Bitbit ko ang plastic na may laman na tatlong damit at short na binili ko upang pagpalit-palitan. Mura lang ang naging bili ko roon dahil tatlo-isandaan na. Maganda na rin ang pagkakatahi.Napabalik ako sa dulo nang muntik na akong mahagip ng sasakyan. Sobrang bilis noon at hindi ko napansin kanina habang ako ay tatawid na sana patungo doon sa karinderya nila Nanay Using. Napakapit na lang ako ng mahigpit sa plastic at nagbuga ng hangin. Nanginginig ang mga tuhod ko at maging ang mga kamay. Muntik na ako.Inangatan ko ng tingin ang sumitsit sa akin. Tumatakbo na lumapit dito sa gawi ko si Carl."Muntik ka na ah," aniya. Nakita rin siguro ang nangyari kanina."Hindi ko nakita," sagot ko.Umiling siya. "Bilis ng andar e. Tara," pag-aya niya sa akin at saka kami sabay na tumawid. "Lapitin ka pala talaga sa aksidente," aniya. "Malas natin ah," natatawang dagdag niya na para bang naka

Tawanan, hampasan habang nagbiburuan kaming dalawa sa condo niya. Weekends at gusto raw niya magpahinga kaso nauwi naman sa malalang bangayan at biruan.Natutuwa nga ako dahil habang lumilipas ang mga araw, linggo, at buwan ay mas napapansin ko na tugma ang mga ugali namin.Hindi siya ang dapat mong pakisamahan dahil ikaw ang pakikisamahan niya kahit na kung sino ka pa. Isang ugali na napansin ko sa matagal na pagtatrabaho ko sa kaniya.Kaunti na nga lang ay iisipin ko na may binabaeng puso siya dahil sa sobrang galing niyang makisama sa babae. Kaya niyang sabayan lahat.Napahawak ako sa balakang ko nang manakit iyon. Kanina pa kasi siya patawa nang patawa."Oo, dami ko kayang baon na kwento sa bahay-ampunan na 'yon!" nanlalaki ang mga mata na pagkukwento niya.Inalalayan niya ako na umupo sa sofa. Tumayo ako kasi nahihirapan ako kanina. Hindi ako kumportable lalo na malaki na ang tiyan ko, sobra."Ang laki ng tiyan

Lumipat kami sa condo muli ni Carl. Ako na rin ang nagsabi noon dahil baka kailanganin ko siya kung sakali ay hindi na siya mahihirapan pa na puntahan kaming dalawa."Doon ka na sa kwarto. Dito na kami sa salas ni Amari. Baka kasi umiyak siya," sabi ko nang maglabas siya ng unan at kumot.Umiling siya. "Okay na ako rito, Dianna. Kayong dalawa na roon," aniya."Baka kasi mapasarap ang tulog ko at hindi agad magising kapag umiyak siya," pagdadahilan ko pa.Tinigil niya ang bahagyang pag-aayos ng hihigaan sana niya."What's your thought of having a husband, Dianna?"Nangunot ang noo ko at nagsalubong ng bahagya ang mga kilay sa napaka-random na tanong niya. "Husband?" ulit na tanong ko.Tumango siya. "Yes, husband. Asawa," aniya at umayos ng upo upang harapin ako ng maayos."Wala pa sa isip ko 'yon," sagot ko.

Sa huli ay desisyon ko na subukan ang trabaho na kailanman ay hindi ko alam na puwede ko pala maging trabaho.Huling araw ng linggo at noong nakaraan na linggo ay naghanap na kami ng puwede magbantay, alaga kay Amari.Naging maayos naman ang lahat dahil may mga bata sa napuntahan niya. Naging malinaw kami sa mga dapat at hindi dapat sa mga bagay-bagay patungkol sa anak ko.Halos si Carl na nga lang din ang kumausap dahil mas marami pa siyang ibinilin kaysa sa akin... sa akin na mismong ina noong bata."Focus!" sigaw ni Kyla sa akin dahilan upang magulat ako.Napalunok na lang ako at mas tinuon ang atensiyon sa ginagawa. Tinuturo ko sa kaniya pabalik ang mga bagay na itinuro na niya sa akin maghapon, at iilan na mga bagay na tinuro niya sa akin noong mga nakaraan na araw.Ni-request ko kay Carl na huwag siyang magbibigay o mag-uutos na bigyan ako ng special treatment pagdating sa akin lalo na sa trabaho. Mas gusto ko maging propesyunal at matuto talaga dahil kung hindi ako makararanas n

Malamig ang pawis ko habang nilalaro si Amari. Kanina pa ako kinakabahan paggising ko pa lang.Sa huli ay pumayag ako sa hiling ni Carl. Isa pa ay ito na lang din ang magagawa ko matapos ang lahat ng naitulong niya sa akin.Nagulat ako nang hawakan ako ni Carl sa aking balikat. "Bakit ka ba nanggugulat!" sambit ko.Tumawa siya. "Relax, Dianna. Come on. They won't eat you," aniya."Ngayon ko pa lang naman kasi makikilala mga magulang mo," sabi ko."And?" tanong niya. "Don't worry, they are nice," nakangiting aniya.Mula sa pagkakaupo ay tinulungan niya ako na tumayo. Wala pa man isang segundo nang maramdaman ko ang mahigpit niya na yakap."Bitawan mo nga ako. Nagcha-chansing ka na naman," pambibintang ko.Ngunit sa halip na bitawan ako ay tumawa lang siya at mas hinigpitan pa ang yakap sa akin. Tiningnan ko si Amari na yumak