All Chapters of MAMAW: Pahiram ng Kasalanan: Chapter 31 - Chapter 40

NASA upisina na si Oliver ngunit hindi pa rin nawawala sa isip niya ang naging usapan nila ni Sarge. Totoo pala ang kasabihang kahit ibinigay mo na ang iyong kanang kamay ay hihingin pa rin ng mga taong mapag-samantala ang kaliwa mong kamay.Tulad na lang halimbawa ni Sarhento Eduwardo Rada. Lahat naman ng kaya niyang ibigay ay ibinibigay niya dito. Ngunit ngayon ay tuluyan na niyang nakita ang tunay na ugali nito. Mapag-samantalang uri at balak pa yata siyang huthutan. Kung minsan ay hindi pera ang dahilan ng pagiging kuripot ng isang tao at pag-tangging magpautang kung hindi ang kawalan ng tiwala. Halos lahat naman kasi ng mga nangungutang sa eksperinsiya niya ay matamis lang ang dila kapag nangangailangan ngunit kapag napautang na’y nagkakaroon na ng sakit ng pagkalimot o amnesia.Gayon pa man nalungkot rin siya kahit paano sa nangyari sa kanila ni Sarhento. At nanghihinayang rin kahit paano dahil nawalan siya ng magaling na imbestigador.Ang malalim na pag-iisip ni Oliver ay nagam

NANG araw na yon ay dinalaw ni Oliver ang mga anak sa pangangalaga nina Aling Lagring at Elisa. Nagising siya ng umagang iyon na matamlay. Nang mga gabing nakaraan ay mailap sa kanya ang antok. Hindi siya makatulog kaya sadyang itinabi muna niya ang mga gadgets na maaaring maging istorbo sa kanyang pagtulog.Ang kanyang pagkabalisa ay sanhi ng sobrang lungkot na nadarama niya. Tila nawalan na kasi ng direksiyon ang kanyang buhay. May mga umagang nakakatamad na ang bumangon. Oo nga’t maraming naiinggit sa kanya bilang si Oliver Calderon na mayaman at magandang lalake ngunit sa kaibuturan ng kanyang puso ay siya pa rin si Banjo Canoy. Noon ay nililibang niya ang kanyang sarili sa pamamagitan ng pakikipag-relasyon sa iba’t ibang babae ngunit ngayong wala na siyang kakayahang makipagtalik ay natapos na ang yugtong iyon ng kanyang buhay. Ang minsang kahihiyan na naranasan niya dahil nabigo siyang paligayahin ang isang babae ay ayaw na niyang ulitin. Kaya sadyang umiiwas na siya sa mga baba

PAG-ALIS sa restaurant ay tinawagan muna ni Oliver si Artem at sinabi dito na magkita na lamang sila sa bahay ni Elisa dahil babalik na sila ng Maynila.Habang tumatakbo ang sasakyan ay hindi napigilan ni Oliver na itanong kay Elisa ang narinig niyang usapan nila ng kapatid.“Naniniwala ka bang ang isang lalakeng babaero ay wala na talagang pag-asang mag-bago?”Ikinagulat ni Elisa ang tanong ni Oliver at nahulaan niyang narinig nito ang usapan nila ng kuya niya.“Pasensiya ka na kay Kuya. Masyadong judgemental.”“Natural lang yon dahil pinoprotektahan ka niya.”“Hindi na importante kung ano ang paniniwalaan ko Oliver. Isa lang ang masasabi ko, mahal na mahal kita at kahit ano ka pa ay pipilitin kong unawain yon. Kahit pa mambabae ka basta umuwi ka lang sa akin dahil ako ang asawa mo.”Labis na naantig ang puso ni Oliver sa naging sagot ni Elisa. Labis niya itong hinangaan. Pambihira kasi sa mga babae ang may ganoong attitude. Kadalasan kasi ay bengador ang mga babae. Dahil sa selos ay

Ngunit walang gustong bumiyahe ng gabi sa mga nilapitan ni Elisa. Ang iba ay pagod na raw at ang ilan naman ay natatakot dahil nga maghahating gabi na. May isa namang pumayag ngunit kinabukasan na ang gusto dahil wala pa raw siyang pahinga mula sa mag-hapong biyahe. Malungkot at bigong umuwi si Elisa.“Ang mabuti pa siguro ay matulog ka na muna Elisa.” Suhestiyon naman ni Aling Lagring. “Kailangan mo rin ng pahinga.”“Sige po Aling Lagring. Matulog na rin po kayo?”Ngunit mailap ang antok ng gabing iyon para kay Elisa. Wala pa raw malay si Oliver at habang tumatagal ay lalong tumitindi ang kanyang kaba. Hindi nawawala sa kanyang isip ang matinding pag-aalala kay Oliver. Napapaiyak siya tuwing naalala ang kalagayan nito sa hospital. Ayon kay Artem ay wala pa rin itong malay dahil sa dami ng dugong nawala bunga ng matinding tama sa ulo at mukha.Naitanong tuloy ni Elisa sa sarili kung bakit sadyang mapag-laro ang tadhana. Kung kaylan siya nagkaroon ng pag-ibig ay tila babawiin pa kaagad

Abot-abot ang kaba at panay ang usal ng panalangin ni Elisa habang tinatanggal ang benda sa mukha ni Oliver. Mahigpit ang kuyom ng kanyang mga palad na para bang doon siya kumukuha ng lakas ng loob.Habang unti-unting tinatanggal ng doctor ang benda ay tahimik namang nakatingin sa malayo si Oliver. Malalim ang iniisip at tila hindi pa rin nagsi-sinked in sa kanyang kamalayan na ngayon ay muli siyang babalik sa pagiging Banjo Canoy o baka mas malala pa. Kung noon ay natural ang pagiging panget niya ay ngayon ay malamang na maging mas malala dahil sa mga pelat na maidudulot ng mga sugat na tinamo.Nang tuluyang matanggal ang benda ay halos napatulala ang lahat. Sinipat ni Oliver ang kanyang sarili sa salamin. Napatiim bagang siya. Sobrang na damage ang kanyang mukha. Ang bakas ng mga patalim ay nagdulot ng malalim na uka. Halos magsara na ang isang mata niya at ang ilong ay tuluyang natabingi. Ang kanyang mga labi ay tuluyan nang nabengot kaya’t hindi niya tuluyang maisara ang bibig. La