Lahat ng Kabanata ng Beautiful Days with You: Kabanata 21 - Kabanata 30

Next week na ang birthday ni Lexy kaya nag-paalam muna si Chandria kina Nanay Bebang na hindi muna siya papasok ngayong araw para makapag-shopping. Balak kasi nitong maaga pa lang ay makabili na siya ng iregalo sa bestfriend na magagamit talaga nito sa nalalapit nitong kasal.Mukhang maaga pa naman para mag-shopping kaya ang pinagkakaabalahan muna niyang scrapbook ang pinagtuunan niya ng pansin. Bawat araw kasi na magkasama sila ni Niel ay kinukunan talaga niya ng picture. Gusto niya na sa bawat kasama niya ito ay talagang magmamarka sa puso niya. Na hanggang sa pagtanda niya ay baon-baon niya pa rin ito. 'Beautiful Days with You' iyon ang napili niyang theme sa scrapbook niya.Inisa-isa niyang tiningnan ang mga picture na kuha nila ni Niel at sa loob ng anim na buwan na magkasama sila ay parang ang dami na nilang memories na nagawa together.Bigla siyang natawa ng maalala niya na sabay silang mag-jogging noon at hinabol ng aso. Muntik na siyang madapa non mabuti na lang at maagap su

Sobrang inagahan talaga ni Chandria ang pagpunta sa shop nila. Si Lexy naman kasi ang mawawala ngayong araw dahil may aayusin pa sila ni Ken ng ilang bagay para sa nalalapit nilang kasal. Nagpa-iwan naman sa bahay si Nanay Bebang dahil masama daw ang pakiramdam nito.Nasa kalagitnaan na siya ng pag-aayos sa mga naka-display na mga accessories nang may magandang Ginang na pumasok. Sa mukha at pananamit nito ay siguradong mayaman talaga ito.Bigla siyang napako sa kinatatayuan ng mapagtanto kung sino ang magandang Ginang na ito. Mama lang naman ni Niel. Bigla siyang pinagpawisan ng malapot at tila nagpapanic na naman ang mga nerves niya sa katawan."Welcome po, ma'am!" bati ni Ana dito. Tipid na nginitian naman nito si Ana.Pasimple muna siyang tumingin sa salamin bago lumantad para salubungin ang ina ng nobyo. Hindi talaga siya prepare sa araw na ito kaya ganoon na lang ang kabang gustong kumawala sa buong pagkatao niya."Welcome po," aniya at ipagpasalamat na lang niya dahil hindi pum

Kampanteng umupo muna si Chandria sa silid ng tanggapan ng opisina ng Administrator ng school. May kausap pa kasi ang admin kaya pinaghintay muna siya ng secretary nito sa naturang silid.Kaagad siyang napatayo nang makitang palapit na ito sa kanya."Miss Santana, right?" tanong ng nakangiting Admin."Yes, ma'am. Chandria Santana po. Isa po sa guardian ni Ana Lentoco.""Ohh! Well, nice to meet you then. I'm Mrs. Ayuban." ani nito at nakipag-kamay sa kanya. Nakangiting tinanggap naman niya iyon. "Have a seat." sabay turo nito sa kaharap na sofa."Thank you po."Bahagya muna siya tiningnan ng admin bago ito nagsalita."I heard the bad news about Ana's scholarship and we're really sorry for Ana." panimula ng Administrator. "I know Ana very well at alam ko kung gaano ka dedicated ang batang ‘yon sa kanyang pag-aaral but—" bahagya itong huminga ng malalim. "kahit kami nagulat din nang bigla na lang nag-back out ang sponsor ng kanyang scholarship. Pero huwag po kayong mag-alala, I will try

Natulala na lang si Chandria sa maagang bad news na bungad sa kanya ni Ms. Hernandez, ang may ari ng inuupahan nilang building kung saan kinaroroonan ng kanilang shop. "Ms. Hernandez naman! Nagbibiro po ba kayo?" wika niya na nakapamewang ang isang kamay habang sapo naman ng isang kamay ang noo niya. Mukhang aatakihin yata siya ng migrain niya ngayong araw. "Saan naman kami makakahanap ng bagong pwesto sa loob ng isang buwan lamang?" "Pasensya ka na talaga, hija. Kailangan ko rin kasi ng pera para sa apat kung anak na mag-kolehiyo. Eh, masyado nang malaki ang kalahating milyon para sa pwesto ninyo kaya—hindi na ako makatanggi pa at kaagad ko ng tinanggap ang offer ng buyer." paliwanag sa kanya ng may-ari ng nirerentahan nilang shop. Tahimik naman na nakikinig lang si Lexy at Nanay Bebang sa isang tabi. Nag-iisip din ang mga ito kung ano na ang gagawin nila dahil kahit sila ay gulat rin. Mahigit walong taon na rin kasi sila sa kanilang pwesto at napa-mahal na rin ang lugar sa ka

Hindi mabilang ni Chandria kung ilang oras na siyang umiiyak sa loob ng kanyang kwarto habang naka-talukbong ng kumot. Laking pasasalamat na lang niya dahil walang tao sa apartment nila kaya malaya niyang nailalabas ang kanyang nararamdaman.Nang mapagot ang mata sa kaka-iyak ay marahan itong bumangon sa kama at malungkot na nakatitig sa mga nagkalat na mga larawan nila ni Niel sa sahig. Hindi na naman niya napagilang muling humikbi dahil parang kanina lang ang saya-saya niya habang tinitingnan ang mga iyon.Kumuha ito ng malaking box at mabigat ang loob na nilagay ang mga iyon isa-isa para tuluyan ng itago. Kasama na rin ang hindi pa nito tapos na scrapbook. Niyakap niya ito ng mahigpit dahil hindi rin niya alam kung matatapos pa niya ito o’ ipagpapatuloy pa.Bigla siyang napapitlag ng mag-ring ang kanyang cellphone. Tumatawag si Lexy. Inayos niya muna ang sarili bago sumagot at ganun na lang ang sumalakay na kaba sa kanyang dibdib sa ibinalita nito. Biglang sumikip daw ang dibdib ni