All Chapters of Elusive Heart: Chapter 21 - Chapter 30

Andrea Calling"Honey," boses ni Alex ang siyang gumising sa pagitan ng aking malalim na iniisip."H-huh?" napaangat ang tingin ko rito."Are you okay? Why so serious?" nagtatakang tanong nito na bahagyang nakakunot ang noo."Ah, oo, okay lang ako. May sini-search lang ako sa Google." pagsisinungaling ko rito."Please, inform me if you are hungry, okay?""S-sure." Dahil siguro sa pagkataranta ng aking kamay ay na-click ko ang isang file nang hindi ko inaasahan.I gasped, and I was speechless with what I’d seen. Ni hindi ko maikurap ang aking mga mata at ang lakas lakas rin ng tibok ng aking puso. I think may isang bahagi ng puso ko ang nagprotesta at nanghihina dahil sa mga nakita ng dalawang mata ko— I have seen some of their random photos together. Actually, there are many photos of them in the file I accidentally opened.'That's it... Now, I know.'Kung kanina ay good mood ako, ngayon naman ay biglang akong nawalan ng gana. Tumayo ako pagka-shutdown ko ng laptop nito. Lumapit ako k

Good As Him"Saan ka nanggaling?" matigas agad nitong bungad sa akin. "Uwi ba ito ng isang babaeng may-asawa na?!" napayuko ako at napabuntong-hininga. "Damn! You answer me, Martelle!" sabi nito nang makalapit na ito sa akin at mariin akong hinawakan sa braso. "At bakit ka umaalis nang hindi nagpapaalam kung saan ka pupunta? And of all people, yung lalaking 'yon pa ang kasama mo at naghatid sa 'yo?" may diin pa rin nitong pagkakatanong sa akin."What's wrong? Hinatid lang niya ako. Si Cristel talaga ang kasama ko kanina---""At gusto mong maniwala ako sa 'yo?" mariin nitong singhal sa harapan ko sabay hawak sa braso ko."A-Alex... N-nasasaktan ako," bahagya kong hinihila ang braso ko rito.Mas lalo naman nitong hinigpitan ang pagkakahawak sa braso ko. "Tell me, Martelle! Matagal ba kayong natapos kaya ngayon ka lang umuwi?" galit nitong tanong tanong sa akin."What are you talking about?" nangunot ang noo ko at tiniis ang pagkakahawak nito ng mariin sa akin."What I am talking about i

MistakesNgumiti ako ng bahagya at tumango lang ako bilang tugon rito at sa iba pang bumati sa akin bago pa man ako makalabas ng tuloyan sa elevator."Excuse me, Mrs. Chavez. Papasok na ho ako sa loob," paalam ko dito ng nasa harap na kami ng table nito."Ma'am, wait," tawag nito sa akin.Lumingon ulit ako dito. "Yes?""Um—kasi may kausap pa si Sir sa ngayon," nagaatubili niyang saad sa akin.I smile at her. "It's okay, Mrs. Chavez. I know my husband and I'm sure hindi siya magagalit," nginitian ko ito at saka nagpatuloy na sa paglakad patungong pinto ng opisina ni Alex.I slowly opened the door, but I immediately frowned when I didn't see my husband in his swivel chair area. As I remember, Mrs. Chavez said that he was here in his office.'Nasaan si Alex?' I thought to myself.Kahit nagtataka ay tumuloy pa din ako, baka kasi nasa banyo lang nito si Alex."Oh, baby... I miss you so much..." Natigilan ako sa narinig ko na mahihinang tinig at ungol. "Alex, baby. I've been longing for you

Hold On"How dare you speak to me like this, and raise me your voice! Wala kang kwentang babae! Bakit sa lahat lahat ng babae sa mundo ito ay ikaw pa ang tanging pinakasalan ng anak kong si Alex?" namumula sa galit nitong hiyaw sa akin. "At bakit ako ang pinagbibintangan mo sa pagkamatay ng walang kwenta mong mga magulang? Pwede kitang kasuhan sa mga pambibintang mo sa akin, Hija. Hampasalupa ka! Wala ka ngang pinagkaiba sa ina mo. Mga walang modo kayong klase ng tao!""And how dare you insult me and my parents, huh? Ikaw ang walang modong tao! Mas masahol ka pa sa walang pinag-aralan!" malakas ko ring sigaw rito na may galit at poot sa tinig ko."You leave my son alone, you gold digger opportunist! Alam ko namang pera lang talaga ang habol mo sa anak ko. So, now, I can give you what you want, just name me your prize and leave my son alone!" hiyaw nito sa akin.Napakuyom ko ng mariin ang aking kamao kasabay nang paghaplos ko sa kumikirot ko pa ring sinapupunan."Tell me how much you n

NoWhen the doctor finally finished examining my condition she instructed the nurse to list down all the medication I needed for my surgeries. Nang matapos ito ay lumabas na agad ang mga ito at naiwan kaming tatlong magkakaibigan sa loob."M-Mart," Julia immediately went near me with Cristel."D-dahil sa kapabayaan ko at dahil sa kanya, n-nawalan ako ng anak..." I started to sob. "I... I lost my baby. How I hate myself so much! How I hate Alex so much..." My tears fall down my cheeks.Agad akong dinaluhan nilang dalawa. They comfort me and they convince me that it was an accident and no one to be blamed.I don't speak and look at them. Patuloy lang ako sa pagluha ko sa pagkawala ng anak ko. Hindi ko sila kinakausap hanggang sa napagod ako at nakatulog na lang sa aking pagdadalamhati.Sa aking paggising ay napapaluha na naman ako. I just can't move on from what happened in just one day. Mabuti at hindi pa rin ako iniiwan ng aking kaibigan, lalo na si Cristel.Alex tried to talk to me,