Semua Bab Rewrite the Stars: The Billionaire's Heirs forbidden desire: Bab 1 - Bab 10

Kirsten’s POV Kakalabas ko lang ng klase. Kinuha ko ang cellphone mula sa bulsa ko upang e-text si Kier kung nasaan na ito para sabay kaming mag-lunch na dalawa. Na sa Senior High na kami pareho ngunit nasa magkaibang section lang kaming dalawa. “Kirsten!” Napalingon ako sa kaliwang bahagi ng hallway ng building ng makita ko si Ate Glyden na tumatakbo patungo sa kinarorooonan ko. Napatingin ako sa kanya, nagulat ako ng biglang hinawakan nito ang palapulsuhan ko nang makalapit sabay hila sa akin para sumunod sa kanya. “Ate Bakit?” Nagtatakang tanong ko sa kanya ngunit nagpatianod na lamang ako sa kung saan niya ko dadalhin. Tila ito nagmamadali, pawisan ang noo nito marahil sa kakatakbo. “Si Kier, nakipag basag ulo na naman sa likod ng covered court.” Saad nito na di humihinto sa pagtakbo. “Na naman?” Nanlaki ang mga mata ko nang marinig ko ang sinabi ni Ate Glyden at binilisan ang takbo ko. Nauuna pa nga ako kay Ate Glyden papunta sa covered court ng school. Mula sa malayo ay nak

Humigit kumulang sampung minuto ang nilagi ko sa loob ng walk-in closet. Nanatili lamang akong nakatitig sa kawalan hanggang sa marinig ko ang mga yabag ni Kier palabas ng room ko. Nakumpirma ko lamang na nilisan na nito ang kwarto ko ng marinig kong muli ang pagbukas at pagsarado ng aking pintuan tsaka lamang ako gumalaw upang magbihis.Pinilig ko muli ang ulo. Kailangan kong burahin sa isipan ko ang pangit na sinasaad nito. Kailan lang ba to nagsimulang umusbong? Lumaki kami ni Kier na sobrang close sa isa't-isa. Kami kasi ang magkasing edad na dalawa. Kay layo ng agwat namin pareho kina Kiara at Kiro. When we were kids our parents allow us to sleep together. We even slept in one room ngunit ng magdalaga ako, hiniwalay na ako sa kanya. His room was our room before. Paglabas ko ng walk-in closet. Katulad ng inaasahan ko wala na si Kier sa loob ng kwarto ko. Humakbang ako palapit sa study table ko. Napayuko ako sa ibabaw nito at tinignan ko ang ginawa niya. As always hindi ko mapigila

Napaawang ang mga labi kong napatitig sa kanya. Nagpipigil siyang wag mas lalong lumakas ang boses niya ngunit ramdam ko ang galit at gigil niya sa bawat bitaw niya ng salita, lumalabas ang ugat niya sa leeg. "Kanina sa canteen, the way that asshole stared at you wanted me to punch his f*cking face! Sarap niyang bulagin! Nagpipigil lang ako! Gustong-gusto ko ng sapakin eh! Pero alam mo kung ano yung mas nakakagigil? Yung mas nakakasakit? I saw how you stared at each other. You stared back at him and that's what makes me jealous. You showed interest in him, Kirsten. Tangina!" His teeth gritted. His possessiveness striked again. Akala ko ba nagkakaintindihan na kaming dalawa pero bakit nag-uumpisa na naman siya. I scoffed, dinagdagan lang niya ang inis ko. "You're absurd! Interesado agad dahil lang tinignan ko siya pabalik? Pero teka nga lang bakit mo ba ako pinagbabawalan! Ano ba kita, ha? Wala na ba akong karapatan kung ano gusto kong gawin ha, Kier? At kung umasta ka daig mo pang as

"Kirsten…" napalingon ako sa kamay kong hinawakan niya upang pigilan ako sa pagbaba ng sasakyan. I felt that familiar sparks again, for the nth time, na agad naglakbay sa buong sistema ko. Kay tagal ko na iyong nararamdaman, may kakaiba sa tuwing nagkakadikit ang mga balat naming dalawa ngunit pilit ko iyong winaksi at isinawalang bahala dahil alam kong mali, napakalaking kamalian ang makaramdam ng bagay na iyon… Nalipat ang tingin ko sa mga mata niya, kay lungkot ng mga iyon, his eyes plead."Let go, Kier. I'm going to be late." ngunit kailangan kong magmatigas, kailangan na may isa sa amin ang paninindigan ang tama. Pilit ko binawa ang kamay kong hawak niya ngunit mas humigpit ang hawak niya lalo. "Kier, please!" gigil at may diin kong pakiusap sa kanya."Hanggang kailan tayo ganito? Hanggang kailan mo ko balak iwasan? Hanggang kailan mo ko 'di kakausapin? 'di kikibuin? 'di papansinin?""Hanggang sa matapos yang kahibangan mo, kabaliwan mo at kakitiran ng utak mo." pagkasabi'y nilaka

Kirsten POVNapatitig ako sa mga mata niya and from there I saw his pain. Hindi lang naman siya ang nahihirapan, hindi lang rin siya ang nasasaktan kaya nga ako lalayo diba.Ako ang unang nagbawi ng tingin sa aming dalawa. Hinawakan ko ang palapulsuhan niya, dahan-dahan ko itong inilayo at iniwas sa mukha kong hawak niya. Bumangon ako mula sa pagkakahiga ko sa hospital bed niya. Binaba ko ang mga paa at patalon na bumaba ng kanyang kama. Ramdam ko ang pagsunod ng tingin sa mga kilos ko, katulad ko'y nakikiramdam rin ito. Sinuot ko ang school shoes, inayos ko ang sarili bago ko siya tinignan muli. Sinalubong ko ang mga titig niya. "Simple lang naman Kier, tanggapin mo na magkapatid tayo. Accept then move on, ganun lang ka simple. Mas lalo ka lang masasaktan kung ipipilit mo ang kamalian na iyan kahit 'di na para sa akin, kahit para kina mommy at daddy lang, please…. tama na." "Sana kung ganun lang ka simple, sana kung ganun lang kadali but It's so hard, so fûcking hard." bakas ang pa