“Ano’ng ginagawa mo rito?” nagtatakang tanong ni Lirah kay Matias. Nakahiga ito sa kama niya na para bang sarili nito. “Hindi ka ba binigyan ng kwarto ni Nanay Myrna?”“Binigyan. Dito. Mag-asawa raw tayo kaya dapat magkasama tayo ng kwarto.”“Pwede ba?” Namaywang si Lirah. “Hindi gagawin ‘yan ni Nanay.”Alam ni Myrna na hindi naman naging maayos ang pagiging mag-asawa nila. Mabait man ito kay Matias ay sigurado si Lirah na hindi ito papaya na magkasama sila sa iisang kwarto. Huminga nang malalim si Matias at tinapik ang tabi nito. Tiningnan lamang iyon ni Lirah at hindi umalis sa may dulo ng higaan.“Huh?”“Come here.”“Hindi ako hihiga sa tabi mo, ‘no?”“Lirah. I just want to talk with you. Aalis din ako pagkatapos nating mag-usap.”Umarko ang kilay ni Lirah. Pinagkrus niya pa ang mga braso at mariing pinagmasdan ang asawa. Hindi niya alam kung bakit parang biglang may kakaiba rito. Ilang minuto lang sila nagkahiwalay.“Okay.” Naupo si Lirah sa sofa sa dulo ng kaniyang higaan. “Pero

“I hope everything is okay with my daughter, Matias,” ani Don Fernan kay Matias. Naiwan silang dalawa sa loob ng silid nito. Inihatid kasi ni Lirah sila Paulina palabas ng ospital. Uuwi muna kasi ang mga ito para makapagpahinga.Ngumiti si Matias. “Yes, Tito. Don’t worry. I will take care of your daughter.”Bumuntonghininga si Don Fernan. “Hindi pa rin ako makapaniwala na ikinasal kayo. But I trust you. I know that you’re a good child, Matias. Ang hiling ko lang ay h’wag mong sasaktan ang anak ko. Wala siyang alam sa mga bagay na ito. Lumaki siya sa hacienda at buong-buhay niya ay roon lang nakatuon.”“I see that you are worried at her. I promise, Tito. I will take care of her.”“Salamat. Pero may tanong ako, bakit ka pumayag na makasal sa kaniya?”Biglang nawala ang mga ngiti ni Matias. Nag-iwas siya ng tingin at bumuga ng mahinang hangin. “I don’t really have a choice. You know, Dad.”Marahang tumango si Don Fernan. Hindi lingid sa kaniyang kaalaman ang sitwasyon ni Matias. At iyon

“Kanina ka pa tahimik, ah? May problema ka ba?” Natigilan si Lirah noong marinig niya ang boses ni Matias. Tumikhim siya at umayos ng upo. Tumabi naman ito sa kaniya kaya sinarado na niya ang librong binabasa niya. “Bakit hindi ka pa natutulog? Maaga ka pa bukas, ‘di ba?” balik-tanong niya. Nagkibit ng balikat ang binata. “Hindi pa ako inaantok.” “Dapat kasi hindi ka na sumunod pa rito. Baka naninibago ka sa higaan mo.” Ngumiti si Matias. “Okay lang.” Sumandig ito. “Ang ganda pala rito tuwing gabi.” Nangunot ang noo ni Lirah. “Ha? Oo. Kasi fresh pa ang hangin?” “Kasi napaka payapa ng gabi. Unlike in the city. Dito kahit sobrang dilim ng paligid ay hindi ka makakaramdam ng takot.” Napatingin si Lirah sa paligid. Tanging ang ilaw lamang mula sa kanilang hacienda at ilang mga kulungan ng hayop ang liwanag sa paligid. Bukod doon ay wala nang ibang makikita kundi ang kadiliman ng gabi. Napaka tahimik na rin ng paligid kaya ito talaga ang oras nang pagbabasa ni Lirah. “Tama ka nama

“Bakit mo naman ginawa ‘yon?” nakakunot ang noo na tanong ni Lirah kay Kiray. Kasalukuyan silang namimili ng susuoting bathing suit sa kwarto nito. Mabuti na lamang ay pinagbuksan din siya nito sa wakas. Ngumisi si Kiray. “Para sa ‘yo ‘yon, bessy! Ano ka ba?” “Anong para sa akin? Nakakahiya kaya! Ngayon paano kami matutulog? Alangan naman na hayaan ko siya sa sahig mamayang gabi?” “Bakit ka naman mahihiga sa sahig kung meron namang kama? Tsaka, ano bang kinatatakot mo? Eh asawa mo na ‘yon.” “Parang hindi mo naman alam kung ano ang sitwasyon namin.” “Sus! Bakit? Iniisip mo kung may girlfriend siya? Eh ‘di ba nga matagal na silang walang komunikasyon?” Bumuga ng hangin si Lirah. “Kahit kailan talaga hindi ako mananalo sa ‘yo.” Tumawa si Kiray. Naupo siya sa tabi ni Lirah. “Alam mo, Senyora. Hindi ka dapat mag-alangan kay Matias. Asawa mo na ‘yon. Eh ano kung biglang sumulpot ‘yong dati niyang girlfriend? Eh ikaw na naman ang asawa.” “Hindi naman kasi gano’n kadali lang ang lahat,

Paggising ni Lirah ay masakit ang buong katawan niya. Napapaungol pa siya dahil para bang binibiyak ang kaniyang ulo. “Good morning, Sunshine! It’s time to wake up!” Nangunot si Lirah noong maamoy niya ang aroma ng mainit na kape. Iminulat niya ang kaniyang mga mata at doon nakita niya si Matias na nakaupo sa gilid ng kama. Sa tabi nito ay ang isang tray na may lamang pagkain. Piniritong itlog at bacon. May tinapay din at butter. At dalawang tasa ng maiinit na kape. Lalo siyang nagtaka noong makitang walang pang-itaas si Matias. Napansin niya pang naka-boxer lang ito. Ibang-iba rin ang aura nito ngayon kaysa kahapon. Malapad ang mga ngiti nito sa kaniya at maging ang mga mata ay para bang masayang-masaya. “Here’s a medicine for your hangover.” Naupo si Lirah habang nakapikit pa ang mga mata. Nakaramdam pa siya ng ginaw dahil bumaba na ang kumot na nakatakit sa kaniyang katawan. “Salamat,” paos ang boses na sabi niya. Inabot ni Lirah ang gamot at baso ng tubig kay Matias. “Nagluto