“GANOON na talaga habang buhay si Lukas. Akala ko kasi nagbago na siya,” tumutulo ang luha na sabi ni Cataleya sa sarili habang inihahanda na niya ang kanyang nakagaraheng motorcycle. Gusto muna niyang umalis ng resort at huwag magpakita sa boss niya ngayong araw. Naging senstibo tuloy siya dahil disappointment kay Lukas. Nabiktima siya ng maling akala.Pasakay na siya sa motorcycle nang may humarang sa daraanan niya. Kahit hindi na niya pakatitigan ang nilalang na iyon ay kilalang kilala na niya.“Cataleya! Wait.” Pa-senyas na iniharang ni Lukas ang nakabukas nitong palad. Humihingal ito sa kinatatayuan.Sa pagkakataong ay muli na namang bumalong ang luha sa mga mata niya. Hindi niya naampat ang pagtulo ng nasabing likido sa pisngi niya. Hangga’t maaari ay ayaw niyang maging emosyonal sa harap nito. Hindi nakaligtas sa paningin nito ang paghihirap ng kalooban niya.“Pinaalis mo ako ‘di ba?” Binigyan niya ito ng matalim na tingin sa kabila ng namamasa ang mata niya. “O baka naman, may

BUMUKAS ang pinto ng kuwarto ni Cataleya. Nanlaki ang mga matsa niya sa pagkagulat nang pumasok ang pamilyar na bulto ng isang lalaki. Kilalang kilala niya ito. Binuhay nito ang ilaw sa kuwarto niya. At hindi nga siya nagkamali.“Oh Lukas, anong ginagawa mo dito?” tanong niya sa lalaki. Kaya wala siyang nadamang takot o pangamba. Kahit sa dilim ay pamilyar sa kanya ang presensya nito.Magsasalita sana nito pero naagaw ang atensyon niya sa pag-iyak ng isang bata. Teka, kailan pa nagkaroon ng bata dito sa bahay niya.“Pasensya na my dear wife,” ani nito na bumanggit ng isang endearment na naging dahilan para panlakihan niya ito ng mata. “Ito kasing baby natin, ikaw agad ang hanap. Wala pa ngang five minutes na nasa akin.”Saka lang niya napansin na karga itong bata at iyon pala ang umiiyak. Nagmamaktol si Lukas na lumapit sa kanya at tinabihan siya sa pagkakaupo sa kama.Lumaki ang pagtataka niya sa gabing iyon. Ang bilis naman yata ng pangyayari na may anak na silang dalawa ni Lukas.“

HUMANGA si Cataleya sa malaki at mala-mansyong bahay ng mga Adriatico na matatagpuan sa Corong- Corong. Isang barangay ng El Nido na nasa labas ng kabayanan. Moderno ang arkektura na isang upside down beach house style with third floor cupola. Nakaharap iyon sa Bascuit bay at natatanaw niya ang maliliit na isla at limestone cliff na tila nakatanim sa dagat. Ang kinaroroonan ng mga bahay nila ni Lukas ay nakaharap sa El Nido Bay. Kabababa lang nila ng binata nang kotse ay may naghihintay sa kanilang pagdating."Mayad nga timprano sa inyo Sir Lukas." Salubong sa kanila ng mag-asawang caretaker ng bahay na nasa kalagitnaan na ang edad sa front porch ng bahay. Binati sila ng mga ito ng magandang umaga sa dialektong Cuyunon.Nagmano dito ang binata. "Mayad nga timprano din po sa inyo Manang Berta at Mang Goryo. Kasama ko nga po pala si Cataleya, ang akin pong secretary at nobya.""Magandang umsga din po sa inyo," magiliw niyang bati sa mag-asawa at nagmano siya sa mga ito. Itinungo niya sa

Marami pang pinuntahan na magagandang spot sa Bascuit Bay sina Cataleya at Lukas. Mga bandang hapon ay sa Helicopter Island sila nagpunta. Nakikita niya ang magandang rock formation na nasa dalisdis ng malaking limestone cliff na naroon sa isla. Nakaupo si Cataleya sa may buhanginan at tahimik na pinapanood niya si Lukas na abala sa paglalangoy sa dagat na kulay turquoise. Minsan pa siyang humanga sa magandang katawan nito na malaya niyang namamasdan. Hinubad kasi nito ang suot na rash guard at naka-board short na lang. "Ano bang meron sa kagaya ni Lukas? Kahit kasi magkaibang-magkaiba ang personality nilang dalawa ay masaya suya na kasama ito. Nagkaroon ng kulay at kabuluhan ang birthday celebration niya sa araw na ito. Simula nang maulila siya at sa pagkamatay ni Claudia ay hindi na niya binigyang halaga ang espesyal na araw na iyon. Wala ng dahilan pa para i-celebrate dahil wala na siyang pamilya. Malulungkot lamang siya imbes na maging masaya. Yes, tanggap na niya sa sarili na n

WALA nang nagawa si Cataleya kundi ang magpatianod sa kagustuhan ni Lukas na sumakay sa ferris wheel. Pagkabili nito ng ticket ay kaagad na sumakay sila sa gondola na nakalaan para sa kanila. Nilalabanan niya ang kaba na nadarama niya. Iyon talaga ang ride na ayaw niyang sakyan.‘Kayanin mo Cataleya, alam ko naman na ayaw mong mawalay kay Papa Lukas,’ anang ng isang bahagi ng puso niya.Eksaktong sabay na pagsandal nila sa railing ay hinawakan ni Lukas ang isang kamay niya. “Nanlalamig ka yata Cath? Something wrong?”Isang pilit na ngiti ang ibinigay niya dito. “N-ngayon na lang kasi ako sasakay ng ferris wheel. Ang tagal na noong pinaka-last at medyo traumatic ako after that.”High school siya noon nang magka-ayaan sila ng mga kaklase niya na sumakay ng ferris wheel. Dahil first time niya ay naging excited tuloy siya. Ngunit nang umaandar na ay nagkaroon siya ng kadalaan. Bigla siyang nahilo at kaagad na nagpababa. Naroong sumuka siya at nangako sa sarili na hindi na muli na sasakay