Arrianne's Door

Napabuntong-hininga ako pagkababa ko mula sa eroplanong sinakyan ko. Ito na ang simula sa pagbabago ng aking buhay. Ang makipagsapalaran sa lugar na ibang-iba sa aking nakasanayan.

Mariin ako'ng pumikit at pagdilat ay simula na ang aking paghakbang. Sinundan ang mga tao na galing din sa sinakyang eroplano.

Diretso na ako'ng naglakad palabas ng airport. Kung saan tumambad sa akin ang maraming sasakyan at mga tao na ang bibilis maglakad. Lahat nagmamadali na akala mo ay may hinahabol.

Ang ingay ng paligid, busina dito, busina doon. Ang lapad pa ng mga kalsadang nakikita ko. Naisip ko pa, kung kakayanin ko ba ang buhay dito sa syudad.

Muli ay bumuntong-hininga ako at inaalo ang sarili. Tapik ko ang dibdib ko na hindi matigil ang kabang nararamdaman. Halo-halo ang nararamdaman ko. Takot, kaba. Ayan kape pa!

Nakailang buntong-hininga na ako, pero ni kaunti ay hindi nabawasan ang kabang nararamdaman ko.

"Kaya mo 'to Arrianne, matapang ka! Kakayanin mo ang bago mo'ng buhay. Laban para kay Nanay at sa'yo!" tahimik ko'ng pag-cheer sa aking sarili.

Pumara ako ng taxi at inabot ko sa driver ang papel kung saan nakasulat ang address ng pupuntahan ko. Hindi na ako nagsalita at baka malaman pa nitong driver na dayo ako rito sa Maynila at maguyo pa ako ng wala sa oras.

Nakakagulat lang, matapos kasing mabasa ang nakasulat sa papel ay iba na kung makatingin si Mamang driver. Hindi ko alam kung minamata niya ba ako o ano.

Iyon kasi ang address na binigay sa akin ng agency. Mamamasukan ako bilang hardinera sa isang mayamang pamilya.

Habang sakay ng taxi, hindi matigil ang pag-iisip ko. Maraming tumatakbo sa isipan ko. Nandoon ang pag-aalala kung mababait ba o salbahe ang magiging boss ko.

Nasa labas lamang ang paningin ko. Binibilang ang mga posteng nadadaan namin. Wala lang, gusto ko lang bilangin mawala man lang kahit kaunti ang kaba ko.

Hanggang sa marating namin ang exclusive village. Sandaling huminto ang taxi, kasabay ang paglapit ng dalawang guards. Sandali nilang kinausap ang driver. Saka ito nagpatuloy sa loob ng village.

Hindi na ako magkamayaw sa kalilingon. Ang gaganda ng mga bahay na nakikita ko. Napangiti ako. Napaghalata kasi na ignorante ako.

"Wow!' bulalas ko nang tumigil ang taxi sa harap ng isang mansyon. Napakagandang mansyon na sa panaginip ay hindi ko naisip na makapasok. Agad ako'ng bumaba, awang ang bibig gaya ng pinto ng kotse na nakalimutan ko nang isara.

Narinig ko na lamang na tawa ng driver. Napagtanto niya siguro na mamamasukan lamang ako bilang kasambahay sa napakagandang mansyon na ito.

"Salamat po," sabi ko sa driver, matapos ibigay ang bayad ko.

"Walang ano man, Ma'am," sagot naman nito at ngumiti bago umalis.

Bitbit ang hindi kalakihang bag. Mabagal akong naglakad papunta sa tapat ng gate at pinindot ang doorbell. Kaagad namang nagbukas iyon at dumungaw mula roon ang guard.

"Magandang hapon po. Ako po ang bagong hire na hardinera," pakilala ko kasabay ang pag-abot ng mga katibayan na galing sa agency ko.

Walang ano mang salita na tinanggap iyon ng guard at binuklat isa-isa at nang masiguro na tunay ang mga ito saka niya na ako pinapasok.

Tahimik ako'ng sumunod sa kanya, kasabay ang panakanakang sulyap sa paligid.

"Dumito ka muna, tatawagin ko muna si Aling Donna," mahinahong sabi nito.

"Sige po, salamat," mahina ko'ng tugon, nag-iingat kasi ako na hindi mabaliktad ang dila ko kapag nagsalita, dahil nga hindi ako sanay magsalita ng tagalog, kasi nga bisaya ako.

Habang naghihintay, malaya ko namang nilibot ng tingin ang buong paligid. Ang ganda ng mga halaman kaya lang mukhang hindi na alagaan.

Ang daming lantang dahon at masyado nang malago ang iba kaya kalat na itong tingnan. Naisip ko na kaya nga sila kumuha ng bagong hardinera, para may mag-alaga sa mga halaman nila.

Ang laki nitong mansyon at ang ganda. Pero ramdam ko ang lungkot. Walang ingay at wala ako'ng nakikita na ibang tao bukod sa tatlong guards. Siguro laging busy sa mga trabaho nila ang mga boss ko. Sana lang mabait sila.

Maya maya ay nakita ko nang papalapit ang isang matandang babae, mga nasa late 50's ang edad sa tantiya ko. May puti na itong buhok at naka-uniform ng kulay itim na may puti sa collar.

Agad akong tumayo hindi pa man sila tuluyang nakalapit.

"Magandang hapon po," magalang kong bati. Ingat na ingat pa rin sa pagbigkas ng salita.

"Magandang hapon!" sagot ng matanda na wala man lang kangiti-ngiti. Napalunok na lamang ako sa turan ng matanda. Alam ko'ng siya ang katiwala ng mansyon.

Sa awra pa lamang niya ay bakas na ang pagiging strikto.

"Ako po si Arrianne Dela Zerna, ang bagong hire na hardinera," pakilala ko sa matanda.

Hindi ko naman mapigil ang makaramdam ng pagkailang. Paano kasi, kita ko sa gilid ng aking paningin ang pag-smile ng guard na nagbukas sa akin ng gate kanina.

Bukod sa ngiti niya, nakakailang din ang mga titig nito. Hindi na nga siya kumurap.

"Donna," pakilala ng matanda kasabay ang pag-abot ng kamay na agad ko namang tinanggap para kamayan siya. Sinabayan ko pa ng ngiting na-iilang.

Talaga naman kasing nakakailang siya. Ayaw nga niyang ngumiti, naka-straight face lang siya.

"Ako ang mayordoma ng tahanang ito," sabi niya na seryoso pa rin ang mukha. "Tawagin mo na lamang akong Aling Donna gaya ng tawag sa akin ng iba," sabi niya pa.

"Opo, Aling Donna," sagot ko.

Habang nagsasalita ang matanda, hindi ko naman maiwasan na muling mapasulyap sa guard na nakatayo pa rin malapit sa amin ni Aling Donna.

Isa rin siyang nakakailang. Kanina pa kasi siya nakangiti at hindi man lang nahihiya kahit mahuli ko pa na nakatitig sa akin.

Loko din 'to, ah! Kararating ko nga lang, pagka-interesan ba agad ako. Sorry siya at wala akong interest sa mga lalaki. Trabaho ang pinunta ko rito at hindi lalaki.

"Hoy, Ronan! Ano pa ang tinatayo-tayo mo r'yan?! Bumalik ka na sa pwesto mo," bulyaw ni Aling Donna nang mapansin itong hindi pa rin umalis malapit sa amin.

Kamot sa ulo na lamang ang tugon ng lalaki na tinawag ni Aling Donna na Ronan. Umiiling-iling ito na bumalik sa guard house habang pinagtatawan ng dalawang kasama.

Nang makalayo ang guard. Niyaya ako ni Aling Donna na pumasok na sa loob. Pero ang ipinagtataka ko, hindi kami sa main door dumaan. Sa gilid ng mansyon kami dumaan. Hindi pa nga maalis ang tingin ko sa malaking pinto na iyon.

Malapit lamang kasi kami ro'n, pero lumayo pa kami. Para namang may magagawa ako kung saan man ako padaanin ng matandang masungit na ito.

Nakasunod lamang ako sa kaniya habang nililibot pa rin ang paningin sa paligid.

"Dito ang daan nating mga naninilbihan sa mansyon. Ito ang daan papuntang maid's quarter. Hindi tayo pwedeng dumaan sa main door kahit na anong mangyari," sabi ni Aling Donna.

Tahimik lamang ako'ng nakikinig sa mga sinasabi niya, kahit nagtataka talaga ako kung bakit hindi kami pwedeng dumaan sa main door. Pinili ko na lamang na huwag magtanong. Baka isipin niya pa na kalahi ko ang mga marites.

"May sariling kusina at sala ang maid's quarter. Magkahiwalay ang mga babae at lalaki," patuloy ng matanda hanggang sa makapasok kami.

Diretso ang punta niya sa kusina habang nakasunod pa rin ako. Nagtimpla siya ng kape at inabot iyon sa akin, kasabay ang pagsabi na maupo ako. Tahimik na siya habang tinititigan ako.

Mahilig ako sa kape, pero 'di magawang humigop. Kamot sa leeg na lamang ang ginawa ko. May dalang higad kasi ang mga tingin ng matandang ito, nangati akong bigla.

"Ano nga ulit ang pangalan mo?" seryosong tanong niya.

"Arrianne po, taga Negros po ako. Twenty-three years old na po ako," tugon ko.

"Pangalan mo lamang ang tinatanong ko, pati address at edad, sinabi mo na!" Naka-straight-face pa rin siya at hindi mawala ang pagkakatitig sa akin.

"Bawal ang makipagrelasyon sa katrabho mo rito," may diin nitong sabi. Pero ewan kung bakit natawa ako. Lalo tuloy sumama ang timpla ng mukha niya. Pasaway ka Arrianne! Ginalit mo ang matanda. Lunok-laway na lamang ako at nagbaba ng tingin.

"Walang nakakatawa, Arrianne! Isa lamang iyan sa mga dapat mong tandaan na mga rules dito!"

Talagang hindi pala iyon biro. Napalunok uli ako. "Ano pa po, ang ibang rules na dapat kong tandaan?" tanong ko.

"Bawal kang dumadaan sa main door," maagap niyang tugon.

"Opo, natandaan ko. Nasabi niyo na po iyan kanina," putol-putol kong sagot.

"Kahit na anong mangyari, huwag na huwag kang dadaan do'n. Kahit na may mamatay pa sa harap ng main door!" Mas lalong bumakas ang pagiging estrekto niya nang sabihin niya iyon.

Pero hindi ko napigil ang pagkunot ng noo. Kahit sino naman siguro, hindi makakayang manood lang kung may taong naghihingalo sa harap mo. Pero mahigpit na bilin kaya kailangan sundin.

"Alam ko ang iniisip mo, Arrianne! Basta sundin mo na lamang ang sinasabi ko."

"Opo," sagot ko. Sabi na. Huwag nang magreklamo, Arrianne. Sumunod na lamang at huwag nang galitin ang matanda.

"Mamaya, ipakikilala kita sa iba pa nating mga kasama. Bukas ka na magsisimula sa iyong trabaho. Magpahinga ka na muna kung gusto mo. Iyan ang kwarto mo." Turo niya ang kwarto na malapit sa pinto papasok sa loob ng mansyon.

Agad na rin ako'ng pumasok sa kwarto na tinuro sa akin ni Aling Donna pag-alis niya. Medyo pagod na rin kasi ako. Hindi nga kasi ako sanay sa byahe.

Maayos naman ang kwarto ko. May single bed, may kumbre kama na, at may dalawang unan. Tamang-tama lamang ang laki ng silid. Ang ikinatuwa ko, may sariling banyo ang kwarto. Patango-tango ako habang nilibot ang paningin sa loob ng silid.

Lumapit ako sa may cabinet, sakto lamang din ang laki no'n. May laman na iyong dalawang jumpsuit na kulay green at may bulaklak pa talaga sa harap. Ito yata ang uniform ko. Kulay green pa talaga. Tsskk... isang tingin lang. Alam na! Isa akong dakilang hardinera.

Napangiti na lamang ako at umupo sa gilid ng kama. Malambot din naman iyon kaya alam ko na magiging komportable ang pagtulog ko.

Sana magiging komportble nga. Ito ang unang beses na wala si Mama sa tabi ko. Ngayon pa nga lang, sobrang miss ko na siya. Paano pa sa susunod na mga araw?

Muli ko pa'ng nilibot ang paningin sa maliit na silid na ito. Hanggang sa matuon ang paningin ko sa malaking kahon na katabi ng cabinet.

Ayaw ko na sanang pansinin iyon, kaya lang na curious akong bigla sa nakita kong naka-usling matulis na bagay.