Nagising ako kinaumagahan na mag-isa na lang sa kama. Hindi ko na naramdaman kung umakyat ba si Heather dito kagabi. Malinis kasi ang tabi ko, kaya baka hindi siya rito natulog. Baka doon siya natulog sa villa ng kaniyang daddy. Isa din 'to sa inaalala ko ngayon, nasanay na talaga siya na kasa-kasama ang kaniyang ama. Paano kung kailangan ng bumalik ni Ivan sa Manila, sa kaniyang trabaho? Tiyak na malulungkot ang aking anak. Kahit pa sinabi ni Ivan na dito lang siya, naniniwala ako na darating ang araw na kakailanganin niyang bumalik para sa kompanya nila. "Good morning, ayos ka na?" tanong ni Lucinda. Nagluluto siya ng breakfast, nakita kasi niya akong umiiyak kagabi. Isang tipid na ngiti lang ang sinagot ko sa kaniya. "Nagtayo ng tent si Ivan kagabi. Sa tent sila natulog ni Heather." Kaya naman pala hindi na umakyat ang anak ko kagabi. Pinuntahan ko sila sa likod. Dinig na dinig ko ang tawanan ng mag-ama ko. Kinikiliti ni Ivan ang kaniyang anak. Nang mapansin nila akong parati

We went to US for our honeymoon. May conference na dadaluhan doon si Ivan sa susunod na linggo kaya nagpasya kami na doon na lang kami mag-honeymoon. Sinama namin sina Heather at aking mga in laws. Naiwan si Lucinda dahil wala pa siyang visa. Kailan lang kasi siya kumuha ng passport. Bago pumasok sa loob ng bahay, pinagmasdan ko ito ng ilang sandali. Ito ang bahay na dapat titirhan namin noon ni Ivan nang dapat na aalis kami ng bansa. Kung hindi lang sana ako noon sumunod sa kaniya sa restaurant bago ang flight namin. Kung naglakas loob sana ako na komprontahin sila ni Maureen. Kung hindi sana ako umalis. But its all in the past now. Nothing is certain in this world, but for the past years of being away with each other, we have learned a lot of lesson. Ivan have contemplate and realizes lots of things. His regrets that hurts him but eventually have gave him the courage to fight for me, for us in the future. And that already happened. As for me, I've also realize many things. Yes, I'

Ivan and I went out the next day. I was craving for food that I can't name. Mabuti at wala akong morning sickness pero gusto kong kumain. Iyon nga lang dahil hindi ko din alam kung ano ang gusto kong kainin. Nag-ikot kami sa mall. Dumaan sa mga hile-hilera na mga restaurants baka sakaling maisip ko na ang gusto kong kainin. It was exhausting. Mabuti na nga lang at matiyaga si Ivan. O baka napipikon na talaga siya dahil tanghali na pero hindi pa din kami kumakain dahil wala talaga akong matipuhan. Naupo ako sa bench sa gilid upang magpahinga muna. Search the net maybe I could get any idea there what to eat. Hanggang sa may dumaan na bata na ngumangatngat ng mais. Napalunok ako. Nakanguso kong tiningnan si Ivan. "What is it, Love?" "I want corn.""Goodness!" Sinapo niya ang kaniyang mukha. Alam kong sa isip-isip niya ay sinasabi niya na mais lang pala ang gusto mo inabot pa tayo ng ilang oras sa pag-ikot ikot. "Okay, I think I know where to buy corn."Umiling ako. Tinuro ko ang

"Chelle!" Napahinto ako sa paglalakad nang marinig ko ang boses ni Aling Minerva. Siya ang caretaker ng pinakamalaking bahay dito sa aming baryo at sa buong probinsya na din. Nakatirik ito sa malapit sa highway, may dalawang kilometro ang layo mula sa aming bahay. "Bakit po, Ate Minerva?""May natira ka pang biko?"Binaba ko saglit ang basket na dala ko dahil nangangalay na ang braso ko. "Meron pa po." Nagpunas na din ako ng aking pawis dahil tirik na tirik ang araw ngayon. Sobrang init. Summer na kasi. "Madami pa ba?" "Teka lang, Aling Minerva at bibilangin ko lang." Sana kunin na niya ang natira para maubos na ang paninda ko. Kailangang-kailangan ko pa man ding mapaubos ang lahat ng lahat. "Dose pa po ang lahat ng 'to, Aling Minerva.""Sige, akin na lahat niyan! Halika dito. Sumilong ka na muna." Nagkukumahog akong lumapit sa kaniya. Pinapasok niya ako sa loob ng malaking bakod upang pasilungin. "Dumating kasi ang apo ng amo ko. Hindi sila nakapagsabi ng maaga kaya hindi ako

Bagong araw, bagong pag-asa. Nakabili ako ng asukal kagabi kaya heto ako ngayon muling magtitinda. Sana lang mapaubos ko ito agad. Kasabay ko na din si Nanay sa paglabas. Siya na ang nagbitbit ng aking paninda dahil mas magaan at ako naman ang nagbuhat ng kaniyang mga nilabhan. I-de-deliver na niya ito ngayon kina Attorney Flores. Pahinto-hinto kami dahil may mga bumibili na paisa-isa. Nang makarating kami sa gate ng mga Flores ay kalahati na ng paninda namin ang napaubos. "Sabay na lang tayo sa pag-uwi, 'Nay." "Sige, Anak. Hihintayin kita sa waiting shade." Kapag umuwi siya tiyak na kukunin na naman ni Tiyong ang pera na kinita ni Nanay. Huwag ko na nga munang isipin ang demonyong iyon, nakakasira lang siya ng araw. Paglatapos ng mahigit isang oras napaubos ko din ang paninda ko. May mga nagpapatrabaho sa may kurbahan kaya binili nila ang mga biko ko pangmeryenda. Kahit nakakapaso ang sikat ng araw masaya akong naglakad pabalik. "Chelle, may biko ka pa?" Hindi ko namamalayan