Pinilig ko ang aking ulo at mariing pinikit ang aking mga mata. Hindi pa rin mawala-wala sa ‘king ang nakita ko kanina. Hindi ako makapaniwala sa ‘king mga reyalisasyon. Ngayon ay parang napagtugma-tugma ko na ang mga nangyayari. “Ma’am Ivy, ayos lang po ba kayo?” Wala sa sarili akong napatingin sa nagsalita at saka ko lang napagtantong lahat sila ay nakatingin sa ‘kin. Agad akong kumurap kurap saka ko bahagyang tinapik ang aking pisngi para gisingin ang sarili sa reyalidad. “Dismiss na tayo. Thank you everyone for the cooperation. Make sure to do your tasks tomorrow, okay?” bilin ko sa mga ito. Naghiyawan naman sila na siyang ikinailing ko. Masyado kaming napagod sa araw na ito at hindi ko alam kung bakit tila naging mas demanding si Jessica ngayon. Ang mga nakaayos na mga designs ay pinapapalitan niya. Hindi pa kami nagkakausap dahil masyado akong naging busy sa mga pinapapabago niya sa ‘min. Umupo ako sa malapit na bench at hinubad ang aking suot na doll shoes. Kanina pa kasi n

FOX MADRID’s POV I took a very deep breath. Ganoon lang ang ginawa ko habang patungo kami sa simbahan. I don’t understand myself why I keep trying my luck. Why would she even call me when I was the reason behind her suffering. My phone suddenly vibrated. Agad ko itong tinignan sa pag-aakalang si Ivy na ito ngunit nabigo ako nang hindi siya ang nag-text. It was from Jessica. ‘A promise is a promise, Fox. Do your part and I will do mine as well,’ saad nito. Umismid ako at tinapon ang phone ko sa labas ng bintana. I felt the stares coming from my friends but I just ignored it. Hindi rin naman ako interesadong magpaliwanag sa kanila. They’re not stupid nor blind not to know what’s happening in my life. “We’re here,” anunsyo ni Lucy. Alam ko namang hindi sila bababa dahil hindi sila interesado sa kasal ko. They know the reason why I agree to marry Jessica in the first place. Love was none of the options to choose from. “Good luck, dude. Just always remember that we’re just here and w

The plane landed at exact eight in the evening. Dumiretso kami ni Finn sa dating bahay ko. Hindi naman na nagtanong si Finn kung kaninong bahay ito o ano dahil pagod ito kaya nang igiya ko siya sa kanyang magiging silid dito sa bahay ay agad itong umidlip. Ganoon pa rin naman ang bahay. Ngunit pansin na talagang nalilipasan na ito ng panahon kung kaya’t kailangan na ng renovation at repaint. Mabuti na lang at may pinadalang tao rito si April para malinisan araw-araw ang bahay at hindi gaanong maalikabok ang paligid, pati na rin ang aking silid ay hindi masyadong maalikabok. Nandito ako ngayon sa aming hardin at nakatingala sa langit. Maraming bituin ang nagkalat sa kalangitan at sobrang ganda nito sa paningin. Kahit na may jet lag ako ay hindi ko pa rin magawang matulog kaya na naisipan kong dito na lamang ako magpapalipas ng oras hanggang sa makaramdam ako ng tulog. Hindi mawala-wala sa ‘king isipan ang naging usapan namin ni April bago kami lumipad patungo rito. Ang tungkol sa kun

He keep knocking on the door and I just sit there, completely frozen as fvck. Hindi ko man lang magawang ikurap ang aking mga mata dahil sobra akong nagulat sa aking nakikita. Nagising na lamang ako sa reyalidad nang magpakawala ng mahinang ungol si Finn. Nilingon ko ito at ang kaba ko dahil sa taong na sa labas ay mas nadagdagan pa nang masilayan ko ang unti-unting pag-agos ng dugo sa noo ni Finn.Saka ko lamang napagtantong nabasag ang salamin at sa tingin ko ay doon galing ang sugat ng anak ko. Agad ko itong nilapitan at kinapa ang kanyang pisngi. Namuo ang luha sa ‘king mga mata dahil sa kaba at dahil na rin tila nagbalik sa ‘king alaala ang mga nangyari nang mawala sa ‘kin sila Mommy.“Jesus,” I blurted.Nagmamadali ang mga kamay kong tinanggal ang pagkakakabit ng seatbelt nito at agad siyang binuhat. May kabigatan na si Finn ngunit hindi ko ito halos mapansin sa sobrang pagkataranta. Tinulak ko pabukas ang pintong na sa aking tabi.Nawala na sa isip kong mabubunyag ang sekreto k

“Love, are you crying?” Wala sa sarili akong napaangat ng tingin. Saka ko lamang napansin ang anak kong gising na pala. Agad kong pinunasan ang mga natuyong luha sa ‘king pisngi. I cleared my throat before forcing myself to smile. Tumayo ako at nilapitan siya. “You’re awake. Kamusta pakiramdam mo? May masakit ba sa ‘yo? Ano?” Sa halip na sagutin ang tanong ko ay bigla nitong kinapa ang pisngi ko. “You’re crying. Who made you cry, Love?” Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at umiling. “No. I’m just… I’m so worried about you.” “I’m fine,” he said. “I’m just worried about you. I heard someone crying in my sleep. I thought that it was you.” Napipilan ako sa naging sagot nito. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin. Laking pasalamat ko na lang na nauuna nang umalis si Fox sa hindi ko malamang dahilan ngunit nag-iwan siya ng dalawang gwardiya sa labas at isang driver na maghahatid sa amin pauwi. “Love?” Muling hinawakan ni Finn ang pisngi ko dahilan para maala ako sa ‘ki