Josh Rain MontezPadabog kong hinagis sa ibabaw ng table ang cellphone ko na siyang nakaagaw naman ng pansin nina Ramil at Byron.“Oh? Problema mo?” tanong ni Ramil sa akin.“Wala,” tipid na sagot ko dito.“Wala pero salubong na salubong ‘yang dalawang kilay mo,” natatawang sabi naman ni Byron sa akin.Kinuha ni Ramil ang cellphone ko saka nito ito pinakialaman. Mabilis ko namang binawi sa kanya iyon pero mabilis lang din niyang naiiwas sa akin.“Don’t tell me dahil kay Yannie Ace kaya ka bad trip?” natatawang sabi ni Ramil sa akin habang hawak-hawak ang cellphone ko at tinitingnan ang kung ano doon.“Akin na nga iyan!” inis na sabi ko dito.“Yannie Ace?” tanong naman ni Byron.“Si Yannie Ace, Pre. ‘Yong bagong chicks nito,” tugon ni Ramil kay Byron.“Ah! ‘Yong textmate niya?”“Oo, iyon nga!”Sa huli ay nagtagumpay naman ako na mabawi ang cellphone ko mula kay Ramil. Mabilis kong itinago iyon sa loob ng bulsa ko.“L.Q kaagad kayo?” nakatawang tanong ni Byron sa akin.Hindi ko siya sin

Josh Rain Mendez“Hey, Josh! Long time no see ah. Akala ko hindi ka pupunta?”“What made you think that I wouldn't go?” Tamad akong naupo sa tabi ni Ethan saka ko inabot ang bote ng alak na iniinom niya at nagsalin no’n sa shot glass. Tinungga ko iyon pagkatapos. Naramdaman ko naman ang pagguhit ng mainit na likido sa aking sikmura dahil doon.“Sabi kasi ni Rica eh good boy ka na daw ngayon,” nakangising tugon sa akin ni Ethan habang siya naman ang nagsasalin ng alak sa shot glass at pagkuwan ay tinungga ang laman no’n.“Talaga? Good boy ka na ngayon, Josh? Kaya pala wala ka noong nakaraang session,” biglang dating at singit naman ni Rodnie sa amin ni Ethan. Siniksik nito ang sarili sa pagitan namin ni Ethan saka ito naupo doon.“I was just busy these past few days because of our game,” tugon ko dito. Pinabubulaanan ang mga sinasabi nila sa akin.“Oh? Ganoon ba? Akala ko pa naman ay dahil sa may nagbabawal na,” nakangising sabi sa akin ni Rodnie.“What?”“Oy, Josh! Bakit nandito ka?”

Yannie Ace RuizAgad kong tiningnan ang cellphone ko nang mag-vibrate ito dahil sa chat na natanggap ko.Rica: See you, Yannie! Ingat kayo ng friend mo (smiley emoji)Me: See you po, Ate. Ingat din po.Pagka-reply ko kay Ate Rica ay muli kong tiningnan ang aking sarili sa harapan ng salamin sa ladies room ng mall na kinaroroonan ko. Dito sa mall na ito ang usapan namin ni Veron na tagpuan namin ngayon. Kadarating ko lang naman at agad nga akong dumeretsyo dito sa ladies room para tingnan muna ulit ang sarili ko. Nang matapos na ako ay lumabas na din ako saka ko muling kinuha ang cellphone ko para mag-send ng message kay Veron na naririto na ako.Pero bago pa lang akong magtitipa ng mensahe para sa kanya ay biglang lumabas ang pangalan niya sa screen ng cellphone ko. Mabilis ko namang sinagot ang tawag niya sa akin.“Hello, Veron?”“Yannie!”“Ite-text pa lang sana kita. Nasaan ka na? Nandito na ako—”“Yannie, pasensya ka na,” mabilis na putol sa akin ni Veron mula sa kabilang linya.“H

Yannie Ace RuizNagising ako dahil sa sinag ng araw na tumama sa mukha ko mula sa bintana ng kwarto. Marahan akong nagmulat ng mga mata saka ko sinulyapan ang oras sa orasan na nakasabit sa dingding ng kwarto. Pasado alas nuwebe na ng umaga. Nag-unat ako saka ako tuluyang bumangon at naupo.Linggo ngayon, pero dahil sa hindi maganda ang pakiramdam ko mula pa kahapon nang umuwi ako ng bahay, ay nagpaalam na muna ulit ako kay Mrs. Maricel, na hindi na muna ulit ako makakapasok ngayon sa store. Pumayag naman siya at sinabing si Jomar na daw ang bahala sa store. Humingi din ako ng pasensya kay Jomar pero siniguro naman niya na ayos lang iyon sa kanya.Hindi kasi talaga maganda ang pakiramdam ko kagabi. Sinakitan ako ng ulo at sinipon ako. Siguro dahil iyon sa ginabi na kami ng sobra ni Jomar sa byahe pabalik ng Biñan.Kinuha ko ang cellphone ko mula sa ibabaw ng table sa tabi ng kama ko at nanlaki ang mga mata ko nang makitang may one missed call akong na-receive doon. Agad na kumabog ang

Josh Rain MontezMalakas ang bawat pagkabog ng dibdib ko habang patuloy akong nagmamaneho ng aking sasakyan. Sampung araw dapat ako sa Samar pero dahil natapos naman ng maaga at maayos ang mission ng foundation namin doon ay umuwi na kami kanina.Sa bahay sa Las Piñas ako dumeretsyo dahil nandoon din ang sasakyan ko. At ngayon nga ay kasulukuyan akong bumabyahe patungo ng Biñan… patungo kay Yannie.Sa ilang araw ko sa Samar, ay hindi nawala sa isipan ko si Yannie. Sinubukan kong libangin ang sarili ko doon at i-focus ang sarili ko sa mga bagay na ginagawa ko, pero sa tuwing nababakante ako, siya na naman ang sumasakop ng buong isipan ko. Hindi maalis sa isipan ko ang mga mata niyang lumuha nang dahil sa akin. At sa bawat paglipas ng oras at araw ay para bang nasasabik ako na makausap o makita siya. Kaya naman sa tuwing may pagkakataon ako para makahanap ng signal sa probinsyang iyon ay ginagawa ko. At sa tuwing nagkakaroon naman ng signal ang cellphone ko ay si Yannie agad ang unang k