GAME THIRTY-NINE: LIES

March 22. Hindi ko alam kung anong mayroon sa araw na ito. Yes, that's the day where I was born. Especial para sa iba. Pero sa akin, bakit puro yata trahedya ang nangyayari sa tuwing sumasapit ang araw na ito?

Hilo pa dahil sa chemical na nasinghot, unti-unti kong minulat ang mga mata ko. But my hope is gone when all I can see was totally darkness. Bagama't nakapiring ang mga mata ko, umuuga ako at tumatambol ang ulo mula sa kinahihiligan dahil sa pagtakbo ng sinasakyan namin.

I sighed as I realized that my life was in danger. Kailangan kong mag-isip nang maayos at huwag papadalus-dalos. I know what happened to me, I was kidnapped. Hindi man gaya noong araw na iyon, pero pareho naman ang lakas at bilis ng pagkalabog ng puso ko. Na halos hindi ako makahinga nang maayos.

But this isn't the right time to be weak, to be frightened. Dahil sa mga oras na ito, ako lang mismo ang makakatulong sa sarili ko.

Ako lang.

So, I stayed silent.

Pinakiramdaman ang lahat.

"Yes. We succeeded. I know. Bu