“Ma’am Ivy, ayos ka lang po?”Wala sa sarili akong napakurap-kurap. Muli kong binalik ang phone ni Sheeha sa kanya at ramdam na ramdam ko ang panlalamig ng aking mga kamay. I gulped to clear the lump on my throat and forced a smile.“Y-yeah. Nahilo lang ako,” saad ko.“Ah ganun po ba?” She nodded her head and looked at her phone. “Pero grabe, ang ganda pala ng dati niyang fiancée, Ma’am, no? Hindi nakakapagtakang papakasalan niya kaagad. Naku, kung hindi lang dahil doon sa tarantadong wedding intruder nila rati, baka may anak na sila ni Sir Pogi ngayon.”Hindi ako nagsalita at hinilot na lamang ang aking sintido. Hindi ko maintindihan kung bakit at kung ano ang dahilan ngunit parang may kung anong dumagan sa dibdib ko at sobrang bigat.“Sheeha,” I called her. “Could you please get me a bottle of water?”“S-sige po, Ma’am.”Humugot ako ng malalim na hininga at hinilot ang aking sintido. Paulit-ulit na nagpi-play sa ‘king isipan ang aking mga nabasa kanina. Ang mukha ni Fox kasama ang b

Tahimik kong iniimpake ang aking mga kagamitan para sa ‘king pag-alis bukas. Yes, we’ll leave tomorrow soon right after the wedding. Ako ang mauunang umalis dahil hindi na ako sisipot pa sa wedding reception. Wala akong ibang rason pa para manatili. While packing my things, Fox’s words keep playing inside my head like a freaking broken disc. Hindi ko mapigilan ang sariling maluha. Hindi ko maintindihan kung bakit ganito ang nangyayari sa buhay ko. Kung bakit pinaglaruan ako ng ganito. Ganito ba ang ganti ni Fox? Para sa pagkasira ko ng kasal niya noon? Nang hindi ko na mapigilan ang aking sarili, humikbi na ako. Hindi ko mapigilan ang pagbugso ng sakit at lungkot sa ‘king dibdib. Umupo ako sa kama at muling humikbi. Hindi ko maintindihan ang aking sarili. Simula pa lang ay may pagdududa na ako kay Fox. Sa mga motibo niya. Sa mga galaw niya. Sa mga pinapakita niya sa ‘kin. But then I choose to turn a blind eye on everything and believe with the saying, ‘Don’t judge a person’ dahil n

Humigpit ang pagkakahawak nito sa ‘king beywang at mas lalo niya pa akong diniin palapit sa kanya. Namilog ang aking mga mata at buong lakas siyang tinulak. Pinunasan ko ang aking labi na kanyang hinalikan at masama siyang tinignan.“Ano bang problema mo?! Bakit bigla-bigla ka na lang nanghahalik?! Have you gone mad?!” Hindi ko na mapigilan ang aking sarili na magtaas ng boses kahit na magkaharap naman kami. “Nababaliw ka na ba?!”He didn’t answer. Sa halip ay tinitigan lang ako nito gamit ang masama niyang tingin. Hindi ko tuloy maiwasang titigan siya pabalik. Kahit sa ganoong pagkakataon ay hindi pa rin maitatanggi ang kagwapuhan nito.Alam kong hindi ito ang panahon para mag-isip ng ganito. Ngunit sa ‘king pagtitig sa kanya ay biglang sumagi sa ‘king isipan si Finn at ang usapan naming kagabi. Kung paano ito humikbi nang mapanaginipan niyang binibigay ko na siya sa kanyang ama.The thought itself made a tear fell on my cheek. Ang isang luha ng ‘yon ay nasundan at nasundan pa kaya k

“Anong pag-uusapan natin?” diretso kong tanong rito. Dinala niya ako sa isang coffee shop na hindi lang din kalayuan sa resort kung saan gaganapin ang kasal. Hindi ko alam kung ano ang gusto niyang pag-usapan namin. But I think this has something to do with my parents. Dahil alam kong kahit siya ay nahihiwagaan pa rin sa pagkamatay nila Mommy at Daddy kahit ilang taon na ang dumaan. “What happened? Bakit ka nandito? Why are you working as a wedding planner? Hindi ba’t─” “I lost everything right after I lost my parent, Hansel.” Tipid akong ngumiti rito. “That’s why I’m now working as a wedding planner to suffice my needs… and my child’s.” Dumating ang isang waiter na nagkuha sa aming order kanina. Nilapag nito ang aming mga ini-order na kape. I smiled at the waiter and right after he left, Hansel started asking questions once again. “Y-you have a child? Are you kidding me right now? Sinong ama? Are you married already?” sunod-sunod nitong tanong sa ‘kin. Mahina akong natawa sa mga

“Ano ba kasing pumasok sa isip mo at nagpaulan ka, ha? At sa gitna pa talaga ng sementeryo? Are you crazy? Paano kung magkasakit ka bukas? Ivy, nakikinig ka ba?”Inilibot ko ang aking paningin sa paligid. Mas lalo pa yatang sumikip ang aking dibdib dahil sa mga nangyayari. Lalo na nang masilayan ko ang malaking picture frame naming tatlo ni Mommy at Daddy.A single tear fell on my cheek while looking at the picture frame. Hindi ko alam kung paanong hindi pa rin nauubos ang luha ko dahil kanina pa ako umiiyak. Tila isa itong gripo na patuloy lamang sa pag-agos.Mariin kong pinikit ang aking mga mata at bumuntong hininga. Umupo ako sa isang couch at hindi ko na pinansin pa si April na kanina pa ako pinagsasabihan. Mabuti na lamang at available siya kaya agad niya akong pinuntahan sa sementeryo kanina. Dahil kung hindi ay siguro nanginginig na ako roon sa lamig.“Puro pa basa ang mga damit mo. Anong susuotin mo ngayon?”“He knows,” I said. “Alam na niya…”Alam kong gusto ni April na magt