บททั้งหมดของ I Want You Back (TAGALOG): บทที่ 1 - บทที่ 10

ROBNatanaw ko mula sa malayo si Enna at tila malungkot ito at balisang-balisa. Sa gitna ng napaka-raming tao ay nagawa ko pang makikipag-siksikan para lang makalapit sa kanya.Nang papalapit na ako sa kanya ay nararamdaman kong kumabog ng napakalakas ang puso ko. Kinakabahan ako sa maaaring maging reaksyon niya.Napakalaki ng kasalanan ko sa kanya, ngunit pagod na ako. Pagod na pagod na akong makipag-plastikan. Lagi kong sinasabi sa kanila na okay ako, pero ang totoo ay hindi ako okay.Masakit para sa'kin na makitang masaya ang taong mahal mo sa iba, sa loob ng dalawang taon ay nag-hiwalay kami. Aminin kong nadala ako sa haka-haka at kasinungalingan sa iba.Ngayon, nagsisisi ako."En," I softly called her at napatingala naman siya nang makita niya ako. Nakikita kong namumuo ang mga luha sa mga mata niya, "You're so pretty tonight.""R-Rob?" hindi mapaniwalang tanong niya.Napayuko naman ako, "C-Can we talk? We can go outside para makapag-usap tayo ng maayos."Tumango naman siya bilan

ROBPumasok na kami sa aming silid-aralan sa first subject at naghanap ng bakanteng mga upuan kaso napaka-epal naman ni Seth at inunahan ako sa pag-upo sa tabi ni Enna.Kita ko ring nag-apiran ang dalawa kaya wala akong choice kundi maupo sa ibang upuan pero dito nalang ako sa may likuran nila.Hindi nagtagal ay pumasok rin naman ang kauna-unahang guro namin, "Welcome back to school, everyone! What a fresh start and no need na magpapakilala because mostly ay magkakilala na kayo and I believe that 'yung iba dito ay magka-classmates na before," sumagot naman din ang mga kaklase ko ng yes at kilala na rin naman namin ang guro kasi naging guro na namin siya last school year. "Alam kong refresh na refresh na kayo noong Summer at dahil klase na, all of you know my rules. Firstly, no cellphones allowed in my class." No cellphones! Ayokong matulad na naman last year. Lalakas ng trip naming magka-barkada, nagsi-text pero nasa tabi lang naman kami. Nahuli niya kami kaya isang linggong na conf

ENNANapatango naman si Lycel sa amin ni Joanna, "Awww. I can see that bagay kayo ni Rob and I know that mahal na mahal niyo pa rin ang isa't-isa. Three years isn't a joke, right, Joanna?""Yes, indeed," sagot niya naman, "Mind you that everyone in this entire school is waiting for the two of them to come back."I just sighed as I looked at Rob, "Hindi ko alam kung gusto pa ako ni Rob. I mean, what if maulit na naman ang nangyari? Nakikita ko na parang pag-graduate ni Issa, pabida at umeksena na naman si Dominique." Joanna patted her hands on my shoulders, "Mahal na mahal ka ni Rob and I know that hindi ka ipagpapalit nun sa isang cheap na babae lang, you know Dom and also Rob's standards."Napatingin naman ako sa kanya, "Paano mo naman nalaman na mahal niya pa rin ako?""Kailan ka pa ba naging manhid, girl? Tignan mo nga siya oh," napatingin na naman ako kay Rob at kasabay non ay ang pagtama ng paningin namin. Ngumiti naman siya at kumindat pa sa'kin, "See? The way he looks at you i

ENNANgumiti nalang ako ng pilit sa kanya at bahagya pa nga akong napatingin sa katawan niyang topless pa, "Okay, if you say so. At saka, magsuot ka na nga ng T-shirt." "Bakit? Nakaka-distract ba ang mga abs ko?"OO! "Hindi naman. Baka lang kasi ay mahamugan ka. Pero ikaw bahala, hindi naman ako ang magkakasakit," sabi ko nalang.Tumango naman siya at ngumingiti pa rin, "Okay .. I understand. Magbibihis na ako but can I hug you first?"Napangiti naman ako ng patago pero kaagad na sumeryoso ang mukha ko nang humarap na ako sa kanya, "Mag-bihis ka muna. Tignan mo nga at may mga pinta ka pa sa katawan mo. Baka marumihan ako.""Hindi 'yan. Halika nga dito," at doon ay bigla niya akong niyakap.I don't know but it's just like the old times. I just silently count kung ilang seconds ang hug na yun dahil gusto kong malaman kung mas matagal ba ang hug na 'to kaysa kanina sa kanila ni Dom but it doesn't matter because the hug lasts long.Dahan-dahan ay kumalas naman siya at ngumiti, "Oh, diba?

ENNATiningnan niya naman ako, "I'm sorry at nasigawan ko pa kayo kanina. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa'kin ngayon e. Sinabihan ko naman kasi kayo na ayo —"Agad kong nilagay ang index finger ko sa bibig niya para manahimik siya, "I know. I know that. They understand you.""Kasi naman paano ko sasabihin na magiging okay lang ang lolo ko kung hindi niya kakayanin ang sakit niya, di ba? Akala ko kasi —""Akala mo lang yun, Rob. Huwag ka ng mag-alala. Hindi ba sabi mo nga sa'kin ay okay na Lolo mo, di ba? Dapat happy ka na ngayon."Ngumiti naman siya at hinawakan ang mga kamay ko, "Can I ask you a favor, En?""Sure. Anything for you, Pierre." "Bibisitahin ko kasi si lolo sa hospital after school. Gusto ko sanang isama ka ngayon para naman ay makilala mo man lang si lolo. I know, hindi mo pa masyadong kilala ang lolo ko and he also wants to meet you. Pero ... kung ayaw mo naman, okay lang naman sa'kin."Tumango naman ako sa kanya, "Oo naman. Ikaw pa, a-ayawan ko?" ngumiti naman