Todos os capítulos de The CEO's Personal Maid: Capítulo 171 - Capítulo 180

"Nasaan po si Brandon?" ngayon ko lang iyon naitanong kay mama. Sinasanay ko na ang sarili kong kilalanin siya bilang nanay ko pero hindi ko pa rin mabanggit ngayon."Lumipat siyang Canada, anak," sagot niya at hinawakan ang kamay ko nang mapanguso ako. Nasa ibang bansa pala siya, hindi man lang siya nagsabi sa akin. "Alam mo bang gusto ka niyang puntahan dito? Kaso nag-aalala siya. Kaya 'wag kang magpaka-stress na alalahanin kami anak, ha? Hayaan mo lang na kusa silang bumalik.""Kung nag-aalala po siya, bakit hindi niya ako puntahan dito?""Ayon na nga, anak. Nag-aalala siyang ma-stress ka. Ayaw niyang i-pressure ang sarili mong alalahanin 'yong mga nakalimutan mong alaala ninyo.""Hindi ko po naiintindihan," malungkot na sagot ko sa kanya at tumingin sa dagat. Inakbayan naman niya ako at hinaplos ang ulo ko. "'Di mo kailangang intindihin. Sa ngayon, hayaan na lang natin na kusang bumalik 'yong mga alaala mo. At habang hinihintay 'yon, gagawa na ulit tayo ng mga alaala na magkakasa

Masyadong maraming nangyari sa sumunod na buwan. Isang buwan pa lang ang lumipas pero parang isang taon na nang hindi pa rin bumabalik si Brandon.Hindi ako masyadong nakatulong sa kanila sa paghahanap dahil mabilis na akong mapagod dahil sa pagbubuntis. "May nabalitaan ako!" sigaw ni Ate Cathy dahilan para maalimpungatan ako mula sa pagpapahinga. "Bumalik na si Senyorito Brandon sa mansyon!"Nabuhayan ako ng loob dahil doon at bumangon. "Kasama niya si senyora at ang dalawang kapatid!"Nag-usap-usap sina mama, papa, Ate Cathy at Kuya Rommel nang gabing iyon. Mula sa kwarto, nakikinig lang ako habang binabantayan ang natutulog na si Brayden."Kailangan nating bumalik sa mansyon dahil baka kung ano ang gawin nila kay senyorito," mungkahi ni mama."Ang tanong, pababalikin ba tayo ni senyora matapos nating talikuran siya at maglingkod na lang kay Senyorito Brandon?" tanong ni Ate Cathy.Umiling ako at napapikit nang mahilo. Kailangan ko nang magpahinga. Umayos ako ng higa, tinabihan s

Ang kaso, tumalim lalo ang tingin niya sa akin. "You may leave now," sagot niya at inihagis sa harap ko ang resume ko. Napaawang ang labi ko at hindi makapaniwalang tinignan siya."Bakit ang sungit mo? Kaya siguro hire kayo ng hire kasi walang tumatagal sa ugali mo," pagsampal ko sa kanya ng katotohanan."Leave!" sigaw niya sa akin pero nanatili akong matigas. "Pero kahit gan'yan ka, hindi ako aalis dito."Umigting ang panga niya at lumapit sa akin. Bumigat ang paghinga ko nang nasa harap ko na siya. "What do you want?""Gusto kitang alagaan.""I don't need you," mariing bigkas niya na ang bawat salita ay tila punyal na tumutusok sa dibdib ko."Bakit hindi? Kasi magkakaroon ka ng asawa na kaya kang alagaan?" tanong ko sa kanya kasabay ng nanubig ang mga mata.Nagsalubong ang kilay niya at narinig ko ang pagbilis ng paghinga niya. "Please, tanggapin mo 'ko. Tanggapin mo ulit ako sa buhay mo.""What are you talking about?" mas naging mahinahon ang boses niya."Brandon, miss na miss na

Umupo ako at sumandal sa pinto para bantayan siya. Nanatili ako roon hanggang sa mawala na ang ingay. Nalagdesisyonan kong tumayo na at sinimulang ligpitin ang mga kalat sa sahig, lalo na ang mga bubog galing sa pagkabasag. "Ahhh!" daing ko nang makaramdam ng hapdi sa daliri matapos pulutin ang basag na baso sa may countertop. Mabilis na dumaloy palabas ang dugo kaya itinaas ko ang kamay kong may sugat at naghanap ng malinis na tela para ibalot iyon sa sugat ko at pigilan ang pagdurugo. "Brandon, pahingi nga ng medicine kit, please?" sigaw ko mula dahil alam kong nasa kwarto niya iyon. Pagbalik ko ay mas nag-ingat ako sa paglalakad. Sinuot ko na rin ang tainelas ni Brandon para hindi na masugat.Pinagsabay ko ang pagluluto at paglilinis. Marami naman kasing laman ang ref at cabinet niya kaya hindi na ako nahirapan.Muli akong napadaing nang bigla akong napaso dahil sa kakamadali. Hindi ko na alam ang uunahin ko dahil sa pagod at gutom."Brandon?" Muli akong kumatok sa pinto niya. B

Doon ko lang naramdaman ang pag-init ng pisngi ko. Bakit parang nakakahiya dahil sa ekspresyon niya? E, normal lang naman na ganito magpa-dede ng bata at nakita naman na niya iyon dati.Matapos ko siyang mapakain at mapag-burp ay lumabas kami. Kaagad kong hinanap si mama para makisuyo. "Ate Cathy, si mama?" "Lumabas, ineng!" sigaw niya at nilapitan ako. "Ano bang kailangan mo?""Paki-laro muna si Raica. Magpapa-init lang ako ng pampaligo niya.""Ay, e 'di ibigay mo kay daddy!" sagot niya at nginuso si Brandon na tahimik sa mahabang upuan. "Si Brayden?" tanong ko muna kay Ate Cathy."Nasa labas, naglalaro!" Tumango ako at dahan-dahang lumapit kay Brandon. Napunta sa akin ang atensyon niya. Malalim ang tingin niya sa akin kaya medyo kinabahan ako. "Gusto mo bang sa 'yo muna si Raica? May gagawin lang ako saglit.""Sure?" may bahif ng pag-alinlangang sagot niya at ipinosisyon ang braso. "How should I carry her?" "Ay ganito lang, senyorito!" si Ate Cathy na ang nagturo sa kanya. Main