"Free him, Ian. He has chosen red." Utos ni Hayes, at tahimik naman na sinunod 'yun ni Ian. "Ang simple lang naman pala ng punishment ni Alexus. Kung alam ko lang na ganito, hindi na sana ako tatakbo." Natatawang sambit ni Thomas at tumayo pagkatapos kalagan. "Paano ba 'yan? Aalis na ako, noh?" Nang-aasar pa siya sa huwisyo niyang 'to. Kumaway-kaway pa siya na naglalakad papunta sa pintuan. Samantalang si Ian at Hayes ay parehong tahimik na pinapanood si Thomas. Pero nang hawakan ni Thomas ang door knob, bigla siyang nakuryente. Umatras ang dila niya. "Fckkkk!" He screamed as pain assaulted him. "Huwag ka muna mag bunyi, Thomas. Masama 'yan para sa isang tao na kagaya mong madali lang si King para sa'yo." Sarkastikong usal ni Ian at naglakad papunta sa pintuan at mismong siya ang bumukas nito. Saka lang din nahiwalay sa pagkakakuryente si Thomas nang mabuksan ang pintuan. Ang pintong ito kasi ay hindi nangunguryente kapag hindi identified ang tao. Maaari itong makapatay ng tao ka

"Ma, tawagan mo ako kapag nagka problema sa hospital at sa mga kapatid ko, okay?" Yakap-yakap ni Alexus ang kaniyang ina habang sinserong nagpapaalam. Nasa NAIA airport sila ngayon, dahil ngayong araw ang balik ng mga ito sa South Korea. Dapat nitong huling dalawang linggo pa, pero dahil sa naging komplikasyon at problema nila ni Mia, nagdesisyon ang mga ito na ipagpaliban na muna ang pagbabalik. "Alexus naman, kaya na namin ng Papa mo doon. Tiyaka, naniniwala kaming maayos ang magiging paggaling ng mga kapatid mo. Nando'n rin naman ang iba mo pang mga kapatid mo, kaya huwag mo na kaming alalahanin." Wika naman ng kaniyang ina at nginitian siya, ngumiti din si Keileigh sa kaniyang manugang na si Mia. "Kahit na, Ma. Tumawag pa rin kayo. Kahit huwag na lang kung may problema, kahit update na lang tungkol sa nga lagay ni Keihzza at Reign." Pagpupumilit ni Alexus, saka humiwalay sa yakapan. Napabuntong hininga na lamang si Keileigh, dahil alam niyang hindi rin talaga siya titigilan ng

MIA Nakakapanghinayang talaga at hindi kami natuloy sa arcade. Kung hindi lang sana ako napagod, baka nakakalaro na kami. Ang arcade kasi ang pinaka-paborito kong subject sa mall. Pero no'ng nag date kami ng asawa ko sa sinehan at sa iilang restaurants, more on fast foods na hindi pa namin natikman, ay sobra din akong nag enjoy para makalimutan ang arcade. Hindi lang 'yon, nagawa pa naming isa-isahin ang stalls ng ice cream, milktea station at iba pang available na binibenta sa food court o kaya 'yong mga nadadaanan namin habang naglilibot-libot. Ang araw ko, napuno ng saya. Maging ang puso ko ay mas minahal pa ang asawa ko. Saka, sa naging hang out namin, mas lalo ko pa siyang nakilala. He might rough and looked like a strict man, pero isa siyang mabait at mapagmahal sa'kin. Ang swerte namin ng mga anak namin sa kaniya. Marami mang lumipas na pagkakamali, sakit at paghihirap na maraming beses ng sinubok na ng tadhana na paghiwalayin, heto pa rin kami ngayon at magka-hawak kamay. B

"Let's have a month of vacation in Cebu, wife." Mia's attention were held back due to surprising offer that her husband has said. Mabilis siyang napalingon dito at ang gulat sa kaniyang mukha ay nanatili as she asked him for confirmation. Hindi lang niya basta na-miss ang Cebu, kundi sobrang na-mimiss. After all, kahit bali-baliktarin ang mundo, she grew up there and it became her homeland when she was still a baby. Royalty man siya or someone noble, pero hindi pa rin mababago ng kahit na sino man ang pagiging cebuana niya. It doesn't matter kung wala sa dugo. Basta she's a cebuana. "Seryoso ka? Paano ang trabaho mo?" nakaramdam naman siya ng kaunting pagka-lungkot dahil hindi niya naman pwedeng baliwalain ang reputasyon at responsibildad ng kaniyang asawa. May trabaho kasi ito na dapat atupagin. Unlike dati, kasama pa nila ang mga magulang niya at kapag may lakad silang dalawa, meron ang mga ito para pumalit. Pero ngayon, hindi na nila basta-basta magagawa iyon dahil no'ng nakara

"Talaga po bang plano lang ang lahat ng 'yon dati, Ma?" tila hindi pa rin makapaniwala na tanong ni Mia sa ina niya. Nangingiti namang sumagot si Miranda sa anak, "Yes, dear. Everything was just a plan. Why? Are you still doubting the appearance of your father here?" Napanguso si Mia, at medyo pinalubo pa niya ang kaniyang pisngi. Kapagkuwan ay marahan siyang napapatango, nahihiya niya ring nilingon ang kaniyang Tatang. "Masyado kasing nakakagulat ang nangyari ngayong araw, nabigla ako." Lumundag naman ang tawa ni Mario, "Hahaha! Naintindihan kita, Inday. Napaghinalaan mo nga akong patay na umahon sa hukay, worst is pinaghalaan mo pa akong impostor." Napahalakhak din si Miranda matapos kumain ng cake, "Hahaha! She must've been wary with people who used to be using her face, Oliver." Namilog naman ang mga mata ni Mia nang makarinig ng isang pamilyar at kakaibang pangalan. "Who is Oliver, Ma?" kahit na may hinala na siya at kasalukuyang nakatitig sa Tatang niya ay nagtanong pa rin