All Chapters of Elusive Heart: Chapter 31 - Chapter 40

Like BeforeMaaga akong bumangon sa araw ng Lunes na iyon at nakahanda na rin ako sa aking pagbabalik sa trabaho ko. One month is enough to mourn for my unborn child. Hindi na rin ako nagpaalam pa kay Alex dahil sa wala pa rin naman kasi kaming kibuan hanggang sa ngayon.He doesn't try to talk to me again after that night. I want us to be free from each other, but he doesn't want my idea. Hindi niya ako pinapansin sa tuwing kinakausap ko siya tungkol sa bagay na iyon.He was completely avoiding me.Gusto ko nang makipaghiwalay dahil sa wala na talaga 'yong dating kami ng asawa ko. Naguguluhan na rin ako sa sitwasyon naming dalawa. Minsan, naiisip ko kung tama pa bang magpatuloy kami, dahil ganito pa rin naman ang nararamdaman ko. I am guilty and yet I am angry because of all that happened.I admit that sometimes, Alex is still there. He still affects me when he's around and near me. Ngunit ayoko nang mas lalo pang umusbong ang nararamdaman ko sa kanya. Nagloko siya at nagsinungaling n

Isn't WorkingNatutulala pa rin ako habang nagtatrabaho sa mga oras na iyon. Hindi ko pa kasi makalimutan ang paggawad ng halik ni Alex sa akin. Kung hindi pa ako kinalabit ni Cristel kanina sa may parking area sa labas ng building ay hindi pa ako matitinag sa aking kinatatayuan habang tinatanaw ang papalayong kotse ng asawa ko.Gusto ko man ikaila sa sarili ko, pero hindi e. And yeah, may naramdaman akong pagnanais na yakapin siya.Naiiling na lang ako habang nagtrabaho. Sinubukan kong mag-focus sa aking mga ginagawa dahil sa daming nakatambak agad na trabaho sa aking pagbabalik opisina. Medyo naninibago ako ngunit pinilit ko pa rin na makatapos kahit ilang paperwork lang.Ayaw ko muna sanang pansinin ang tumutunog na cellphone dahil sa abala ako. Ngunit sadyang makulit talaga itong tumatawag sa akin. Kumunot ang aking noo nang isang hindi pamilyar sa akin ang numero ang tumatawag. Nagtataka man ay inabot ko pa rin iyon at sinagot"Hello, sino ho sila?"["Well, guess who this is, Mar

First Love “Hindi ako naniniwala sa'yo. Hindi, dahil ramdam ko na mahal niya ako. Minahal ako ng asawa ko!""Okay. If you don't believe me bahala ka, but I have something to show you para may ideya ka sa sinasabi ko sa'yo." Then she laughs like a crazy demon mother-in-law. May kinuha ito sa bulsa nito at pagkatapos ay ipinakita sa akin. "Alam mo naman siguro ang lugar na iyan, ‘di ba? You can go there now to check the whole place. Kung gusto mo lang naman na makasiguro. Look, my son is with another woman right now." wika nito na ipinagmamalaki pa sa akin.Tutok na tutok ang aking mga mata sa screen ng cellphone nito. It’s really him, my husband, Alex. Inisa-isa pa nito ang lahat na mga kuhang larawan. Tinutukan kong maigi ang damit nito. At iyon nga ang suot ni Alex kaninang umaga na magkasabay kami sa pagalis ng bahay. It was clear, it's really, Alex.May larawan na magka-holding hands, halik sa pisngi, yakapan, masayang nagtatawanan at marami pang iba. Sa nakikita ko, parang matagal

One Of Gomez"U-um..." Napabuntong-hininga na lang ako at lumabas na rin ng kotse nito.Pagpasok namin sa loob ng bahay nito ay namangha ako dahil sa sobrang magara ang lahat ng mga kagamitan na nasa loob ng bahay na iyon."Good afternoon, Madam Lethicia." Nagbigay pugay agad ang mga naka-uniporme na kasambahay dito.I didn't expect that the Madam is very rich. At ibang-iba siya sa Nanay ni Alex na may pagkamatapobre ang dating."Good afternoon. Lusing. Pakihandaan naman kami ng pananghalian nitong magandang bisita ko," marahang utos nito sa mayordoma ng bahay na iyon."Masusunod, Madam Lethicia." Nagsialisan agad ang mga ito sa aming harapan."Hija, halika, doon tayo sa dining table nang makapananghalian na tayong pareho," tawag nito sa nakatulalang diwa ko."O-oho, Mrs. Gomez." Martelle hesitates, but still, she obediently follows the middle-aged woman.Sumabay na ako sa paglalakad ng ginang. Hindi ko pinapahalatang manghang-mangha ako sa bahay nito, lalo na dito, dahil ang bait-bait

QuitMasaya ako. Masayang-masaya sa natuklasan kong may pamilya pa pala ako sa mga katauhan nina Tita Lethicia at Kuya Reymond. Buong akala ko, wala na talaga akong pamilya at kaanak na matatakbuhan ko sa oras na kailangan ko.Dumaing ako ng pasasalamat sa Diyos pati na sa aking mga magulang at anak dahil hindi talaga nila ako pinabayaan nang tuluyan. Pati na rin sa Tito Roberto ko na ni minsan ay hindi ko nasilayan.Binuhay ko na ang aking cellphone nang nasa loob na ako ng taxi. Pinatay ko kasi iyon kahapon dahil sa tumatawag lagi si Alex. Itinext ko lang ito kahapon saka pagkatapos ay pinatay ko na. Ayaw kong maraming iniisip lalo pa at sariwa pa rin sa akin ang nangyari kahapon-ang kanyang pagsisinungaling sa akin.Nakauwi ako ng bahay ng hapon ding iyon. Laking pasasalamat ko't wala pa rin si Alex nang mga oras na iyon. Agad kong sinimulan ang gagawin kong pagliligpit ng mga damit ko sa malaking maleta. Nang matapos ako ay nilagay kong muli ang malaking maleta sa loob ng dressing