Nakahiga na ako sa kama at pinipilit ang sarili na makatulog pero kahit anong gawin ko ay hindi ako mapakali. Kakatapos ko lang magdinner kanina. Ako lang mag-isa kasi hindi pa dumarating hanggang ngayon ang tatlong Vanhouger. Si Tito daw ay may in-attend-an na auction, si Kiel naman ay busy parin roon sa bago nyang proyekto sa kompanya at si... Kelvin, hanggang ngayon ay hindi pa sya umuuwi na hindi ko alam kung nasaan.Pakiramdam ko tuloy, sobrang alone ko.Ilang segundo ay narinig ko ang pagbukas ng gate. Napabalikwas ako ng bangon at dali-daling isinuot ang sapin sa paa saka binuksan ang pintuan at nagtungo na upang bumaba. Tanging chandelier na lamang ang nagbibigay ilaw sa mansyon at isang lamp sa gilid ng television sa may salas. Nagtungo ako sa bungad ng pinto at inabangan kung sino man ang dumating. Pero nang makita ko ang Range Rover na sasakyan ay umusbong ang kaba sa dibdib ko.At sa hindi kalaunan ay lumabas na nga roon si Kelvin Vanhouger. Unti-unting kumunot ang aking n

"How's Odette and Alexander Lorenzo?" Ani tito pagkatapos punasan ang kanyang bibig ng tissue. Lumingon sa kaniya si Euhan at Ericka."They're doing good, Sir, I guess?" Si Euhan. Tinaasan sya ng kilay ng kapatid. Napangiti ako."They're doing great kasi," si freny matapos ay humarap kay tito,"Sir, they're doing great po," Natawa si tito Jershun. Umiling-iling si Euhan.Lumawak ang ngiti ko. Ang dalawang magkapatid na 'to talaga, oh.Magsasalita pa sana si tito nang may nagsalitang kasambahay."Sir Jershun, urgent call po mula sa Westelnn," dahil roon ay tumayo na si tito."Eat up. I'll just answer the urgent call. Excuse me," aniya. Tumango naman kami at sya ay umalis na.Natapos namin ang lunch ng tahimik pwera nalang kapag si freny na ang nagsasalita. Iniligpit na ng mga maids ang pinagkainan namin. Tutulong pa nga sana ako, e kaso hindi nila ako hinayaan. Tawa naman nang tawa sa akin si freny. Sinimangutan ko tuloy. Habang si Euhan naman ay nananatiling seryoso at tahimik na paran

Nanlambot ang mga tuhod ko nang maramdaman ang bibig nya sa punong tenga ko. Kung hindi lang nya ako nahawakan sa bewang ay baka nabuwal at tuluyan na akong napasalampak sa sahig. Pigil pigil ko ang hininga habang patuloy ang paghaplos ng malikot nyang kamay pataas sa dibdib ko ngunit hindi nya iyon itinutuloy na parang tinutudyo nya ako. Isang halinghing ang pinakawalan ko nang kinagat nya ang tenga ko at dinila-dilaan iyon pero kalaunan ay tumigil rin at tiningnan ang aking reaksyon.Nanlaki ang mata ko at nakaawang ang labi siyang tiningnan nang bigla nyang itaas ang skirt ko para ipasok sa gitna ko ang kamay nya. Napakapit ako ng mahigpit sa kanyang matigas na braso. Ngumisi sya ngunit ang mata ay nag-aapoy."You're already fucking wet. Do you want me to pleasure you, hmm?" Pumaikot pataas ang mata ko nang hagudin niya ang ibaba ko."But sadly, I'm not in the mood to do that because I'm mad. I'm so.. so mad," Narinig ko ang pag-igting ng panga nya kasabay ng pag-alis ng kanyang kam

Kasunod rin pala ni Kiel na dumating si Tito Jershun kanina kaya heto at kumpleto sila sa dinner. Feeling ko ay ngayon lang ulit sila nagkasabay-sabay kumain sa hapunan. Tumayo ako't naisipan na tulungan ang mga maid sa paglalagay ng mga pinggan."You don't need to do that, Leticia. Let the maids do their job." lumingon ako kay Kiel saka nangingiting umiling na lamang sa sinabi nya."Ayos lang, Kiel. Ito lang naman," at nilapag iyon isa isa sa harap nila."Kiel's right but thank you, hija. Such an ideal wife. Hindi ba, Kier?" kinagat ko ang pang-ibabang labi at napatungo sa kasalukuyang pag-upo.Bakit naman may gano'n pa, tito...Narinig ko ang pagtikhim ni Kelvin kasabay ng mahinang halakhak ni Kiel."What the fucking ever, dad."Sandaling tumahimik nang magsimula na ilapag ang mga pagkain. Natakam naman agad ako sa dessert na vanilla pie at saka leche flan with chocolate syrup. Kukuha agad sana ako roon subalit napa-angat ang tingin ko sa katapat ko lang na si Kelvin na tinaasan ako

Dumaan ang maraming araw at nagtagal ako sa puder ng mga Vanhouger sa loob ng halos isang buwan. Medyo matagal- tagal na rin pala akong nakahiwalay sa kay nanay at kila freny. Nasasanay na rin ako at natututo na siguro ito na nga talaga ang kapalaran ko.At sa pagdaan ng mga araw na iyon ay masasabi kong nagkaroon ng improvements na hindi ko ineexpect na mangyari. Hindi na ako sinasaktan ni Kelvin. Hindi na nya ako pinagmamalupitan. Sinisigawan nga lang pero..Okay na ito, atleast nakikita ko na may pagbabago sa ugali nya. Sa pagiging secretary at pagtatrabaho ko sa kumpanya nila ay mas naging madali para sa akin ang pakitunguhan sya. I'm slowly taming him. The Oplan Paamuhin Ang Malupit Na Bilyonaryo (OPAMNB) ay umeepekto na. Sa patuloy na paglalapit ng mundo naming dalawa, alam kong patuloy rin akong nahuhulog sa kanya. Kahit iba sa ideal man ko ang ugali nya ay hindi iyon naging hadlang para makaramdam ako ng kilig sa tuwing magtatama ang paningin naming dalawa."Where's Leticia?