang mga ginawa niya para akin noon. 'Yong mga aksidenting naglapat ang mga labi at katawan namin at 'yong mga araw na bigla na lang siyang sumusulpot sa lugar kung nasaan kami ni Joel. Coincedence lang ba 'yon o talagang sinusundan niya kami? "Mahal kita, Arrianne ... pero kung talaga