Dylan's POV "Where's my daughter?" Mabilis kong nilapitan si Tanya habang nasa gilid ito ng pool at umiinom ng wine. I slowly sat beside her and gently held her hand. "Mahal, nasaan ang mga anak natin?" Mula sa pool, naluluha niya akong binalingan. Sunod-sunod ang pagpatak ng mga luha niya nang ngumiti sa akin. "I hid them." Parang ginagapos ang puso ko habang pinagmamasdan ang malungkot niyang mukha. Halo-halo roon ang takot, pangamba at pangungulila. "Bakit?" "Dahil mas nanaisin ko pang malayo sila sa atin... kaysa ang may mangyaring masama sa kanila." Hinila ko siya para yakapin. Awang-awa ako sa asawa ko, magmula nang mangyari sa kaniya ang bagay na iyon sa mismong araw ng kasal namin, hindi na siya napanatag muli. She was afraid to wake up one day to find out Thalia was gone and taken from us. Ako man ay natatakot din. Hindi namin alam kung sino ang kalaban, iyon ang mas ikinakabahala ko. It's not Dayana, we are sure of it. Maging ito ay natatakot para sa kaligtasan ni

Thalia's POVUMUGONG ang magarbong palakpakan sa buong garden ng mansion matapos i-announced ni Eros ang tungkol sa aming engagement. Tuwang-tuwa ang lahat ng dumalo, lalo na sina Mama at Papa, at maging ang mga magulang ni Eros."I would like to make a toast for my daughter, Thalia, and to her long-time boyfriend and now fiancé, Eros Dark Lacsamana. Hijo, welcome to the family!" Itinaas ni Papa ang wine glass at nakangiting humarap sa amin at sa iba pang bisita.Muling nagpalakpakan ang mga ito matapos namin uminom. Hinalikan naman ako ni Eros sa pisngi, maagap na gumapang ang palad niya sa nakalantad kong likod."I can't wait to spend the rest of my life with you, my love," malambing niyang bulong sa akin na tinugunan ko ng halik sa mga labi."Hindi ka ba nagsasawa sa akin? We've been together for eight years."Kinuha niya ang kamay ko at dinala sa mga labi niya. "Eight years is not enough. I want forever with you."Today is Dianne and my 18th birthday. Pareho kami ng taon, buwan at

NAGMAMADALI akong sumakay ng taxi para makalayo sa mansion sa takot na baka makita ako ng bodyguards ni Papa. Panay tulo ang luha ko habang lulan ng taxi. Makailang ulit kong pinunasan ang mga ito gamit ng likod ng kamay ko, pero patuloy pa rin sila sa pagbagsak. Nang makarating sa nightclub ay mabilis akong umibis ng sasakyan at diretsong pumasok. I need to drink. Mababaliw ako kung mananatili ako sa mansion, knowing na naroon lang at magkasama ang kapatid ko at ang lalaking mahal ko. "Give me a glass of vodca cranberry!" Naupo ako sa bakanteng stool sa pinakadulo ng bar counter. Tinanguan ako ng bartender at agad itong tumalima para ihanda ang inumin ko. Hindi ako mapakali. Para akong masisiraan ng bait sa tuwing pumapasok sa isip ko ang mga nangyari. I need to forget everything, kahit panandalian lang. I need to get away from this pain. "Eight years... we've been together for the past eight years! At sa isang iglap, naglaho lang ang lahat ng iyon!" Inis kong tinawanan ang sari

Thalia's POVNANGINGINIG ang buong katawan ko dahil sa lamig. Nasa isang kuwarto na ako na walang ibang laman kundi malaking kama. Malawak ito pero walang ni isang bintana.May damit na nga akong suot pero sa nipis nito, kitang-kita pa rin ang katawan ko. Dinaig ko pa ang mga bayarang babae na sumasayaw sa club. Wala pang nangyayari pero pakiramdam ko, binababoy na nila ako.Bumukas ang pintuan ng silid at pumasok ang isang lalaki. Napatayo ako sa takot. Akala ko noong una, siya ang lalaki kanina sa basement, pero napansin kong maliban sa tangkad at pangangatawan, wala na silang ibang pagkakapareho."Uminom ka muna." Lumapit siya sa akin at inabot ang baso.Maging ang boses nito ay mababa at malumanay. Malayo sa tinig ng lalaki kanina na malalim at parang namamaos. Nakakatakot."May lason ba iyan?"Bumuntonghininga siya. "Wala kaming mahihita sa iyo kung patay ka na.""Maawa ka naman sa akin. Nag-aalala na sa akin ang mga magulang ko. Maawa na kayo." Umiyak ako sa harap niya.Ewan ko

KANINA pa kumakatok sa pinto ko si Manang Nena at nakikiusap na lumabas ako para kumain. Hindi ako nakinig at nagtalukbong lang ng kumot.It has been two days since I talked to Axel. Pagkatapos namin mag-usap, iniwan niya ako sa pangangalaga ni Manang Nena. Ang nag-iisang katulong na gumagawa ng lahat ng trabaho rito sa bahay.Inis akong napailing nang maalala ang mga sinabi niya bago siya umalis."You should be thankful. Iiwanan kita nang mag-aalaga sa iyo. I know you're a princess in your family, so ayaw ko rin mapagod ka kaya walang magbabago. Magbubuhay reyna ka sa piling ko.""Reyna my ass!"Kung magkakaroon lang ako ng pagkakataon, tatakas talaga ako sa lugar na ito. Pero paano? Nakakandado mula sa labas ang mga pinto't bintana. Kahit si Manang Nena, hindi nakakalabas ng mansion."Ma'am Thalia? Lumabas na po kayo riyan at kumain. Dalawang araw na kayong walang kain, ma'am. Hindi makakabuti sa kalusugan n'yo iyan."Nakonsensya ako nang marinig ang boses na iyon ng matanda. Magili