“Akala ko ba matagal na siyang patay?! Eh ano ‘yon?!” galit na tanong ni Jose Cruz. Kababalik lang ng kaniyang anak mula sa paghatid kay Seb sa labas. Hindi pa rin siya makapaniwala na nakita niya muli ang nag-iisang taong nakaligtas sa ginawa nila sa mga Mercedes pitong taon na ang nakalilipas. “That’s what I thought, Dad. Don’t worry. Aalamin ko kung ano ang nangyari.” “That’s what you thought? Alam mo kung bakit tayo minamalas ngayon? Dahil masyado kang kampante palagi! Sinabi ko na sa ‘yo noon na siguraduhin mong mawawala na ‘yan sa buhay natin. Pero ano? Andiyan na naman siya! Who knows what he wants to us?!” Napatungo na si Lucio. “I’m doing my best, Dad,” mahina niyang sabi. Noong magawa nilang mapatumba ang mga Mercedes noon ay palagi siyang puring-puri ng ama. Ngunit noong muling bumalik si Seb sa kanila limang taon na ang nakalilipas ay palagi na nitong nakikita ang mga mali niya. Sa tuwing may hindi magandang nangyayari ay siya ang sinisisi nito. Na labis na nakakaapekto

Matapos makausap ni Seb ang mga mag-asawang Maria at Jimboy ay nagpaalam na siya sa mga ito. Ipinilit pa ni Maria na h’wag na siyang umalis. Kaya ipinangako na lamang niya na dadalaw siya sa mga ito ulit. Naglalakad na siya pabalik sa hotel noong may tumigil na kotse sa gilid niya. Hindi niya sana iyon papansinin ngunit bumukas ang pinto at inilabas si Lucio. Tumigil sa paglalakad si Seb. “Seb! How’s your stay here in Mercedes?” magiliw na tanong ni Lucio. “Well, it’s been nice. May mga ilang lugar na pamilyar sa akin. Actually, napadaan ako sa simbahan kanina. Sarado na pala iyon? Magsisimba sana ako. Ano ba ang nangyari doon?” Natigilan si Lucio. Hindi makapaniwalang ngumiti ito. “Something bad happen in that place. Naalala mo ba?” “Hmm… nope. Pero may nakapagsabi sa akin na may pinatay raw sa loob niyon. Isang buong pamilya raw.” Sumeryoso na ang mukha ni Lucio. “Na aalala mo na?” Umiling si Seb. “I just heard it from the people I talked too.” Ngumiti siya nang makahulugan. “A