TIERRA FUEGO TRILOGY 1: Akin lamang ang Pag-ibig Mo의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

MALALIM na ang gabi ngunit, hindi pa rin dinadalaw nang antok si Gabriel. Kaharap niya ang kopitang may laman ng alak na high class Fundador Supremo alcohol na umabot sa kinsemil ang presyo niyon. Matapang ngunit masarap iyon para sa binata. Nakasandal siya sa pulang sofa na naroon sa kanyang kuwarto at bahagya niyang pinaluwag ang suot na puting roba. Nakapatong naman sa maliit na mesa ang kaniyang mga paa habang doon nakatitig ang kaniyang mga mata.“Move you little limp! Don’t be like an f*cking useless!” iritadong singhal niya sa sariling mga paa.Unti-unti niyang pinagsusuntok ang kaniyang paa ngunit nasaktan lamang siya dahil sa ginawa.“F*ck! F*ck! F*ck it!” paulit-ulit niyang pagmumura at hindi nakaligtas ang iilang butil ng luha sa kaniyang mga mata.He was crying in a silent way. Araw-araw ay wala siyang ligtas sa mga paa niyang ayaw makisabay sa kanya. He closes his eyes and blink.Madilim ang buong loob ng kanyang kuwarto dahil tanging lampshade lamang ang hinayaan niyang

ARAW ng lunes, araw din upang simulan ni Almira ang trabaho bilang katulong. Kailangan niyang sundin ang pinayo ni Madam Kate, gawin niya ang nararapat at kung maaari ay hindi siya magpapakita sa among pinagsilbihan. Nalaman niya kung gaano ka sama ang pag-uugali ng anak na panganay ng Del Fuego, dahil na rin kay Cherry dahil lagi itong napapagalitan kapag may hindi nagustuhan ang lalaki.Suot niya ang navy blue scrub suit nanny uniform na pinaresan niya ng puting sapatos. Nakapusod ang medyo kulot niyang buhok at nakalabas ang iilang hibla niyon. Kanina pa siya nagtatago sa isang sulok upang bantayan ang paglabas ng lalaki para simulan niya ang task niya sa araw na ito. Nang makita niyang bumukas ang pintuan ay awtomatiko siyang sumiksik at itinago ang mukha. Nang iangat niya ang mukha ay nakita niyang may kasamang lalaki ang magiging amo niya, ito rin ang nagtulak sa wheelchair. “Kailan mo ba balak magpa-therapy? Habang tumatagal, nakikita kong para kang si daddy mo,” usisa ng lal

NAGMULAT ng mata si Vladimir, unang bumungad sa kanya ang puting pintura ng kisame. Bahagyang umawang ang bibig niyang may nakalagay na tubo. Iginala niya rin ang mga mata sa paligid ngunit hindi niya maikilos ang katawan. Mabigat, at may ilang parte ng katawan niya ang masakit.“Almira. . .” naisambit niya at hindi na muling nadugtungan pa.Nagising nga siya ngunit si Almira pa rin ang sinasambit ng kaniyang puso at bibig.Eksenang ikinasaya ni Kate, ang mommy ni Gabriel. Naiiyak nitong niyakap ang binata.“I’m glad that you're awake, Vladimir. God, I am so worried about you.”Hinayaan ni Vladimir na yakapin siya ng ginang. Hindi niya inaasahan ang pagpunta nito. Bahagyang inilayo ni Kate ang sarili sa kanya at ubod-tamis siya nitong ningitian.“Gabriel will be happy if he knew that you're getting fine. Mukha lang siyang galit but he is concerned,” Kate said.“Almira,” tanging nailabas ng bibig ni Vladimir.Kunot-noo ay napatanong ang ginang, “Who’s Almira, Vladimir?” anito at hindi

TAHIMIK lang bumyahe pauwing Tierra Fuego sina Kate, Bartolome at Vladimir. Paglipas ng isang linggo ay naka-recover ang binata mula sa natamo nitong aksidente. Sa makalawa ang death anniversary ng kanilang kanilang papa kung kaya ay napa-desisyon ni Kate na isama pauwin ang dalawang binata. Binalingan niya ng tingin si Vladimir na noon ay nakapikit lamang ang mga mata at mukhang nakatulog ito. Si Bartolome naman ay pansin niya ang lungkot sa mga mata nito. She heaved a sighed, nabalitaan niyang nagalit ang babaeng pinopormahan nito dahil hindi niya inaming siya ang boss nito. Naawa man siya ngunit, ayos din iyon upang bigyan ng leksyon ang pilyong anak.“Jeez! Why she can't forgive me? Ginawa ko lang naman iyon para makasama siya?” she heard Bartolome's mumbled.“Give her time, son. It's your fault, you lied to her,” Bumuntonghininga si Bartolome at sinubukan muli nitong tawagan ang numerong nakarehistro sa kanyang cellphone pero out of reach na ito. Napasandal na lamang ito sa

UMIGTING ang pangang nakipagsukatan ng tingin si Vladimir kay Gabriel. Nakapaglakad na ito gaya sa impormasyong nakalap niya. Ngunit, hindi na gaya noon ang pagtitig nito sa kanya nang masama. Tila, may nag-iba na rito.“Magandang gabi señorito Gabriel, may naghahanap sayo kanina at nagpapasabing tawagan mo na lang daw siya pabalik. Siya raw po si Victoria,” paliwanag ni Cherry.Naintrigang dumekwatro ng upo si Vladimir. Sumulyap sa kanya ang kapatid bago ito humakbang paalis.He smirked,He don't want to stay long. Hindi dahil, ayaw niyang tumira kasama ang kapatid pero ayaw niya lang maalala ang presensya ng babaeng naging dahilan kung bakit gusto niyang magpakalayo. Si Carmela, matagal man itong nawala ngunit, hindi niya maalis pa rin sa puso, ang mangulila.“Forgive me, Mela, please help me to find Almira,” naisatinig ng kaniyang isipan.Tangan ang kopitang may laman ng alak nang madatnan siya ni Bartolome sa sala. Nakabalik ito mula sa Maynila at mukhang kakarating lang nito.Bar