KAKAALIS palang nito pero miss niya na agad ang binata.Pabagsak siyang nahiga sa kama niya. Dalawang araw niya itong hindi makikita. Bumuga siya ng hangin.Kung maaari lang siyang sumama ay gagawin niya. Kaya lang baka imbis na makapagtrabaho ito ay wala silang gawin kundi ang maglandian.Napahagikgik siya sa naisip. May pagkapilyo pa naman ang binata. Natigilan siya. Kailan kaya siya balak nito ipakilala sa daddy nito? Hindi naman sa nagmamadali siya pero hindi na sila mga bata.Gusto niya makilala ang pamilya ng binata, katulad ng gusto niya na makilala nito ang sa kanya. Bumuntong hininga siya.Natigil siya sa pagmuni-muni ng may kumatok. Galit yata ang kumakatok dahil napakalakas 'nun.Balak pa yata gibain ang pintuan. Tinatamad na lumabas siya ng kwarto para buksan ang pinto.Nanlaki ang mata niya."Surprise!!!!" Bati ng mga kaibigan niya.Nagtilian sila at nagyakapan. Sobrang saya niya!"Beks, namiss ka namin!" Si Rona. Mangiyak-ngiyak ito."Teka, bakit parang ang blooming m

HINDI pa rin maalis ang inis niya sa lalaki. Kung umasta akala mo ay kung sino. Pumunta lang ba ito dito para sabihin ang bagay na iyon sa kanya?Inis na napabuga siya ng hangin.Parang may galit talaga ito sa kanya. Kung tingnan nga siya ay parang kakainin siya ng buhay.Gusto niya sana makisama dito, hindi lang dahil sa kaibigan ito ng boyfriend niya, kundi sa asawa rin ito ni Amara na kaibigan na rin ang turing niya.Kaso hindi talaga niya kaya. Bukod sa hindi niya gusto ang awra ay parang palaging galit ang lalaki. Parang kayang manapak kahit babae.Hindi katulad ni Leo na masungit lang pero gentle pa rin naman sa mga babae. Sa akin lang pala. Nawala ang inis niya ng maalala si Leo. Kumunot ang noo niya ng makakita ng sasakyan. Isa iyong BMW M3 Competition na kulay itim. Mamahalin iyon at bago sa paningin niya.Hindi niya sana papansinin ang sasakyan, pero huminto ito sa tapat ng bahay ni Leo. Nagulat siya ng makita si Leo na bumaba ro'n.Nagmamadali na tumakbo siya palapit dito.

MUGTO ang mga mata niya.Lahat ng napapadaan ay napapatingin sa kanya dahil kahit hindi naman maaraw ay naka-shades siya.Tumingala siya. Madilim ang kalangitan.Nasa bayan siya at nakatambay sa cake shop na pinagdalhan sa kanya ni Draken. Alas singko palang ng umaga ay nandito na siya. Sarado pa nga ito ng dumating siya rito. Sinadya niyang umalis ng maaga sa bahay dahil ayaw niya muna makita o makausap si Leo.Alas dyis na ng umaga. Ilang oras na rin pala siya rito. Hindi niya napansin na halos limang oras na rin pala siyang nakatambay, kaya pala nangangalay na ang balakang niya at pang upo niya.S******p siya ng milktea at sumubo ng cake. Nagbabadya na naman ang mga luha niya ng maalala ang nangyari kagabi.Nag angat siya ng tingin ng may umupo sa harapan niya.Napangiwi siya. Anong ginagawa ng lalaking ito dito? Saka bakit dito pa talaga ito umupo sa harapan niya.Iniwas niya ang tingin sa balbas saradong lalaki na nasa harapan. Ito na naman ang tingin nito na parang galit at han

PAGKAUWI niya ay nagdesisyon na siya. Kailangan nilang pag usapan ang tungkol sa relasyon nila. Kailangan nilang ayusin kung anuman ang mayroon sila.Na hindi dapat masira ang mayroon sila ngayon.Alam niyang mahal siya nito. Kung anuman ang pinagdadaanan nito ay handa siyang makinig.Inabot siya ng madaling araw sa paghihintay rito pero hindi ito umuwi. Alas dos na ng madaling araw bago siya nagpasya na pumasok na sa loob.Mabigat ang dibdib na natulog siya.NAGMAMADALI siyang bumangon ng makitang alas nuwebe na."Kaasar naman!" Kahit hindi pa naghihilamos ay tumakbo siya para puntahan ang bahay ng binata. Akmang kakatok siya sa pinto ng maalala na hindi nga pala ito umuwi. Nanghihina na umupo siya. Kailan kaya ito uuwi? Nilabas niya ang cellphone at nag message dito. 'Baby, kailan ka uuwi? Reply ka naman, please. I love you'Ilang minuto na ang nakalipas pero hindi ito nagreply. Naihilamos niya ang dalawang kamay sa mukha. Bumuga siya ng hangin at saka tumayo. Lumunok siya bago

HINAYAAN niyang umagos ang malamig na tubig sa hubad niyang katawan. Na para bang aagusin niyon ang bakas na iniwan ni Draken sa kanya.Pagkatapos niyang maligo ay lumabas siya para tingnan sa salamin ang katawan niyaKumibot ang labi niya ng makita ang iniwan nitong marka sa taas ng dibdib niya at sa braso niya.Hindi niya mapigilan ang mapaiyak. Pagkatapos niyang magbihis ay nagkulong lang siya sa kwarto. Sinagot niya ang mga text messages ng mga kaibigan para hindi mag alala ang mga ito sa kanya.Sinigurado niya rin na lahat ng bintana at pintuan ay nakalock.Simula ngayon ay iiwasan na rin niya si Draken. Katulad ng pag iwas niya kay Piero.Humiga siya sa kama niya. 'Leo please, umuwi ka na bukas' Piping dasal ng utak niya bago natulog.DALAWANG araw pa ang lumipas. Malungkot na tinanaw niya ang bahay ng binata. Unti-unti nang kinakain ng takot ang pag asa niya. Hindi na niya alam ang gagawin niya.Tumingin siya sa langit. Malapit na magdilim at heto siya, naghihintay pa rin sa p