All Chapters of HER GAME: Chapter 1 - Chapter 10

Kung kailan dapat masaya ka, saka naman mawawala sa iyo ang lahat. Na para bang bawal kang makaramdam ng kasiyahan dahil hindi mo ito deserve. Na wala kang karapatan dahil nasa sa iyo na ang lahat. Name. Wealth. Power. And anything.Sa nanlalabong mga mata, titig na titig ako sa telebisyon at hindi ko alintana ang paglandas ng luha sa aking mga pisngi. It's one of the cold days in December. Pero iyong balita kaninang umaga ay mainit at nag-aalab. Parang nagbabagang apoy iyon na tinupok ang mura at inosente kong puso."Two of the most successful business couples in the Philippines were declared dead on arrival this morning. Engineer Akem Jhyun Lee and his wife, Architect Oseanna Lee, had a plane crash after their business trip in Palawan..."My teary eyes remained on the television as my parents' pictures were flashed after a popular female newscaster had declared the headline. My heart started to beat fast and loud. Hindi ako makapaniwala sa napanood ko. But the footage and informatio

"Ayos ka lang?""H-hindi---I mean... Oo... Wala akong lagnat," pautal-utal kong sabi. Defensively, I shook my head as I pushed his hand away from me. Susubukan niya sanang ilapat muli ang likod ng palad niya para suriin kong mainit nga ba ako? Ramdam ko ngang mainit ako pero alam kong hindi iyon dahil sa lagnat. Dahil iyon sa---are you crazy, Akemi?! Bukod sa bata ka pa, kakamatay lang din ng mga magulang mo! Ryu's thick brows furrowed. His narrowed-eyes told me that he was not buying my alibi. Umangat ang parehong kamay niya na tinampal ko, muling tatangkaing suriin ang temperatura ko. But I already took a step back and shook my head again. "I am okay, Ryu," natatawa kong sabi at halos halata ang pagkailang sa panginginig ng boses ko. He nodded. Ngunit halata sa hitsura niya na hindi pa rin siya kumbinsido."Bakit naririto ka nga pala?" I asked to sway the topic and loosen up myself."Just checking on you---""Wala namang problema, Ryu. Wala naman akong sakit... or anything.

Salubong ang mga kilay, higit ni Ryu ang braso ko hanggang sa marating namin ang parking lot kung nasaan ang kotse niya. Sobra akong naiirita lalo pa na ngayon lang siya nagpakita matapos ang limang taon. Pagkatapos ay ganito pa?"Sabing nasasaktan ako, Ryu, eh!"Nang matauhan, kaagad niyang pinakawalan ang braso ko. Napatingin at napahawak ako roon. Matingkad ang pamumula at ramdam ko ang hapdi sa parte na hinigit niya.Nag-angat ako ng tingin sa kanya at kaagad nahanap ang mga mata niya. His hooded eyes were dark, cold, and in critical. Like I pushed his patience in limit as I saw how his jaws struggled to move for a clench.Sa limang taon na hindi pagkikita, pagti-text, o kahit tawag man lang, haharap siya sa amin---sa akin nang ganito? I guess I should be the one to act like that because in the first place, he never finds a way to communicate me! To ask how am I after leaving me without his words!Nag-alala ako nang sobra sa biglaan n

Isang malutong na sampal ang sinalubong sa akin ni Tita Ingrid nang umuwi siya ng mansyon. Pinagbuhatan niyang muli ako ng kamay sa pangalawang pagkakataon. Napabaling sa kaliwa ang mukha ko at uminit ang parte kung saan dumapo ang kanyang palad. Hinawakan ko ang pisngi ko, umaasang maibsan ang hapding nararamdaman mula roon."How dare you see that bastard guy again, Akemi? Did you know that his family is a traitor?" she screamed angrily.The tears that I was shedding already pooled in my eyes. Hindi ko alam kung anong pinagsasabi ni Tita Ingrid. Pero kita ko ang matinding galit sa kanyang mukha nang sugurin niya ako sa salas. "Hindi ko po alam ang sinasabi mo, Tita Ingrid." I faced her with full of confusion on my face."Hindi mo alam?" Tita Ingrid laughed, there was sarcasm in her voice. "What is the reason behind why they went abroad? Think of it, Akemi! You're brilliant as your mother, so tell me, what's the reason why they left the country?"Napakurap ako at napailing. Hindi ko

Nagdaan ang mga araw, naging lihim ang relasyon namin ni Ryu. Bukod sa amin ay wala ng iba pang nakakaalam kahit man ang malalapit naming mga kaibigan. Dahil din sa pagiging lihim ay halos naging patago rin ang mga pagkikita naming dalawa.Gaya ngayon, nakatanggap ako ng isang text message mula sa kanya tungkol sa pagkikita namin mamayang hapon.Ryu:I'm excited to see you, Mademoiselle. See you later! I love you.Magtitipa na sana ako ng reply nang biglang may kumatok sa pinto. Mabilis kong itinago sa loob ng drawer ng night stand ang cellphone.Hindi alam ni Tita Ingrid na gumagamit na ako ng cellphone kahit ilang taon na ang nakalipas. Hindi rin naman nila nakikita ang patago kong paggamit nito. Delikado lalo't hindi ko alam kung pwede na nga ba akong gumamit kahit nasa tamang edad naman na ako. At kahit nakikita ko si El Sandra na mayroon ding sariling cellphone at malaya itong ginagamit kahit sa harap pa mismo ni Tita Ingrid.It was sunny Saturday morning in the month of August.