All Chapters of Wife Corporation 5: Mia Kassidy Borromeo : Chapter 21 - Chapter 30

MIAHindi ko maiwasan ang makaramdam ng kaunting hiya, kasi sino ba naman ako? Ang po-pogi ng madla! Tiyaka iba-iba ang lahi. May foreigners, may Espanyol, Koreano, Japanese, Chinese, hayy ewan! Sinabi ko nga noon na hindi ako fan ng mga guwapo, pero sa mga nakita ko ngayon, kasama pa ang three month hubby ko, parang tinutunaw nila 'yung aspects ko towards sa mga lalake. Pati si George na in-insulto ko noon ay parang nahiya ang pagkatao ko. Bakit ko nga ba nasabi ang bagay na 'yun, kung kagaya siya ng mga narito na napapaliguan ng ka-guwapohan? Tapos 'yung mga ngiti nila, ala-colgate. Pantay pa ang mga ngipin at magaganda ang mga hubog ng kanilang labi. 'Yung mga mukha nila ay parang magkakapreho na. Kung hindi sa kulay, at sa mga mata o kaya mga ilong at buhok. Baka mapagkamalan ko na silang magkakapatid. "Chess pieces, I would like to introduce my wife. She's Mia Borromeo-Monteiro." Gusto kong ngumiwi sa paraan ng pagpapakilala ni Alexus sa'kin. Kung maka-asawa ay pang lifetime

"You still got the nerve to say thank you after my daughter got the fucking assassination from your pawn?!" Maxwell is an old man, a single dad to be exact. Alexus peeled off the smile and turned serious, "You decided to fight me, Max. You know what it means to fight me, don't you?" He's a lot colder now. He slid his hand in his pocket while tiptoeing his feet in the surface. "Kahit na, hindi mo dapat tinarget ang anak ko! You should've bent your frustration directly to me!" Napapahawak sa kaniyang tenga si Alexus dahil sa nangangati ang earlobe niya sa kaka-sigaw ni Maxwell. "That's not how I play, Maxwell. Tiyaka hindi naman yata pinatay ng pawn ko ang anak mo, kaya magpasalamat ka nalang at ma-appreciate ko pa." Kalmado niyang turan tiyaka tumingin sa malayong daan. Nasa gilid siya ng daan, malapit lang sa hotel. Sumakay siya sa limousine kanina at nagpapababa lang sa malapitan matapos nilang mag-usap. "You will pay for this, Alexus-" Pilyong napapatawa si Alexus, 'yung tipon

"Ma'am, isa po akong pilipino na naka-destino dito sa Paris. Para mas madali niyo pong maintindihan ay tatagalogin ko nalang din kayo. Maaari niyo po bang i-kwento sa'min ang nangyari bago nangyaring lokohan at nauwi sa kidnapping at pagkawala niyo ng iilang araw?" Tanong ng police na kakarating lang sa kuwarto ni Mia. Alas kuwatro na ng hapon at nagsi-alisan na rin ang mga kaibigan ni Alexus dahil kinakailangan pa ng mga ito ng maayos na pahinga. While, Alexus is with her. Taking care of her personally. "Opo." Napalunok muna si Mia bago inalala ang mga nangyari. Sinabi niya sa police ang mga detalye na ako hiningi nito. Na wala siyang kaalam-alam na lolokihin pala siya at ikukulong ng ilang araw. Kasama na rin 'yung babae at ang tao na kausap nito, pati na rin ang mga humahabol sa kaniya. Napapatango ang pulis at may inilabas na litrato. "Siya ba, Ma'am?" Kapagkuwa'y pinakita sa kaniya. Nang makita ang mukha ng babae ay agad siyang nakakaramdam ng inis at galit para dito. Paano ni

When Alexus noticed her shuddering shoulders, he didn't hesitate to approach her. Gather her in his arms as she lets her cry. "Shh... It's fine now, wife. You're safe, you made it back, okay?" He said in a daring voice. Mia wasn't cautious at that time and let herself hug him tightly, she didn't talk and let herself cry about her worries. Kahit siguro sinong tao ay matu-trauma kapag nasa kalagayan niya noon. Ang panginginig ng katawan niya ay hindi maampat as he tried his best to console her. "That will not happen again, you have me, I will protect you." Kahit nga si Alexus ay hindi mapigilan na makaramdam ng galit sa tuwing naaalala niya kung paano niloko ng babaeng si Irish ang asawa niya at talagang malakas din talaga ang loob nito na gamitin ang pangalan niya para madala ang asawa niya. Irish Collins might be in jail right now, but Zamora isn't. He's still under interrogation, but Alexus won't just sit back and watch him loiter around outside bars. He'll make sure that Zamora wi

{September 04, xxxx}As they reached the village, Mia and Alexus chose to stay overnight. They left early in the morning by car this time. "Papaano nakarating ang kotse mo doon? Iniwan naman natin 'yun sa baba kahapon, hindi ba?" Gulat pa rin si Mia nang makita niya ang kotse nito kanina sa mismong parking space ng village. "I asked the staff back there to bring the car up to the village, para hindi na tayo babalik sa dinadaanan natin. You're tired and you have to rest before indulging with the other activities." Makahulogan nitong sambit. Nagkibit-balikat naman si Mia sapagkat may point naman si Alexus, may patag na daan naman kasi, pero dahil adventure ang habol nila kahapon ay sa masukal sila na daan dumaan.Alas singko pa lang ng umaga ay nagba-byahe na sila. "Try natin ulit sa Pinas mag-hiking, parang maganda din do'n eh." Masayang-masaya niyang hiling. Naalala niya kahapon, matapos ng mahabaan na pag-adventure nila ay para siyang nanalo sa lotto dahil sa napaka-gaan na pakiram