Dala ng galit, mararahas ang naging paghalik sa akin ni Ryu sa hagdanan pa lamang. Ilang beses ko man siyang naitulak, hindi siya huminto hanggang sa buhatin niya ako't dali-daling pinasok sa loob ng kuwarto.Naiinis man, unti-unting nabubuhay ulit ang init na naramdaman ko sa kaniya gaya kagabi. And I found myself craving for his kisses... craving for more as my back touched the soft bed and his massiveness throbbing on my thigh.Hapon na kami lumabas ni Ryu ng kuwarto. Good thing that Manang Lourdes was nowhere to be found. May inasikaso nga pala siya sa kung saan.Kami lang kayang tatlo ang nasa mansiyon na ito?Wala na kasi akong ibang taong nakikita pa maliban sa amin. Unless, sa sobrang laki ng mansiyon, hindi kami nagkakatagpu-tagpong lahat.Nag-iinit ang mga pisngi ko nang maglakad-lakad kami ni Ryu sa may dalampasigan habang magkahawak ang mga kamay namin. My heart fluttered and skipped a beat. Masaya ako na ngayon ay muling nagagawa namin ito.It has been years since the las

Before ending the game you've started, you should always choose the right way no matter what happened. Iyon ang ginagawa ko ngayon. Yes, I admitted. May kasalanan ako. Pero hindi ako ang pumatay kay Rose o kahit pa kay Miss Aguirre. Someone planned all of this. Para mabuntong sa akin ang sisi. But the question is... who is this person? Bakit ginagawa niya ito sa akin?Actually, I have four names on my mind playing right now: El Sandra, Tita Ingrid, Engineer Riley Dela Costa, and that... Mister Eldeamor Fruego. I don't know if one of them is the real culprit, but they have valid reasons to stain not only my name... but also our family's name.Lee is a well-known in the business world. In a snap of time, naging in demand at matunog ang mga kompanyang itinayo ni Daddy sa kahit na anong larangan ng negosyo. Pero kaakibat ng paglago at pag-angat nito, may mga tao palang handang gumawa ng krimen para sirain ang pangalan na pinaghirapang i-angat nina Mommy at Daddy.They did that for the bus

Hindi ko alam, pero may parte sa akin ang gumuho nang makita ang pagdaan ng sakit sa mga mata ni Marl. I know, I am being selfish here again. Pero ano nga bang magagawa ko? I love Ryu so much. Noon pa man. Ngayon na nagkaroon ako ng pagkakataon para mahalin siyang muli, hindi ko na iyon sasayangin pa."Hey. Sorry. Kanina ka pa ba rito?""Nope." I smiled and gazed at his Lamborghini parked at the sideway. "Medyo kakababa ko pa lang naman."I was standing near the entrance of a coffee shop outside the SunRise building, a condominium property by LEC, when Ren popped out in front of me. Taliwas sa hinala ni Marl kanina. Gusto ko sana siyang isama rito para makita niyang mali ang iniisip niya, pero paglabas ko ng kuwarto ko, wala na siya.To be honest, I feel sorry for him. Alam ko na sa simpleng galaw ko o desisyon ko, apektado siya. Pero gusto ko sanang ipaintindi sa kanya na... he deserves someone else better than me. 'Yung babaeng makakapagbigay ng pantay na pagmamahal sa kanya o higit

I didn't know, but my tears pooled my eyes like waterfalls. Hindi ko alam kung saan nanggagaling 'yung galit ko, 'yung inis ko. Ang tanging nararamdaman ko lang, ang sobrang pag-iinit ng mukha ko. As if that they'd kissed in front of me. Eh, hindi naman. Nagtitigan lamang sila. Pero sa tingin ko, sapat na rason naman yata iyon para magalit ako, right?"Are you alright, Engineer Lee?" sabay abot ni Engineer Vasquez ng panyo niya mula sa likuran ko. "Paano si Miss Devilliana?"Humihikbi kong tinanggap ang panyo at agad pinatuyo ang mga luha na ayaw paawat. "L-let her," I said after I'd sneezed. "Naroon naman si Engineer Dela Costa. I'm sure, hindi niya pababayaan si Channel."The old Engineer chuckled a bit. Na tila katawa-tawa ang mga napapanood niya. "Correction. Your fiancée, Engineer Lee. I think, you really have a big problem."Natameme ako't nag-iwas ng tingin. That hits me. I'm his fiancee. Kaya bakit nagkakaganito ako? I should at least trusted him, right? Nga lang, hindi ko map

March 22. Hindi ko alam kung anong mayroon sa araw na ito. Yes, that's the day where I was born. Especial para sa iba. Pero sa akin, bakit puro yata trahedya ang nangyayari sa tuwing sumasapit ang araw na ito?Hilo pa dahil sa chemical na nasinghot, unti-unti kong minulat ang mga mata ko. But my hope is gone when all I can see was totally darkness. Bagama't nakapiring ang mga mata ko, umuuga ako at tumatambol ang ulo mula sa kinahihiligan dahil sa pagtakbo ng sinasakyan namin.I sighed as I realized that my life was in danger. Kailangan kong mag-isip nang maayos at huwag papadalus-dalos. I know what happened to me, I was kidnapped. Hindi man gaya noong araw na iyon, pero pareho naman ang lakas at bilis ng pagkalabog ng puso ko. Na halos hindi ako makahinga nang maayos.But this isn't the right time to be weak, to be frightened. Dahil sa mga oras na ito, ako lang mismo ang makakatulong sa sarili ko.Ako lang.So, I stayed silent.Pinakiramdaman ang lahat."Yes. We succeeded. I know. Bu