Kirsten POV“Oh my God, manong!” napasigaw ako ng malakas ng bigla na lamang napapreno si Manong driver habang binabagtas namin ang daan patungo sa simbahan. “Sorry ma’am may tumawid kasing itim na aso kaya bigla na lamang akong napahinto. Sumulpot kasi bigla ma’am,” paliwanag nito sa bay kamoy sa kanyang ulo. Napahawak ako sa aking dibdib upang pakalmahin ito sa sobrang kaba at gulat. “Okay lang po pero mag-ingat pa rin po, ha? Mangangako pa naman ako ng walang hanggang ngayong araw,” saad ko rito.“Pasensya na talaga, ma’am,” muli ay hingi nito ng pasensya. Nagpatuloy ito sa pagmamaneho. Ilang saglit lamang ay tanaw ko na ang simbahan kung saan kami mangangako dalawa ni Kier. Inihinto ni Manong driver and magarang puting sasakyan sa paanan ng main door ng simbahan.Nakailang buga ako ng hangin upang pakalmahin ang aking sarili dahil sa kabang nararamdaman ng puso ko. Panay ang kagat ko sa ibabang labi sa tuwing kusang ngumingiti ang mga labi ko dahil sa sobrang kasiyahan. Sabi n

Pinilit kong iwaglit sa isipan ang masamang pangitain ko. Pinilit kong matulog ngunit sa tuwing pinipikit ko ang mga mata ay ang napaniginipan kong aksidente ang nakikita. Napakalamig sa loob ng kwarto ngunit butil-butil ang pawis ko. Kay lakas ng sipa ng puso ko. Natatakot ako sa posibleng mangyari bukas. Tila nauulit ang mga nangyayari sa panaginip ko. Hindi man lahat ngunit halos magkakapareho. Binuka ko ang mga mata. Tumihiya ako, nilingon ko pa si mommy sa tabi ko na mahimbing ng natutulog. Sinilip ko rin ang couch kung saan nakahiga si Kier at katulad ni mommy ay mahimbing na rin itong natutulog. Napatitig ako sa kisame ng suite. Baka nagkataon lang, kumbinsi ko sa aking sarili ngunit ‘di ko maiwasang makadama ng takot. I close my eyes again. Dinala ko ang mga palad sa bandang dibdib ko kung saan naroon ang puso kong kay lakas ng pagsipa. “Lord, hindi ko man alam ang mga plano mo para sa amin ni Kier ngunit nais kong sabihin sa iyong I trust all your plans for me and for the t

Kirsten’s POV“The young CEO of Arevalo’s Corporation Kier Chezter Arevalo–” natigil ako sa paghihiwa ng sangkap na gulay para sa lulutin kong chicken curry ng marinig ko muli ang pamilyar na pangalan na iyon. Kay bili kong binitiwan ang mga hawak. Iniwan ko ang ginagawa at kay laki ng mga hakbang ko papunta sa sala. Pinunasan ko ang mga kamay gamit ang suot kong apron. Lihim na dumadalangin na maabutan ko pa ang kanyang mukha sa malaki kong flat screen TV. Napahinto ako sa paglalakad ng masilayan ko ang kanyang gwapong mukha sa screen. He was giving his speech for the event. I smiled while staring at him.Muli’y naramdaman ko na naman ang pamilyar na pag sipa ng puso ko, ang paggambala ng mga paru-paru sa tiyan, nagningning ang mga mata ko at kusang tumaas ang magkabilang gilid ng mga labi ko ngayong muli ay nasilayan siya ng mga mata ko kahit sa TV lang. Dama ko ang saya ng puso ko habang tinititigan ang kanyang mukha. Ang mukhang sobrang minahal ko at nanatiling sobrang mahal ko.

Ayokong tanggalin ang mata sa kanya baka isang kisapmata ko’y basta na lamang itong mawala sa paningin ko. Napasunod ang tingin ko sa kanya ng tumayo siya. Nataranta ako bigla ng humalo siya sa maraming tao dahil natatabunan siya ng mga ito. Napatayo ako ng maayos, napahigpit ang hawak ng mga kamay ko sa railings ng terrace. Mas lumakas ang sipa ng puso ko ng mahirapan akong sundan siya ng tingin. Kay bilis ng mga mata kong palipat-lipat sa mga taong naroon.“F*ck! F*ck! F*ck!” sunod-sunod na mura ko ng makawala siya sa paningin ko. “Where are you, Kirsten?” kung saan-saan na dumapo ang mga mata ko ngunit hindi ko na siya muling nakita pa. “Oh f*ck!” inis na inubos ko ang laman ng kupitang hawak ko. Sinubukan ko pa siyang hanapin muli ngunit hindi ko na talaga siya makita pa. I frustratedly grip on my hair. Binaba ko ang hawak na wine glass sa mini table. “F*ck!” tumalikod ako. Kay laki ng mga hakbang ko na tinungo ang pintuan palabas ng suite ko. Lakad takbo ang ginawa ko patungong e

Kier’s POVI took my cell phone out of my pocket. I double tapped the screen and pressed my Instabook icon. I logged in to my account. I pressed the search bar, typed her name and started to look for her account again. It had been more than five years when I restrained myself from staring at her photos. It had been more than five years when I decided to forget about her and moved on. It had been more than five years when I last saw these pictures of her, naalala ko pa, I was so drunk, puno ng puot at galit ang puso ko dahil sa ginawa niyang pag-iwan sa akin sa altar. Pinagmukha niya kong tanga, pinatay niya ko sa sakit and I promised to myself whenever we meet again I am no longer the guy who were head over hills with her, I’ll be different person, wala ng bakas ng dating Kier na sobrang minahal siya but here I am again, kinakain ang sariling mga salita, parang baliw na hinahanap siya dahil lamang nakakita ako ng kamukhang-kamukha niya kahit wala akong kasiguraduhan kong talaga siya b