Hindi siya makapaniwala sa narinig. Parang walang ano man ang ekspresyon sa mukha ni Faith nang sabihin nitong i-postpone muna ang kasal nila ng isang taon gayong handa na ang lahat. Mananatili raw muna kasi ito sa London ng isang taon dahil sa malaking opportunity na magkaroon ng sarili nitong brand ng cosmetics.Kailangan daw muna nitong aralin ang pasikot-sikot sa business na iyon kaya't sa London muna ito maglalagi dahil ando'n ang magiging business partner ng fiancee."You can do those things, Faith, kahit kasal na tayo. Why do we have to wait for another year?" Pinipigilan niya lang ang sarili na mainis.Ilang beses na niyang pinagbigyan ang nobya dahil nga suportado niya ang babae sa kahit ano mang bagay na makakapagpasaya rito. Hindi naman siya makakapayag na basta na lang uli magbabago ang isip nito kung kailan naipadala na nila ang invitation cards sa lahat.Isang malaking kasalan kasi ang magaganap dahil alam niyang gustong-gusto ni Faith ang gan'on. Kung siya lang ang masu

"W-what?!" Hindi makapaniwalang tanong niya sa doktor.Ayaw paniwalaan ng sarili niya ang narinig pero alam niyang totoo iyan. Kumunsolta uli siya rito nang mapansing wala siyang nararamdamang kahit ano sa pagitan ng mga hita ilang linggo na ang nakakaraan mula nang makalabas ng ospital."I'm sorry to tell you that. Naipit kasi ang parteng iyan nang maaksidente ka. I'm going to prescribe some medicine and let's observe. Hindi ko rin masasabi agad kung temporary lang iyan o magiging permanent na," malungkot na sabi ng doktor.Impotent na siya! Gusto niyang magwala. Hindi na niya napansin ang pag-alis ng doktor sa kwarto niya. Ito kasi ang bumibisita sa bahay nila kapag schedule na ng check-up niya. Naka-wheelchair pa rin kasi siya dahil hindi pa rin siya makatayo.Ang sinisiguro naman nito sa kanya ay makakatayo pa rin naman siya once gumaling na nang tuluyan ang pamamaga ng mga paa niya.Nang mawala na ang doktor sa paningin ay itinapon niya ang lahat ng nasa mesa sa harap. "Arghhh!"

Alas sais na ng gabi pero nasa loob pa rin siya ng opisina at subsob sa trabaho. Araw-araw na niya iyong ginagawa. Wala rin naman siyang uuwian sa bahay kaya't minabuti niyang ibuhos ang mas maraming oras sa trabaho. Nakatulong naman iyon nang malaki sa negosyo nila dahil mas dumarami ang kliyente nila.Iniangat niya ang ulo saka minamasahe ang leeg habang nakapikit. Biglang may mahihinang katok siyang narinig sa pinto. Napakunot-noo siya dahil akala niya ay siya na lang ang naiwan sa opisina."Come in!"Agad na bumukas iyon at dumungaw ang nakangiting mukha ni Dwayne, ang kaibigan niyang kasosyo rin sa negosyong iyon."I knew it! Nandito pa rin ang dakila kong partner. Wala ka bang planong umuwi? Dito ka na lang kaya tumira." Napapalatak na sabi nito na tuluyang pumasok na sa loob.Natawa siya sa narinig."Spill it out. What do you need, bro?" Alam niyang may hihingin na naman ito na pabor kapag gano'n ang bungad nito."Whoa! It's not me who needs something from you. It's you who need